SADECE Benim (Ara Verildi)

BÖLÜM 3:ETKİ

"Benim bir hikayem var
Sonunu yazmadığım,
Benim bir sevgilim var,
Henüz tanışmadığım..."

Şebnem FERAH

----------------------------<3

Demir korumanın verdiği haberle acelece odadan çıktı. Çıkmadan önce arkasını dönüp kadına burdan hiçbir yere ayrılmamasını tembihlemişti. Üstelik emir verdiği yetmezmiş gibi çıktıktan sonra birde üzerine kapıyı kitlemişti.

Genç kadın odanın içerisinde volta atıp duruyordu. Elini çantasına attı ve telefonu çıkartarak saate baktı. Neredeyse 01:00 olmak üzereydi. Geceyi burada geçirmemek için binlerce kez dua etti. Daha yeni uyku düzeni yerine oturmuştu. Gitgide vücudunu saran stres ile istemsizce yine elini çantasına attı ve çabucak bir sigara yaktı.

"Keşke bu işe burnu mu sokmasaydım." diye mırıldandı kendi kendine. "Banane ki bırak adam ne yaparsa yapsın. Hem tutuklanmazdı ki. Adliyede tanıdıkları olduğuna eminim. Karakoldada vardır büyük ihtimalle. Banane kii." diye sesi gitgide artarak konuşmaya devam ediyordu. Sigarası daha tam bitmemişken onu yerdeki mermer zemine attı ve ayağı ile ezdi.

Odanın köşesinde bulunan, geniş kırmızı koltuğa oturup başını iki elinin arasına aldı. Kilit sesi ile aniden ayağa fırladı ve doğrudan kapıya koştu. Kapı açılınca o geceki onu karşılayan koruma ile karşılaştı.

"Hele şükür."dedi iri adamın yanından geçmeye yeltenirken.

"Gitmenize izin veremem. Patron sizi bekliyor."diye konuştu koruma kadını kolundan yakalamış hareket etmesine izin vermiyordu.

"Hiçbir yere gitmiyorum. Patronuna söyle onuda bir daha görmek istemiyorum." diye sert bir sesle konuştu Buket.

Adamdan kurtulabileceğini düşünerek tekrar bir adım attı ve kolunu kurtarmaya çalıştı. İşe yaramamıştı.

"Lütfen zorluk çıkarmayın."

"Tamam. Bırak kolumu kendim giderim." korumanın kolunu bırakması ile tekrar buraya çıkan gizli kapıya yöneldi.

"O taraftan değil."diye onu uyaran sesle arkasını döndü ve bodrumdan direkt dışarı açılan kapıyı işaret eden adamı takip etti.

Kapıdan çıktıklarında çalışan bir araba ve o arabanın yanında dikilip duran adamın sinirli ve telaşlı mavi gözleriyle karşılaştı.

"Neden bu kadar uzun sürdü." diye bağırdı iri yarı adama. Soru sormuyor daha çok azarlıyordu.

"Özür dilerim efendim. Biraz zorluk çıkardıda."

Buket korumanın verdiği cevapla gözlerini devirdi. Demirden korktuğu çok açıktı. Demir acele ederek arabanın kapısını açtı.

"Bin."

"Neden?"

Sinirle genç kadının kolundan yakaladı ve arabaya soktu. Hemen ardından kendiside şoför koltuğuna yerleşti ve çalışan arabayı hızla sürmeye başladı.

"Beni nereye götürüyorsun." dedi Buket düz bir sesle. Demir Buket'e cevap vermek yerine daha çok gaza yüklenmişti ve pür dikkat yolu izliyordu. Sinirle başını adama çevirdi ve konuşmaya devam etti. "Bak eğer bu işin içinde benim olduğumu düşünüyorsan çok yanılıyorsun. O yüzden her nereye gidiyorsak geri dön ve beni evime bırak."

Demir gözlerini bir an için Buket'e çevirdi. Gözlerini tekrardan yola çevirirken bu sefer elini uzattı.

"Telefonunu ver!" diye emretti Demir sert bir şekilde.