SEVGİ PAYLAŞTIKÇA GÜZEL / B×B×B

Bölüm 8

Tünaydınlar efenim❣︎

❥︎❥︎❥︎❥︎

Ev sessizdi. Gün boyunca odada oturup düşünmüştüm. Ara sıra Timuçin odaya gelip ne yaptığımı sormuştu.

Boş geçirdiğim günün sonunda akşam yemeği için yemek odasına indim. Masaya oturup karşımdaki manzarayı seyretmeye başladım.

Timuçin kucağındaki Safir bebe ile yemek savaşı yapıyordu. Bebek ona uzatılan mamayı kabul etmeyerek Aslan amcasına kaçmaya çalışıyordu.

"Bebeğim, neden böyle yapıyorsun? Yemek yemen gerekiyor."

Safir'in huysuz hareketleri durmadı. Aslan ikiliye gülümseyip, "Ver bana ver. Amcasının aslanı, yemek yemiyormuymuş."

Safir, Aslan'ın kucağına yerleştiğinde susmuş gözlerini amcasına dikmişti. Timuçin gülerken kaşlarını çattı.

"Bak şu küçüğe, amcasının kucağına gelince nasıl da sustu."

Aslan, biberonu alarak Safir'e uzattı. Küçük bebek biberonu kabul ettiğinde gülümsedim. Aslan çok iyi bir baba olurdu. Timuçin'in bakışları bana kaydı. Dün duyduklarımdan dolayı kızarıp bakışlarımı kaçırdım.

"Sonunda yüzünü görebildik."

Aslan, Safir bebeyin biberonunu tutarken gözlerini bana dikerek konuştu. Elimdeki kaşığı kenara koydum.

"Aslan, şu elinizden kaçan adam, yakalandı mı?"

Aslan sorum ile afallamıştı. Kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır. Ama adamlarım yerini tespit etmeye çalışıyorlar. Neden sordun?"

Neden somuş olabilirim acaba?

"Ailemi özledim. Buradan gitmek istiyorum."

Bu söylediklerimden sonra masada bir sessizlik oluştu. İkilinin mimiklerini dikkatle izlemeye koyuldum. Timuçin'in gözleri hüzünle parlarken Aslan kaşlarını çattı.

"Gitmek istiyorsun ha..."

Timuçin'in sessiz mırıldanışını zar zor duymuştum. Sanki gitmemi istemiyormuş gibi duruyordu. Aslan yerinde rahatsızca kıpırdandı. Boğazını temizleyip, çatık kaşları ile mamasını bitirmiş Safir'e baktı.

"Zeynep Hanım!"

Orta yaşlı bir kadın odaya girdi. Safir'i Aslan'ın kucağından alıp çıktı. Timuçin kafasını eğmiş yemeği ile oynuyordu. Arada Aslan'a göz ucu ile bakıyordu bir şey söylemesini istermiş gibi.

"Aslında seninle işimiz kötü sonuçlansa bile bitti. Bir daha tehlikeli bir işe gitmeyeceksin. Merak etme. En kısa sürede bırakacağız seni."

Kalbimde baş gösteren sızı ile kafa salladım. Yemeğime döndüm ama iştahım kaçmıştı. Masadan kalktığımda ikilinin bakışları bana kaydı.

"Size afiyet olsun, ben doydum."

Odadan çıkarken Timuçin'in, "Ama yemeğin bitmedi." Dediğini duymuştum. Merdivenlerden çıkıp odama girdim.

Yatağa uzanıp sırtımı yatak başlığına dayadım. Ve düşüncelere daldım.

Gitmek istiyor muydum? Bilmiyorum. Aslan ve Timuçin'e çekildiğimi hissediyordum. Ne zaman baş göstermişti bu his bilmiyordum. Belki de onları ilk gördüğümde. Ya da daha sonrasında.

İlk görüşte aşka inanamayan biriydim. Düşüncemse insanların zamanla birbirlerini tanıyarak aşık olmasıydı. Sanırım yanılmıştım.