Saat 7:30 da Seda'nın çıkardığı kıyafetleri giydim. Ve Seda'nın giyinmesini bekledim. Seda bir süredir benimle kalıyordu. Başbelası olmasıyla birlikte bir o kadar sakardi. Evinde yangın çıkardı tadilat başladı bu yüzden benimle kalıyordu. İkimizde küçük yaşta ailelerimizi kaybedince yaşamayı zor bela öğrendik. Aslında yalnız yaşamaktan bende daralmıştım. İyi geldi banada... Acaba hep beraber mi yaşasak? Ne gûzel olurdu.. ama kabul etmezki " hadi Seda cabuk ol.." dedim isyansı sesle. " tamam geldim"
Çıktık clupe yaklaştık yaklaştıkça korkular artıyor bende. Lise arkadaşlarım gereksiz muhabbetleri açıkçası korkmayacak kadar da değil...
Offf sıkıldım biraz daha çıkmazsam burdan günüm bayatlamış simide dönecek.." ben hava alacağım biraz Seda.." " tamam keyfine bak" çıkarken ayaklarımın ağrımaya başladığını farkettim. İleri doğru dalgın bir şekilde yürümeye başladım. öyle derin dalmışım ki kamyon çarpsa farkedemiyeceğim.. " Ahh.." ayağım yamuldu.. düşüyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKTAN KALAN
Romanceaşka karşılık mı zor? yoksa aşk mı? bir insan ne kadar sevebilir? kaç defa sevebilir? kaç defa unutabilir?unutulmayan tek hediye ne olabilir?
