Zeynepten
Bugün büyük gün aslında yarında büyük gün ama, amaaan neyse işte
Bugün diyar abiyle güneşin kınası var, yarınada düğünleri
Neden bu kadar geç oldu diye soruyosunuzdur emin olun benimle alakası yok
Aileler anlaşamadılar kavgalar osu busu falan derken anca uzlaşıp şimdiye yaptılar
Şimdiyse konakta bi koşuşturma varki sormayın, hele bizimki varya heyecandan ölecek
Güneş " Oldumu? Bakın doğruyu söyleyin bana"
Saf sorusuna karşı güldüm, çok güzel olmuştu ama bitürlü bunu kabul etmiyodu, etmekmi istemiyodu anlamıyorum ki
Sevda " Ya çok güzel oldun, daha ne?"
Dedi bıkmışçasına, sevda güneşin ablası yardıma geldi, annesi gelmemişti akşam gelicek yani bebek yüzünden konuşmuyolar, daha doğrusu güneş konuşmaya çalışıyo annesi cevap dahi vermiyodu, özetle aynı eylem yengemle diyar abinin mevzusu gibi
Oturduğum sedirden telefonumu arka cebime koyarak kalktım, kızlar orda kendi aralarında güneşin bindallısı hakkında yorum yapıyolardı
Bi alt kata indiğimde kına bu katta yani 1. Katta olucağı için birsürü kişi gelmiş herkez bişeylerle ilgileniyodu
Getir götür işleri falan
Ya o bu deilde bu derya son zamanlarda hiç eve gelmiyo, bırak evi yüzünü dahi göremiyorum mesaj bile atmıyo, kukuma kuşu gibi eve tıkılmış çıkmıyo
Bu kattanda inip zemin kata geldim, hiç mutfak tarafına bakmadan direk ordan uzaklaştım buldularmı illaki bi iş veriyolar elime
Ahırın oraya gidip atların olduğu tarafa geldim, son zamanlarda ahırdaki hayvanların biçoğu satılmıştı, ama rüzgar o ayrı onu gerekirse zincirlerim ama yinede gitmesine izin vermem
Yanına geldiğimde ellerimi boynuna koyup sevmeye başladım, yüzümde istemsizce bi gülümseme oluştu, elim alçıda olduğundan doya doya dokunamıyodum oğluma
" Rüzgar, ben çok sıkıldım burdan ufak bi kaçamak yapsakmı senle ne dersin?"
Hala ellerimle boynunudan severken zil sesi gelmişti, elimi arka cebime atıp telefonu çıkarttığımda kayıtlı olmayan bi numaraydı kaşlarım çatılırken ekranı yukarı kaydırıp telefonu açtım
" Alo?" Dediğimde hiç tanımadığım bi kadın sesi
" Meraba zeynepcim beni tanımadın herhalde?"
Dediğinde içimden 'salakmısın sesinden nasıl taniyim' diye geçiriyodum, bi yandan dışarı çıkarken diğer yandan da hiç tanımadığım kadına cevap veriyodum,
Ses tonu çok nazik ve kibardı
" Maalesef kusura bakmayın tanıyamadım, tanışıyomuyuz?"
" Ahh doğru diyosun nerden tanicaksınki, ben lorin canım tanışmıştık cihanın ablası"
" Haaa evet siz, kusura bakmayın lüften sesiniz telefonda bian tuhaf geldide"
Ne tuhafı be yanımdan geçsen yüzünü bile hatırlamicam senin
" Nasılsın iyimisin?"
" İyiyim sizi sormalı"
Biraz çekingence sordum, sonuçta kardeşi ölmüştü yani öyle şen şakrak sorucak halim yok, telefonun diğer ucundan bi iki saniye nefes alış sesleri gelmişti
Zemin kata geldiğimde sedirlerin olduğu tarafa ilerledim
" Nasıl olalım alışmaya çalışıyoruz güzelim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜÇÜK KARIM
Novela Juvenilİşte gelmişti ne kadar kaçsamda gitsemde o gün o gece gelmişti, onlar dışarı çıktıklarında stresle üzerimdeki gelinliğin tüllerini sıkıp duruyodum, hayatımda korkmadığım kadar bugün korkuyorum Kapının açılma sesini duyduğumda hızla ayağa kalktım ni...
