Karşımda mafyaların başı Hakan KARA karşımda duruyodu baş selamı verdim oda bana aynı şekilde karşılık verdi odadaki boş olan koltuklardan birine oturdum bu adamın burada ne işi vardı onu da bilmiyodum , bu adamla nedense çok benziyoruz hem fiziksel olarak hem de ruhsal olarak yanında karısı olduğunu tahmin ettiğim güzeller güzeli bir kadın duruyodu yanında benimle tıpatıp olan bir çocuk vardı, o çocuğun yanında diğerlerinin aksine çok rahat olan esmer bir kız vardı tam annemin istediği bir tipte bir kıza benziyordu.
Kadın beni gülümseyerek süzdü bende nezaketen tebessüm ettim. Düşünüyorum da Hakan Bey babam olsaydı ne güzel olurdu ha. Ben ne diyorum mk , sıyırdım herhalde bu düşüncülerimden sıyrılmamı sağlayan içeriye giren elinde kağıt olan bir doktordu , herkes ayağa kalktı ne oluyor lan bende kalkem bare doktorda o sırada konuşmaya başladı:
-Beril YILDIRIM %99.9 ihtimalle Hakan KARA'nın kızıdır
Kızıdır
Kızıdır
KIZIDIR!
BEN HAKAN KARA'NIN KIZIYIM HAKAN KARA'NIN
Annem bana sesleniyodu sanırım, ama hiçbir şeye cevap veremiyodum şoka girmiştim ben onun kızıydım kızıydım KI-ZIY-DIM! Hızla odadan çıktım arabama binip hızla ait olduğum yere güvenli bölgeme doğru yol aldım...
Varmıştım ait olduğum yere uçurumuma burası ölümden döndüğüm yerdi bağdaş kurup uçurumumun biraz gerisine oturdum beynimde hala o cümle dönüyodu yanağımda nem hissettim hemen sildim ben ağlamazdım değil mi? La hakket dalga geçtik başımıza gelene bak, bende şaşırdım be iç ses, ama ben sana daha önce söyledim dimi gerizekalı yavrum, ya sen bana destek mi veriyosun köstek mi oluyosun anlayamadım yani iç sesle konuşmamı bölen titreyen telefonumdu mesaj atan Burak'tı
-Naber la g*t
-İyiyim sen
-1 dk 1 dk ben sana göt dedim ve sen bana kızmadın mı var birşeyler sende
-Bişeyim yok ki
-Bu tanıdığım sen değilsin arıyorum aç hemen telefonu
Bir iki kez intihara kalkıştığım için Burak bu tür durumlarda endişeleniyodu benim için, çalan telefonum ile kendime geldim ve hemen açtım.
-"Beril'im"
-"Efendim" dedim titreyen sesimi belli etmemeye çalışarak
-"Neredesin sen sesin iyi gelmiyo hiç"
-"Bişeyim yok iyiyim ben sana öyle gelmiştir"
-"Bunu söylerken bile sesin titriyo yalan söyleme bana Beril lütfen
-"Beni ilk bulduğun yerdeyim"
-"Sakın ayağa kalkma kendine bişey yapma tamam mı Beril'im?"
-"Tamam" diyebildim sadece. Olduğum yerden kalkmadım sinir hastasıydım kalktığım an yapabileceğim şeyler Burak'ı üzerdi ve Burak'ın üzülmesi benim en son istediğim şeydi...Aradan 15 dakika geçmişti ani bir fren sesi duyduğum için arkamı hızla döndüm Burak'ın arabası vardı Burak hızla arabadan inip yanıma geldi bende ayağa kalktım ve sıkı sıkı sarıldı bende ona karşılık verdim:
-"Sen ne zamandan beri buradasın?Buz gibi olmuşsun"
-"Bilmiyorum ki"
-"Senin bişeylerin var gel eve gidelim."
-"Olur." dedim titreyen sesimle
-"Bana yalan söyleyemiyorsun."
-"Beni bu kadar tanıman hiç hoş değil ama!" dedim gülerek oda güldü
Arabaya doğru ilerledik yol boyunca dolu gözlerle dışarıyı izledim o kadar dalmışım ki Burak'ın bana seslenişini duymamıştım.
-"Beril geldik hadi!"
-"Ha,tamam"
Arabadan dışarıya çıktığım zaman dışarıdaki soğuk hava titrememe yetmişti, saat kaçtı acaba ya? Hızlı adımlarla eve girdim evi sıcacıktı bu jojuğun ya. Burak'ta arkamdan gelip mutfağa yöneldi bende koltuğun birine oturdum elinde iki kupa kahveyle gelen Burak'ı fark ettim. Yanıma oturdu :
-"Derdini anlat Beril'im"
-"Direk konuya giriyorum, şu an ki ailem gerçek ailem değilmiş yani karıştırılmış bebekler ve bil bakalım babam kim?"
-"Kim olabilir ki ne yani Mafyaların başı olacak değildir ya"
-"Hakan Bey babam"
Gözleri iri iri büyüdü yazık evladımın bir anda telefonum çaldı yabancı bir numaraydı arayan...
İVEEEEET 2 BÖLÜMÜMÜZ NASILDIIII?
LÜTFEN BURAK ASKMLA BERİLİ SHİPLEMEYİN MAALESEF ONLAR SADECE ARKADAŞLAR
OY VERİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIIIN!
