De Prins van Het Dienstmeisje

16

Er gaan een aantal weken voorbij. En gelukkig gaat het met elke week verder weer beter met me. Inmiddels doet het geen pijn meer om te bewegen en kan ik zelfs al weer wat lopen. Je vraagt je waarschijnlijk af hoe het ondertussen is met de koninklijke familie. Nou zij wonen nu in een paleis waar ooit de derde koning van Avonea heeft gewoond. Dat paleis is nog een een goede staat, maar werd enkel gebruikt voor feestelijke plechtigheden.

Over iets minder dan een maandje wordt prinses Leila 17 jaar. En als verassing hoop ik dan terug te komen naar haar. Ze heeft me de afgelopen weken brieven gestuurd waarin staat dat ze me miste. Ook vanmorgen kreeg ik weer een brief.

Lieve Hailey,
Sinds gisteren begint er weer leven te komen in het selectie proces. Er staan sinds gisteren weer camera's in en rondom ons huis. Ik vind het verschrikkelijk. En het erge is dat als No er niet in slaagt een meisje te kiezen dan wordt ik voor de leeuwen gegooid. En dat is iets wat is absoluut niet wil. Ik hoop dat je snel terug mag komen en alsjeblieft wordt weer mijn dienstmeisje.. Ik mis je verschrikkelijk en ondanks dat ik niet altijd even vriendelijk tegen je was, merk ik nu je echt al een tijd weg bent hoeveel je voor me bent gaan betekenen.
Mijn ouders zullen me "doden" als ze weten dat ik iemand van de selectie vraag om ermee te stoppen.. maar sinds de selectie is niks meer hetzelfde gebleven en wil ik eigenlijk gewoon een vertrouwd gezicht weer 's ochtends in mijn kamer hebben staan.
Zoals ik al zei ik mis je.
Echt waar.
Hopelijk tot snel, want dit zal voorlopig mijn laatste brief zijn, omdat ik vanaf nu ook in de gaten weer gehouden ga worden..
- Leila van Avonea

Ze mist me echt heel erg, besef ik me. In al haar brieven van de laatste tijd liet ze dat ook al merken. Misschien moet ik wel stoppen met de selectie, het is toch niet iets waar ik zelf ook achter stond en nog steeds niet sta. En bovendien Nolan heeft zich nog niet één keer iets van zich laten horen, volgens mij zegt dat wel genoeg. Ik hoop dat hij nu gelukkig met Odina wordt. Odina zal echt een hele goede koningin worden op een dag.
Ik zoek een vel papier en een schrijfwaren. Ik ga hier en nu mijn ontslag indienen als kandidaat van de selectie. Ik ga aan het kleine nachtkastje die naast mijn bed staat zitten. Alleen een stemmetje in mijn hoofd probeert me tegen te houden. Diep van binnen voel je echt iets voor hem, dat weet je. Maar als ik echt iets voel dan zou ik toch niet in staat zijn mezelf uit de selectie te zetten? Ik schrijf de brief, punt uit.

Na een uurtje heb ik alles opgeschreven wat nodig was om nog te vertellen. Ik vouw de brief netjes en stop het in een envelop. Bestemd aan Zijne Koninklijke Hoogheid prins Nolan van Avonea. Zo dat is ook klaar. Ik laat mezelf vallen op het bed. En kijk omhoog naar het plafond, een opgelucht gevoel stroomt door mijn lichaam. Eindelijk. "Weet u zeker dat ze ready to go is? Moet ze nog eens langskomen voor controles?" Hoor ik een vrouwenstem op de gang zeggen. Mijn kamer deur staat wagenwijd open dus ik kan alles horen en herken ook de stem uit duizenden. Het is Jenna, dat moet wel.
"Hailey!" Jenna loopt mijn kamer in en springt bij me op bed.
"Ik heb zo leuk nieuws!" Zegt ze enthousiast.
"Althans ik hoop dat jij het net zo leuk vindt als dat ik het vind." Giechelt ze.
"Nouu..vertel!" Zeg ik glimlachend.
"Je mag hier weg! Ik kom je persoonlijk dat vertellen, goed hè!" Zegt ze vol trots.
Ik lach en pak haar handen vast. "Heel goed."
"Oké pak je spullen? Heb je überhaupt hier spullen liggen? Mag je iets meenemen? Oh en we moeten je wel weer goed kleden.."rateld ze op.
"Alles wat ik nodig heb is dit." Zeg ik en ik haal de envelop tevoorschijn.
"Dat is het?" vraagt ze bedenkelijk als ze haar hoofd schuin houdt.
Ik knik en glimlach voorzichtig.
"Mijn best, kom laten we gaan. Ik heb 1,5uur vrij gekregen om je te halen. Dus we moeten opschieten." ze pakt mijn hand en trekt me van het bed af.
Samen lopen we de kamer uit, door de gangen van het herstelcentrum. En uiteindelijk door de uitgang, ik blijf even staan als we buiten zijn. Deze plek laat ik vanaf nu voor altijd achter me.. hoop ik.
"Gaat het?" vraagt Jenna bezorgd.
"Ja het gaat super." Zeg ik dan.
Met opgeheven hoofd verlaat ik de plek waar ik bijna een half jaar heb gezeten.