Ultimate Crush (editing)

Chapter 6

Jeyel's POV

Nasaan na ba kasi si Mae? Magtakbuhan ba naman daw kasi sa loob ng room. Napansin kong nag lalabasan yung ibang classmate namin. Hinila naman ako ni Sijey palabas ng room para maki-chismis. Oh God! Hindi ako interesado sa kung ano mang chismis yan. Masyadong malakas si Sijey kaya wala na din akong nagawa.

Pag labas ko ng room nakita ko si Mae na nakapatong sa isang lalaki. Sa isang lalaki! Oh God, this is SPG! Hindi ko alam kung matatawa ako or maawa ako sa kaibigan ko dahil sa nangyari sa kanya ngayon. Sino ba naman kasi maysabing mag habulan? This will serve as a lesson. Hindi kasi dapat dinadala ang pagiging atleta dito sa room. Napaka pasaway!

"Aw Shems! SPG 'to!" pang aasar ni Sijey na nakatakip pa yung kamay sa mata pero nakadilat naman ang mata. Humalakhak yung ibang estudyante na naka-kita. Oh God! They're a making a scene.

"Wala pang balak bumangon? Ineenjoy ang scene? Try niyo din magpa gulong gulong para mas romantic." I crossed my arms as I told that to them. Hello? 2 minuto na ata silang naka-ganyan. I pity this malas guy na sinasabi ni Mae. Ang bigat kaya ni Mae but infairness medyo buff si Malas Guy. Tumaas ang kilay ko kasi parang hindi nila ako narinig.

May sinasabi si Malas Guy kay Mae na hindi ko naman marinig. Automatiko namang gumalaw si Mae para tumayo but no avail. Tinulungan niya itaas si Mae para maka tayo. As soon as Mae stood up ay tumakbo siya papasok ng room at dinaanan lang kami. I don't remember his name at okay lang naman siguro tawagin siyang Malas guy sa isip ko. Tinignan ko si Malas Guy na tinulungan ng kaibigan niya ata para tumayo. Cool siyang tumayo at nag lakad na parang walang nagyari.

"Alright mga besh, tapos na ang show. Thanks for watching." hawi ni Sijey sa mga estudyante. What is she saying? Umiiling na lang ako iniwan ko na siya sa labas. Nilapitan ko kung saan nakaupo si Mae na naka dukmo ang ulo sa desk.

"Dalaga na si Mae ah." Pang aasar ni Alwin. Awtomakito namang napabangon si Mae. Akala ko kung ano ng gagawin niya kay Alwin pero hindi niya ito pinansin. Tinignan ko siya na nakatulala at nakatingin sa kawalan. Bring back my friend please! Lumapit naman si John sa kanya at nag 'ssh' sign sakin. My poor friend, mukhang mapag t-tripan nanaman siya.

Pinicturan niya si Mae. Hindi ko na napigilang matawa dahil ang epic. Nag flash yung cellphone pagka-picture niya.

"O-o-ooyyy! Bu-burahin mo yan! Letse ka. May kasalanan kapa nga sakin eh tapos dinagdagan mo pa!" Atungal niya at pilit inaagaw yung phone but no avail. Don't tell me mag hahabulan nanaman sila? Siguro naman nadala na itong si Mae. Oh God, ang sakit nila sa ulo. She stopped and went back to her seat. Great! Naisip niya siguro yung kapasawayan nila.

"Oh yan na cellphone mo." Nilapag naman ni John yung cellphone sa katabing desk ni Mae. Binato niya ng notebook si John at nakaiwas naman ito. Great! Tapos mamaya mag hahanap siya ng notebook niya. Napailing na lang ako sa kanilang dalawa. They won't stop, aren't they?

"Letse ka! Kasalanan mo 'to eh." Binato naman niya ngayon ng ballpen. Pinulot ni John yung mga binabato sa kanya.

"Bakit ako?" natatawang sabi ni John. Ang lakas naman kasi ng sapak ng kaibigan ko na 'to! Ang hilig mang power trip.

"Heh! Bwisit ka." Natapos lang ang bangayan at batuhan nila nang dumating si Cher.

********************************************
Mae's POV

I looked at his eyes. We stare at each other. I know we already landed pero bakit feeling ko nakalutang pa din ako while falling? The fudge Mae! This isn't the right time to think that. I'm in the middle of my mess.

"Don't enjoy it too much Miss. Don't you know how heavy you are?" The fudge! Me? Enjoying it? It's like I fell in hell. I tried getting up but no avail. He tried to assist me getting up.

"S-sorry" Pagkasabi na pag kasabi ko niyan ay tumakbo na agad ako sa room at dinukmo ko ang ulo ko sa desk. Ano ba kasing meron sa lalaking yun? It's not funny anymore.

I saw my classmates stood up and move their respective chair. I was like anong meron? I wasn't listening like always naman ata. I sighed. Lagi na lang akong hindi nakikinig at pre-occupied ng kung ano-ano. This is not a graduating student should do. Nakigaya na lang din ako sa kanila.

"Mae, move your chair quietly!" suway sakin ni Cher. Narinig ko naman ang hagikhik ng mga kaibigan ko. I didn't mind them.

"Class, make it 7 members." Looks like we're doing a group activity. Ngayon ko lang din napagtanto na we're form in a circle. Nakita ko si John at Chris na umupo malayo sakin. Dapat lang! Baka mahampas ko 'tong si John. I have a bad feeling about this groupings. They'll just mock at me.

"Hoy takpan mo yang mukha mo. Naiinis pa din ako sayo." I told him while throwing a death glare. I wouldn't forgive him that easily.

"I'm sorry okay? Peace na kasi." Halakhak niya sounded not sincere. Sorry na labas sa ilong? The fudge! We're not yet done. Lintik lang ang walang ganti. Jeyel told us to stop and focus in our activity.

"Pwede maki-group?" Paalam ni Natnat in her most mahinhin tone. She sounded pabebe which is not suit to her.

"Huwag kang mag pa-cute. Hindi bagay sayo." Directa kong sabi sa kanya. I saw her pout. Jusko Lord! You can imagine a girl version of Diego in bubble gang. She can ask permission naman in a normal way. It doesn't need to be in a pabebe tone.

"Don't pout. Ayusin mo nga sarili mo." It may sound like mean but sorry not sorry. I'm just being a straightforward to wake her up. Lagi nilang binu-bully si Natnat because of her looks. She has dark skin, kinky short hair—ear length and she's obese. Glasses na lang ata ang kulang sa kanya. I also heard some humor that she have a body odor. This is not what a teenager should take care of herself. Siya lang ang makakatulong para sa sarili niya.

"Right, Konting ayos lang for yourself." Kindat sa kanya ni Sijey. I saw her genuine smile and sat down beside Jeyel. I can't believe na kinaya niyang tiisin ang pang aasar sa kanya just because of her looks. She's really brave.

We work quietly. I should be glad kasi finally nanahimik na sila but fudge! What happened earlier just popped up in my mind. Gusto ko na lang mahimatay dahil sa kahihiyan. My face and his face is just 2 inches away and I'm top of that man. The fudge! Wala na akong mukhang maihaharap.

I just got back at my senses when Sijey snapped her finger. "Hello? Earth 'to."

"Nagiging concern na kami sayo dahil madalas kang tulala." sabi ni Queenie. I know it's a joke. I can't help it. Pilit mong inaalis sa isip mo kaso nadadagdagan naman lalo yung mga isipin mo. This is bad. I sighed. I just want this day to end.

"Oo nga pero mabango ba?"

"Mabango naman siya." The fudge! What did I say?

"What!?" They asked in unison except Jeyel who's smirking at me. Jusko Lord, feeling ko dumikit sakin yung pabango niya. Tell me how to forget?

"Alright class. That's all for today. Pass your activities now. Assignment is on the board." I felt relief nang hindi nila yon narinig. Feeling ko pulang pula na yung mukha ko ngayon. Tinignan ko si Cher palabas ng room but then I saw him passing by. He greeted Cher at tumingin sa loob ng room namin. Nag duck ako sa sahig para magtago at nag kunwaring may pinpulot.

Is he looking for me? Nabalian ba siya or napilayan kaya niya ko hinahanap? Jusko Lord! Hindi naman siguro.

"Pft. Wala na. Tumayo ka na jan. Mukha kang tanga." Humalakhak si Jeyel at inayos na yung chair na nakaharang sakin para ipakita na wala na talaga. Thank God!