De Prins van Het Dienstmeisje

20

Prikkelend door de halfdichte gordijnen, schijnt de eerste zonnestraal mijn kamer binnen waar ik wakker van wordt. Wauw. Ik draai me om richting het raam en schuif ,zonder dat er te veel licht meteen mijn ogen in komt, het gordijn nog iets meer opzij zodat ik naar buiten kan kijken. Vandaag is het dan zover. Ik kijk op mijn klokje en zie dat het 7u is. Over 1,5uur moet ik de prinses wekken, want er staat een lange en belangrijke dag te wachten.

Ik doe mijn japon uit en ga mezelf wassen. Waarna ik mijn jurk aan doe. Die bijna hetzelfde is als die ik paar maanden geleden nog had. Alleen is deze is chiquer. Ik steek mijn haar op doe mijn schoenen aan en loop mijn kamer uit.
"Goedemorgen.", klinkt het door de gangen heen. Iedereen is druk in de weer om zich gereed te maken voor hetgeen wat zij moeten doen. De een is bezig met het helpen van de kok, de ander loopt de wasserij in en uit en nog een ander zit rustig aan de lange tafel te eten, zie ik als ik voorbij loop. Ze merkt me op en staat meteen op. "Sorry, ik wist niet dat u...", zegt ze van schrik. "Sssht.. niet zo hard", fluister ik lachend. "Eet smakelijk", knipoog ik naar haar. Ik loop naar de kamer waar de badjas en jurk van de prinses klaar ligt om vandaag gebruikt te worden. "Goedemorgen, heeft u goed geslapen?", vraagt Gaby die druk bezig is met alles netjes op te vouwen. "Ik heb heel goed geslapen, dankje. En jij?"
"Wel prima.", antwoord ze me geeuwend terug. Ik merk dat ik een klein lachje moet onderdrukken.
"Ik ga maar eens naar boven", zeg ik als ik alles kledingstukken gepakt heb.
"Succes", glimlacht Gaby.

Het voelt heel erg onwennig als ik de trap op loop naar de zuid-vleugel van het paleis. In dit deel ben ik nog nooit geweest dus is het even zoeken naar de kamer van de prinses. "Kunt u het vinden?", hoor ik een man achter me zeggen. Ik draai me om. "Ik moet bij de slaapkamer van de prinses zijn...", zeg ik dan. Hij knikt en wijst met zijn arm in de richting van het einde van de gang. "De laatste deur rechts". "Dankjewel", glimlach ik.
"Goedemorgen", zeg ik tegen de twee lijfwachten die gepost staan voor de deur van de slaapkamer. "Goedemorgen", antwoorden ze terug. Ze openen de deur voor me en ik laat me naar binnen gaan.
Ik zie dat de prinses nog slaapt dus leg ik voorzichtig de badjas neer en hang ik haar jurk op een hanger. Ik open haar gordijnen zodat het daglicht door haar kamer kan schijnen.
"Goedemorgen, uwe hoogheid", lach ik zacht.
Als Leila haar ogen opent en me ziet zit ze meteen rechtop in haar bed.
"Omg, ik had niet verwacht dat je nu hier weer bent!" Roept ze enthousiast. "Verassing!", zeg ik dan met een brede lach.
"We moeten u gereed maken voor de komst van 15 meisjes! Ik heb deze jurk voor u meegenomen. Er werd me vertelt dat u deze graag aan wou doen vandaag.", sein ik richting de jurk.
"Dat klopt helemaal."
Ik pak de badjas en wikkel die om de prinses heen.
"Het bad is al volgelopen, dus u kunt er zo in."
"Fantastisch", zegt ze met een klein lachje.

Na een klein kwartiertje komt de prinses weer in haar badjas uit de badkamer. Ze doet de badjas uit en geeft die aan mij terug. Ik pak haar onder jurk en hijs die bij haar aan. Nadat die aan is help ik haar bij het aandoen van de, door haar uitgekozen, jurk. "Perfect.", zegt ze als de jurk dicht is. Ze gaat zitten aan haar klaptafel en doet haar sieraden om terwijl ik haar haar borstel. "Ik hoop niet dat ik je te veel gepusht heb..", begint ze dan. "..ik denk gewoon niet dat iemand anders deze taak beter zou kunnen doen dan jij.". Via de spiegel glimlach ik naar haar. "Dank u wel.", zeg ik beleefd terug. "Ik weet dat ik tot voor kort niet een prater was en dat de afstand tussen personeel en mijn en m'n familie groot is, maar ik wil graag dat die afstand tussen ons minder groot wordt.", praat ze verder. Ik weet niet zo goed wat ik er op moet zeggen dus knik ik en steek haar haren half op. "Alstublieft." , zeg ik wanneer ik klaar ben.
"Dankjewel, het ziet er super uit.", lacht ze via de spiegel naar me. Ze staat op en samen lopen we naar de deur toe. Ik blijf staan en als ze merkt dat ik niet haar volg de gang in zegt ze, "Loop je niet met me mee?" Ik schud mijn hoofd van nee. "Het spijt me, maar ik weet de weg hier nog niet. Ik wil niet dat u door mij op een verkeerde plek komt."
Één van de lijfwachten legt een hand op mijn schouder. "Het is hier de gang en dan de trap af, links en dan weer een trap af. Dan bent u meteen in de ontvangsthal waarna het zichzelf wijst naar de eetzaal.", zegt hij met een knipoog. Ik glimlach naar hem en zeg met mijn lippen zonder geluid dankjewel. Ik loop achter de prinses aan en ga de weg af zoals de lijfwacht me verteld heeft. Als we beneden zijn aangekomen bij de ontvangsthal zie ik keukenmeisjes de eetzaal in lopen dus ga ik daar ook heen met de prinses. "Zie je wel? Je kan het best", glimlacht ze terwijl ze me een duwtje geeft. "Eetsmakelijk, uwe hoogheid.", zeg ik dan en maak een buiging. Ze loopt de eetzaal in en ik ga mijn weg weer proberen te vinden naar de afdeling van de hofhouding.

"Kunt u het vinden?", vraagt een bekende stem me en ik weet al dat Nolan dat is. Hij schrikt even als hij ziet dat ik het ben. "Je bent er nog?", vraagt hij me. "Ja, uwe hoogheid", antwoord ik terwijl ik zucht.
"Dat ik om een vriendschap vroeg betekend was meer via brieven, niet dat je hier moest blijven, integendeel volgens het protocol.."
"Volgens het protocol mag ik in dienst zijn van het koningshuis. Ik stond op het punt om weg te gaan, maar uw zusje probeerde mij te overtuigen om haar hofdame te worden. We hebben een goede deal gesloten.", lach ik.
"Ha! Leila en deals? Dat is nieuw." grinnikt hij. "Blijkbaar kan het paleis je nog niet missen.. en daar ben ik blij om... H-heb je vanavond na 21uur nog iets?", vraagt hij me. Ik denk even na. "Nee, ik denk het niet. De prinses maakt zich tegen half 9 klaar voor de nacht en na kwart voor 9, heb ik niks meer.", som ik op.
"Ik wil je dan graag bijpraten over vandaag... gewoon als vrienden.", dat laatste zei hij er snel achteraan. "Dan zie ik u om 21uur". "Tot dan, dit is misschien wel net zo handiger als brieven sturen.", zegt hij met een knipoog.

Nolan draait zich om en loopt weer weg van me. "Wacht!", roep ik hem. Hij staat meteen stil en loopt weer naar me toe. Hij pakt mijn handen vast. "Wat is er?", zegt hij hoopvol. "Veel succes en plezier straks. Als u vanavond geen tijd heeft en andere meisjes aandacht wil geven, dan begrijp ik dat volkomen. Ik wil u niet...". Hij laat me mij zin niet afmaken.
"Je bent me niet tot last, absoluut niet. Twijfel daar nooit aan." zegt hij me.
Hij brengt mijn handen naar zijn lippen en geeft er een kus op. Mijn hemel, wat wil ik hem graag zoenen. Blijkbaar voelt hij dezelfde onweerstaanbaarheid en drukt hij zijn lippen op de mijne. Hij houdt me teder en kwetsbaar vast, alsof ik het breekbaarste ben op aarde. Ik ben degene die de kus stopt.
"Nolan..." fluister ik zacht. "..dit kan niet."
Hij kijkt me verdrietig aan en beseft ook dat dit niet de manier is.
"En toch kan ik mijn verlangen niet tegenhouden..." zegt hij en hij drukt weer zijn lippen op de mijne. Dit keer stop ik de kus niet, maar worden we weer naar de realiteit gebracht door geroezemoes in de hal.
"Je moet gaan..", zeg ik dan.
"Je hebt gelijk..", zucht hij diep.
"Tot straks!", zegt hij terwijl hij me een snelle kus op mijn wang geeft.