Close to you

Hoofdstuk 10

Pov Robbie
Ik loop af de trap richting de woonkamer. Koen en Raoul zitten samen op de bank voetbal te kijken. Ik plof naast ze neer zonder ze ook maar een oogblik te geven. "Alles goed maatje?" Vraagt Raoul. Ik wil het wel vertellen, van Romy en Matthy, maar wat als ze me gaan ordelen?.. bijvoorbeeld dat ik te heftig heb gereageerd of dat ik de foute keuze heb gemaakt.. "Hmm". Antwoord ik zwakjes.
"Waar is Romy?". Ik houd het niet meer. Ik moet ze vertellen wat er is gebeurd. "Nadat Raoul me vanmiddag had geroepen omdat hij wilde praten liep ik terug naar mijn kamer om te gaan kijken hoe het met Romy ging, en toen ik binnenkwam zaten Romy en Matthy te zoenen! Matthy sprong gelijk bij Romy vandaan en zei dat het Romy's idee was. Romy zei dat dat niet waar was. Ik heb besloten om Matthy te geloven en toen heb ik de deur dichtgesmeten en ben ik naar Raouls kamer gegaan. Nog geen seconde later hoorde ik mijn kamers deur nog een keer dichtslaan, dat was zeker Matthy die de kamer verliet"

"Oh wow. Hoe gaat het nu met Romy dan?" Vraagt Koen. "Ik weet het niet. Toen ik net naast mijn kamer liep hoorde ik haar huilen."
"Gast waarom ga je niet naar haar toe?! Het maakt niet uit of het waar is wat Matthy zegt! Je weet wat er de vorige keer is gebeurd." Kut, Raoul heeft gelijk. De vorige keer ging maar net goed.
Ik wacht geen seconde langer en ren naar boven. Wanneer ik de kamer binnenkom zie ik Romy op het bed liggen, ze lijkt ongedeerd. Godzijdank. Ik loop snel naar haar toe en ga naast haar zitten. Haar wangen glinsteren in het licht door de tranen. Ik wil haar eigelijk niet wakker maken maar ik moet met haar praten. "Romy", "Romy word wakker", "Romy!"

Pov Romy
Ineens hoor ik iemand naast mij mijn naam roepen. Ik slaap nooit echt diep dus ik kon het goed horen. Ik open langzaam mijn ogen en zie dat Robbie naast me op bed zit. Ik kijk hem even aan maar draai dan mijn hoofd van hem weg, naar dat van vanmiddag hoef ik hem even niet meer te zien.
"Romy luister ik-", "Robbie stop. Ik hoef geen excuses te horen. Laat me met rust." Zeg ik gekwetst. Dat van Matthy kwetste me al genoeg, laat staan dat van Robbie. Robbie had me een veilig gevoel gegeven vanaf het moment dat we elkaar ontmoette, nu is het in één klap weg.

"Raoul! Kom eens hier" Roept Robbie ineens. Waarom roept Robbie Raoul? Hij heeft hier toch niks me te maken?. Voordat ik het weet is Raoul de kamer binnengelopen. "Heyy Romy, hoe gaat het?". "Uhm hoe bedoel je?.." heeft Robbie hem verteld wat er is gebeurd met Matthy?. "Met je sneden". "Oh, het gaat super goed. Ze doen geen pijn meer!" Heel eerlijk, de sneden op mijn armen deden nog wel een beetje pijn, maar ik wil gewoon het verband af mijn armen EN benen. Ik wil weer kunnen gaan en staan waar ik wil en niet de hele dag op bed moeten liggen en niks doen.
"Ah wat fijn! Dan kan ik het verband er nu afhalen" Raoul pakt zijn koffer en loopt naar me toe. Eerst verwijderd hij het verband om mijn benen, dan om mijn armen.

Drie minuutjes later heeft hij zorgvuldig al het verband van mijn armen en benen verwijderd. "Zo, kan je eens proberen een stukje te lopen?". "Ja tuurlijk" ik probeer op te staan en verbazingwekkend lukt dat. Als ik eenmaal helemaal rechtop sta probeer ik naar de deur te lopen. Raoul loopt naast me voor het geval dat ik val. Stap voor stap loop ik naar de deur. Het gaat helemaal perfect! Ik ben geen een keer gevallen of überhaupt gestruikeld. Ik wist al dat de sneden op mijn benen geen pijn meer deden, maar omdat ik zolang op bed had gelegen en me amper had bewogen dacht ik wel dat ik weer een beetje moest inkomen. "Heel heel heel erg bedankt Raoul!" Ik geef hem een grote knuffel en een kus op zijn wang. "Geen probleem Romy:)" zegt hij lief.

"Waar is Matthy eigelijk?" Vraagt Robbie ineens. Ohja hij was ook heel de tijd nog in deze kamer. "Ik heb geen idee Rob. Ik en Koen zagen hem met zijn auto wegrijden, maar we hebben geen idee waar naartoe.". "Hoelang geleden is hij vertrokken?" Vraagt Robbie. "Uhm ongeveer drie uurtjes geleden." WAT?! Is het al drie uur geleden sinds het allemaal is gebeurd?! Ik wist niet dat de tijd zo snel ging.
Maar dat betekent dat Matthy al drie uur weg is zonder te laten weten waar hij naartoe is gegaan. "Kunnen jullie zijn locatie zien?" Vraag ik snel. Ik weet niet waarom ik me zorgen begin te maken over Matthy, het is niet dat ik om hem geef ofzo, ik bedoel waarom zou ik?.. "Nee, heb ik al naar gekeken. Hij heeft zijn locatie uitstaan." Antwoord Raoul op mijn vraag. "Dan moeten we hem gaan zoeken, stel er is iets ergs met hem gebeurd!" Zeg ik gehaast.
"Je wilt hem zeker alleen maar zoeken zodat je weer met hem kunt gaan zoenen?."
Zei Robbie dat zojuist echt? Ja ik heb met Matthy gezoend, maar dat ik het alleen maar wilde en Matthy niet is niet waar. Hij zoende mij eerst. En toen verder ging het gewoon automatisch ofzo. Ik weet het niet.   

"Rob doe normaal. Stel Romy heeft gelijk en er is iets ergs gebeurd met Matthy. Denk eens aan je vriend en niet alleen maar aan jezelf!" Ik zie dat Robbie schrikt van Raouls reactie. En terecht.
"Ik denk niet alleen maar aan mezelf maar Romy heeft gewoon de vriendschap tussen mij en Matthy verneukt! Als Romy er niet was geweest was dit nooit gebeurd!" Wow. De tranen komen op in mijn ogen, en ik kijk Robbie gebroken aan. "Romy ik bedoelde het nie-"
Ik negeer Robbie en ren huilend de kamer uit naar beneden. Terwijl ik naar beneden ren hoor ik Raoul te keer gaan tegen Robbie. Ik wil het allemaal niet meer horen, dus ik ren snel door zonder ook maar een keer om te kijken.
Eenmaal beneden aangekomen zie ik Koen op de bank zitten. "Hey Romy, alles goed?" Ik negeer hem en ren naar buiten het terrein af. Ik besluit naar het bos te gaan en daar na te gaan denken over wat er net allemaal gebeurd is.

Ik ren zo snel mogelijk naar het bos, maar naar vijf minuutjes is mijn energie al op en besluit ik te gaan lopen. Ik heb nog ongeveer vijf minuutjes gelopen wanneer ik aankom in het bos. Ik loop het bos in en denk ondertussen na over vanmiddag. Zou Robbie echt gemeend hebben wat hij zei? Of zei hij het uit woede?. En was ik nog wel welkom bij ze thuis? Het werd me allemaal teveel en ik besloot een stukje verderop in het bos op een bankje te gaan zitten. Terwijl ik nadenk over al die vragen zie ik opeens een groepje van vijf jongens aanlopen. Ik besluit gewoon rustig te blijven zitten want ze zullen me vast niks doen. Toch?..

Hoop dat jullie het nog leuk vinden!!
Hou van jullie liefies<33
Xx