De Prins van Het Dienstmeisje

11

"Nolan..." zucht ik dan. Het liefst spring ik nu op hem, maar dat kan gewoon niet. "Ik weet niet wat ik wel of niet voel, maar het is me gewoon allemaal teveel.." zeg ik dan. En ik lieg niet. "Ik begrijp je, maar weet dat ik er voor je ben. En als je je nu liever even terug trekt dan respecteer ik dat. Alleen weet ik niet of ik je uit de selectie wil zetten" dat laatste zegt hij met een knipoog. "Er is een andere, veiligere, kamer voor je beschikbaar. Mag ik je daarheen begeleiden?" Vraagt hij. Ik knik en hij biedt zijn arm aan mij aan. Ik haak mijn arm erdoor en we lopen zijn kantoortje uit.

Er zijn inmiddels bijna 4 weken verstreken, en ik moet zeggen dat ik het wel fijn vond om even niks te moeten. Twee dagen nadat Terissa is overleden, hebben we een begrafenis gehad, die was best emotioneel en zwaar. Helaas heb ik niet de gelegenheid gekregen om te spreken, maar ondanks dat heb ik wel afscheid van haar kunnen nemen. Nolan heb ik al 4 weken niet meer gezien of gesproken.....

Vandaag staat er een fotoshoot op het programma, alle meiden die nu nog in de selectie zitten worden samen met de prins gefotografeerd. Ik ben licht nerveus om samen te moeten poseren voor een fotograaf, ik heb nog nooit zoiets gedaan... Ik loop richting de troonzaal waar de fotoshoot is en zie al een rij met meiden opgesteld staan. Elle, is nu bezig kan ik vanaf mijn plek zien. Ik heb geen idee in welke volgorde we moeten maar ik sluit me gewoon achteraan in de rij aan. "Lady Hailey, het is jouw beurt!" Wordt er omgeroepen. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk verbaasd om me heen. Ik loop naar voren toe. "Goedemiddag, u mag naast de prins gaan staan" zegt hij dan. Ik knik en draai me om in de richting van Nolan. Als ik hem aan kijk merk ik dat ik een kleur krijg. "Hey, hoe is het met je?" Vraagt hij dan als hij me helpt om de verhoging op te komen. "Gaat veel beter, dankje" glimlach ik terug. Het voelt een beetje heel erg ongemakkelijk gefotografeerd te worden terwijl er allerlei anderen je aankijken. En blijkbaar voelt Nolan dat aan me. Hij pakt me bij mijn middel vast en trekt me tegen hem aan. "Gewoon denken dat ze allemaal in hun blootje staan" zegt hij met een speelse lach en knipoog. Ik schiet in de lach als hij dat zegt. "Heel goed Lady, prachtig!" Zegt de fotograaf dan. Als de fotograaf seint dat hij klaar is wil ik de zaal uitlopen, maar nog voordat ik een stap in die richting zet pakt Nolan mijn pols vast. "Hier, alsjeblieft" zegt hij terwijl hij een papiertje in mijn handen drukt. Ik maak een revérence en loop weg.

Wanneer ik terug op mijn kamer ben begin ik het papiertje te open.
Morgenavond moet ik weer enkele dames naar huis sturen. Heb je vanavond even tijd? Ik wacht op je bij het tuinhuisje.
Mijn hart maakt een licht sprongetje bij het lezen dat Nolan mij vanavond wil zien. Maar Hailey wat als hij STRAKS zegt van "nee hup naar huis jij".... Dan? Aarrrggg! Die verdomde prins toch!

Ik heb een avondjurk aangetrokken en heb mijn haren in een losse frommelige knot gedaan. Gewoon Hailey-style zeg maar.  Ik loop mijn kamer uit en ga richting de paleis uitgang naar de tuin, en loop naar het tuinhuisje toe. Waar er allemaal super schattige en romantische lichtjes hangen. "Hey.." hoor ik dan vanachter me. Ik draai me om en kijk recht in zijn mooie ogen. "Hey" zeg ik met een glimlach terug.