ကေလာင္! ကေလာင္!
အိမ္ေရွ႕ကေန ထြက္လာတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံေလးေတြေၾကာင့္၊ သူေရးလက္စ laptop ေလးကိုခ်ကာ အေလာတႀကီးေအာက္ကို ဆင္းလာမိေတာ့သည္။
"ညွို႔!...ဟင္! ေအာ္ အသက္ပဲ"
ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့သူမဟုတ္တဲ့အတြက္ သူဝမ္းနည္းသြားေပမယ့္၊ သူ႕အတြက္အားကိုးစရာ အမတစ္ေယာက္လိုျဖစ္တဲ့ အသက္ေရာက္လာတာဆိုေတာ့ သူနည္းနည္းေတာ့ စိတ္သက္ရာရပါသည္။
"ဟဲ့! ေျဖးေျဖးဆင္းပါဟယ္! ဘယ္လိုေတြဆင္းလာတာလဲအိမ္ေပၚကေန ေခ်ာ္က်ကဳန္ပါအုံးမယ္၊ နင္ဟာေလ တစ္ခါတစ္ေလ သတိလက္လြတ္နဲ႕!"
အိမ္ေပၚကေနဒုန္းစိုင္းဆင္းလာတဲ့ လြမ္းဟာေလကေလးေလးလဲ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕။ ခါတိုင္းဆို ပုံသြင္းမထားရင္ေတာင္ ပုံစံက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကဖြာလန္ႀကဲလို႔၊ ဝတ္ထားတဲ့အိမ္ေနရင္းဝတ္စုံကလဲ ေၾကမြေနတာပဲ၊ တစ္ကိုယ္လုံးၿခဳံငုံၾကည့္လိုက္ရင္ လြမ္းရဲ႕ပုံစံကအားပ်က္ေနတဲ့ လူမမာလိုပဲ။
"အင္းပါ...ထိုင္ေလအသက္ ဘာေသာက္မလဲ"
"ေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ပဲေပးပါဟယ္ ငါေမာလာလို႔"
ေရခဲေသတၱာထဲက ေရေအးေအးေလးကို ဖန္ခြက္အရွည္ေလးထဲထည့္ၿပီး အသက္ကိုကမ္းေပးလိုက္သည္။
ဆိုဖာေပၚကို ပါလာတဲ့ေဘးလြယ္အိတ္ေလးခ်ၿပီး သူ႕ဆီကိုစိုးရိမ္တႀကီးၾကည့္ကာ ေဒါသမပါတဲ့ ဂ႐ုဏာအသံနဲ႕လွမ္းေအာ္ေနတဲ့ အသက္ရယ္ပါေလ။ အဲ့လိုအေသးစိတ္ကအစ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြေပးေနလို႔ သူကအသက္ရဲ႕ ေမာင္ငယ္ေလးလိုေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ သူ႕အတြက္ေတာ့ အသက္ကအမႀကီးအမိအရာလိုပဲ။ သူေဂဟာကိုပထမဆုံး စေရာက္လာတဲ့ေန႕တုန္းက ဘယ္သူနဲ႕မွစကားမေျပာတဲ့ သူ႕ေရွ႕ကိုအသက္ကပဲ စုပ္လုံးေလးတစ္လုံးကမ္းေပးကာ မိတ္ဆက္လာတယ္။
"ဟူး! ေနပူထဲကလာရတာ အခုမွပဲ ေအးသြားေတာ့တယ္"
ဂြလတ္!!
အသက္ေရအဝေသာက္ၿပီးလို႔ ဖန္ခြက္ကိုစားပြဲေပၚတင္ရင္း စကားဆိုလိုက္တယ္။ တစ္ဖက္ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ လြမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာက မေတြ႕ရတဲ့တစ္ပတ္ေလာက္ေလးမွာ သိသိသာသာကိုေခ်ာင္က်သြားသည္။ စားပြဲေပၚမွာရွိတဲ့ အလွထိုးထားတဲ့ ပန္းအိုးကိုသာ ေငးၾကည့္ေနတဲ့လြမ္းက ဘာေတြမ်ားပူပန္ေနရလို႔ပါလိမ့္။
YOU ARE READING
အချစ်၏ညှို့ငင်မှုနောက်သို့ (Ongoing)
Romance" ညှို့....ဆိုတဲ့မင်းရဲ့နာမည််အတိုင်း မင်းရဲ့ဖြစ်တည်မှုကလေ စပါးကြီးမြွေလိုပဲ လူတစ်ယောက်လုံးကို မင်းဆီကနေ မလွတ်မြောက်နိုင်အောင် ရစ်ပတ်ထားပြီး ညို့အားပြင်းပြင်းနဲ့ ညို့ယူနိုင်ခဲ့တယ် " " လွမ်းငယ်....မင်းပြောသလိုပဲ ကိုယ်ကတော့ မင်းနဲ့နီးစပ်ရဖို့အတွက်ဆို...
