Starting Again

Starting Again- Chapter 1: Hello, Philippines

Chapter 1: Hello, Philippines

The stewardess just announced that we are now landing in Manila, Philippines. Thank God! We're finally here. I missed Manila so much together with my friends and family here. I glanced at the man sitting beside me, sleeping peacefully. Oh! How I do love this man.

Kirk Ace Carmona.

The most famous model in Asia.

We stayed in Japan for almost five years because of our career. Him, being a model, and me, as a photographer and writer as well.

So much of introduction, I must wake this man up because we are going to get off the plane.

"Huy Kirk! Gising na. Bababa na tayo." - I poke his cheek several times until he opened his eyes.
"H-huh? Ah sige. Thanks Annica." - he smiled sweetly to me then start getting our things.

Oh. I almost forgot. I'm Annica Celine Fuentes. A photographer and writer.
That's all.

Nang makalabas kami sa airport, agad naman kaming sinalubong ng tatlong mga Adan.
Mga kaibigan ni Kirk.
"Pre! Aymisyu!" - pabiro pang niyakap si Kirk ni Aldrin.

Aldrin Santos- owner ng isang sikat na company dito sa Pilipinas. Ang SAC. Ang comedian sa kanila.

"Oo nga pare. Gwapo mo pa din! Pero mas gwapo pa din ako!" - sabi naman ni George.
George Anthony Pelaez- isa ding model katulad ni Kirk. Ang playboy sa kanila.

"Welcome back pre. Welcome back Celine" - si Ethan. Sa kanilang tatlo, buti at napansin ni Ethan ang presence ko. Wow lang. -___________________________________-
Ethaniel Arvin Aguilar- mas kilala sa tawag na Ethan, tagapagmana ng Aguilar Empire Enterprise. Pinakasikat na company not only here in the Philippines but also in other countries. Siya naman ang serious-type sa kanila. Ang pinaka tahimik.

"Wow Annica nandito ka pala?" - tanong ni George. Wow lang. Wow talaga. -_-

"Oo nga Annica. Buti napansin ka ni Ethan. Di ka kasi nagsasalita dyan." - sabi naman ni Aldrin sabay hampas sa braso ko. Pero mahina lang naman.

"Tss. Oo nga ehh. Buti pa si Ethan napansin ako. Kayo? Si Kirk lang! Hmp!" - irap ko sa kanila.

Nakalimutan ko sabihin, nasama ako sa tropa nila. Si Kirk kasi. Palibhasa lalaki, siyempre kailangang maghanap ng tropang lalaki kaya ayan sila.

"Haaaiiyyy naku. Hayaan mo na sila Annica. Tara punta tayong D' A's. Namiss namin kayo ni Annica." - Kirk.
D' A's. Ang bar na pagmamay ari nilang apat.

Bakit D' A's?

Kasi po silang apat, letter A ang simula ng pangalan.
Aldrin Santos
Kirk Ace Carmona
George Anthony Pelaez
Ethaniel Arvin Aguilar.

Oh diba? Meant to be silang apat.

Annica Celine Fuentes

Parang kasama nila ako noh? Belong talaga. -__________________________________-

"Anniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiccccccccccccccccccccccaaaaaaaaaaaaaa beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeessssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssstttttttttttttttttttttttttttttt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" - mula sa dami ng taong nandito sa airport, umalingawngaw ang boses ng isang babae kaya't nilingon naming lahat ang pinanggalingan ng boses.

"Angel" - bulong ni Kirk.

Haaaiiiiiiyyyyy.

Nang makalapit sa amin si Angel, niyakap niya ako.

Yeah. Angel Marielle Salvador. An actress. My bestfriend.
Since elementary, best friend ko na siya.
Nang magkaroon ng tropang lalaki si Kirk, siyempre, nagkaroon din ako ng best friend na babae. Yun nga si Angel.

"Wieeeh!! I super duper miss you best! Hmp grabe. 5 years akong walang nakasama maliban dito sa tatlong kumag na to! Nakakabagot lang ahh. Hmp!" - Angel said sabay pout.
Yeah. May pagka childish kasi itong babaeng to.

"Grabe ka Angel. Madaming babae ang gusto kaming makasama. Tapos nag iinarte ka pa. Haha." - George said then laughed.

"Well sorry to inform you guys na hindi ako kabilang sa mga babaeng tinutukoy niyo." - Angel said then sticks her tongue out while looking at George.
"O tama na yan baka magkapikunan na naman kayo." - Ethan said. Wow lang. Once in a blue moon lang yan magsalita kaya naman natahimik na sina George at Angel.

I looked at Kirk and saw him looking at Angel.

Kirk likes Angel.
Yeah. It's true. I know it. He's my best friend kaya lahat alam ko at kinukwento nga niya sa akin yung pagkagusto niya kay Angel.

"Let's g guys. Tara na sa D' A's. It's already 8 pm and madami ng tao sa bar." - yaya ni Aldrin samin.

"Mabuti pa nga. Halika na." - sang-ayon ko at umalis na nga kami.

Habang naglalakad kami, agad lumipat si Angel sa tabi ni Kirk.

Oh. I forgot to tell you again.
Angel likes Kirk as well.

But they don't know their feelings for each other.

Ako lang ang may alam.

Dakilang kaibigan ako. Nagiging tulay sa kanilang dalawa. Kahit na nasasaktan ako, wala naman akong magagawa.

It's just a one-sided love story.
Ok na ko dito.

Minamahal lang si Kirk sa malayo.

Pero ayokong mangialam sa kanilang dalawa. Kung magkakaaminan sila, mas mabuting sila ang makadiscover ng nararamdaman nila sa isa't isa. Ayoko nang mangialam.

"Huwag kang magpakamartyr. Huwag mo na silang tingnan. Alam kong nasasaktan ka." - nagulat ako dahil biglang tumabi sa kin si Ethan at sinabi ito sa akin. How did he know na may feelings ako kay Kirk?

At ang mas kinagulat ko, hinawakan ni Ethan ang kamay ko.

Nasa hulihan kami kaya hindi kami nakikita ng mga kaibigan namin.

But I have this question in my mind.

Bakit hindi ko binabawi ang kamay ko from Ethan?

And instead nga na bawiin ko at magalit ako,

A smile formed in my lips.

I feel comfortable holding his hand.

Why do I feel this way?

Maybe, natuwa lang ako sa pagcomfort sakin ni Ethan.

That's all. Nothing more, nothing less.

**

Chapter 1 done.

It's just a background ng mga characters.

So... how's it guys?

Comment please /\

~ayemprincessdreamer