YOU ARE ONLY MİNE ~VAMPİR JUNGKOOK~

Bölüm 1

İşte tekrardan buradayım , kendimi tekrardan burada bulmak bana kendimi çok kötü hissettirdi.
Artık ne yapmalıyım hiçbir fikrim yok.
Gitmeli miyim? Yoksa travmalarımın başladığı, hayatımın en kötü günlerini geçirdiğim bu yetimhaneye girmeli miyim?
Sanırım gireceğim.
Dış kısmı sarmaşıklarla kaplı olan , eski püskü pencere ve kapısı olan bu yer benim tüm acılarımı canlandırıyordu. Kapıyı açmaya çalıştım fakat eski olduğu için düşme riski vardı. Daha da zorlayarak kapıyı açtım ve içerisi dışarıdan daha da kötüydü.

Etrafta örümcek ağları, yıkılmış duvarlar , üzeri kaplı eşyalar ve toz toprak geçiren etraf..
Merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım fakat merdiven ahşaptandı çok eskiydi ve kırılma riski vardı.
Yavaş yavaş merdivenlerden yukarı çıktım sonra koridora doğru ilerledim fakat etraftan ayak sesleri geliyordu.
"Biri mi var?" diye seslendim fakat ses yoktu. Tekrar seslendim fakat tekrar ses yoktu.

Yetimhanede kendi kaldığım odaya doğru ilerledim ve yatağımın üzerinde kan görünce şok geçirdim.
Sonra asıl amacımı yerine getirmem gerektiğini fark ettim zaten hava da kararmaya başlamıştı.
Yatağın altına girip yatağın alt kısmına sakladığım annemin yüzüğünü buldum.
Yatağın altından tam çıkacakken birilerinin odaya girdiğini gördüm .
Fakat bacaklarını tek görüyordum sanırım 3 kişilerdi.
Kendi aralarında konuşuyorlardı.
Aralarından biri bağırarak;

"Senin yüzünden az daha yakalanıyorduk!"dedi.

Bir diğeri onu sakinleştirmeye başladı.

"Abartma istersen yanlışlıkla oldu "

"Abartma mı?
Şaka yapıyor olmalısın"

"Tamam Jungkook özür dilerim.
Oldu mu?"

Sanırım bağıran kişinin ismi Jungkook'tu . Acaba ne hakkında konuşuyorlar?
Adının Jungkook olduğunu bildiğim kişi konuşmaya başladı.

"Neyse tamam siz gidin benim işim var"

Diğer ikisi tamam diyip gittiler.
Jungkook isimli çocuk benim olduğum tarafa doğru geldi ve tam yatağın önünde durdu.
Şu an fazlasıyla korkuyordum.
Konuşmaya başladı.

"Şu an korktuğunu biliyorum.
Çık yatağın altından"

Benim burda olduğumu nereden biliyordu?
Ciddi anlamda fazlasıyla korkmaya başladım.

"Çık dedim"

Uyarıcı bir ses tonuyla konuşunca çıkmaktan başka bir seçeneğimin olmadığını fark ettim.
Annemin yüzüğünü cebime sokup yavaş yavaş çıkmaya başladım .
Doğrulduğum gibi karşımda duran kişiyle dip dibe olduğumu fark ettim.
Hemen kendimi ondan uzaklaştırdım.
Hareketime sırıttı.

"Ne o?
Çok mu korkuyorsun benden?"

"Hayır."

"İyi.
Ne işin var burda?"

"Bana ait birşey vardı aldım.
Ve şimdi izin verirsen gidicem."

Dedim ve yürümeye başladım fakat o kolumdan tutup beni durdurdu.
Ve konuşmaya başladı.

"Sana gidebilirsin dediğimi hatırlamıyorum"

"Ne istiyorsun benden?"
Tahammülüm kalmamıştı artık eve gitmek istiyordum zaten hava da kararmıştı.Korkunç bir şekilde kısık sesle güldü. Kötü biri olduğu her halinden belli oluyordu. Bir an önce eve gitmek istiyordum hemen kolumu ondan kurtarıp oradan ayrıldım.

Taksiye binip eve gitmeye başladım.
Eve gittiğimde annemin yüzüğünü çıkarmaya çalıştım fakat yüzük yerinde değildi.
Hemen üzerimi aradım fakat yine yoktu.
"NEREDE BU YÜZÜK?"
Diye bağırmaya başladım.
Çıldırmıştım resmen.
Yarın okulum olduğu için uyumam gerekiyordu okuldan sonra tekrar oraya gidip yüzüğü arayacaktım.
Odama gidip uyudum.