WARNING SPG AHEAD! It's different from what you think hahahha. Hindi porque SPG yun na ang meaning char lang guys :)
———
"Ah! Parang awa mo na! Huwag mo akong p-patayin!" Tsk. Sinipa ko ang lalaking humawak sa paa ko. Pakiramdam ko ay may mga insektong gumapang sa akin. I'm so disgusted by his touch.
Umupo ako at tinutukan ng kutsilyo ang leeg niya. His eyes grew wide which made me smirk. Aww. I can smell fear from him as if he's begging me to kill him.
"Ah... Your eyes made me remember my past life. How annoying." In just a blink of an eye, I stabbed his neck and twist it twice. Tumirik naman ang mga mata niya at naghabol ng hininga habang nanginginig. Tsk, he won't die yet? Tatlong beses ko pang sinaksak ang leeg niya hanggang sa tuluyan na siyang nalagutan ng hininga.
Pinagmasdan ko habang nakangiti ang sariwang dugo na umaagos mula sa kaniyang leeg na may butas. The red liquid flowing out from his neck is beautiful. I love watching them dying to the point that it's urging me to kill the people outside the tent. I want more but this is the end of my mission. Kailangan ko ng bumalik kay tito para mag-report.
"Ahhh!" Mabilis akong napalingon at walang pag-aalinlangan na ibinato ang hawak kong kutsilyo sa babaeng sumigaw. Tumama naman ito sa noo niya which made her out of balance and die on the spot.
Thud. The impact of her body on the ground made a loud noise. The music stopped at kasunod noon ay nagsigawan sila. Sa labas kasi ng tent natumba ang katawan nito kaya natigil ang pagdiriwang.
Nakarinig naman ako ng mga yabag hanggang sa pumasok ang mga kawal sa loob ng tent. Napangisi ako. "Dakpin ang lapastangan na pumatay sa pinuno!"
"Oh? Are you all risking your life for this pervert here?" Inapakan ko ang ulo ng bangkay para inisin sila.
Tumalim ang mga mata nila at nagngitngit ang mga ngipin. "Tanggalin mo ang marumi mong paa sa aming pinuno, alipin!" Sabay-sabay silang sumugod sa akin kaya napatawa na lang ako.
"Heh, let's see what you all got."
———
Umuwi akong punong puno ng dugo ang katawan at damit and of course I'm satisfied. Sa dami ba naman ng dugong dumanak ay sinong hindi matutuwa? The way I stab their eyes, cut their tongue, slash their neck, and listened their scream are exciting! Wala akong itinira kahit isa sa kanila since secluded place ang pinagganapan ng kaarawan ng walang hiyang iyon. Dahil doon walang dumating na tulong sa kanila.
Napahawak ako sa pisngi kong natalsikan ng dugo at pinagmasdan ang repleksyon sa dilaw na salamin. This body is beautiful and looked innocent where no one could tell that she's an assassin, likes to torture people, and is addicted to killing people.
Those sparkling gold eyes, light brown skin, thick eyelashes, curly dark brown hair and well-shaped face and body could make anyone kneel to her beauty. Of course no one in this Egypt Empire and even the royal blood could match her. She's a living Goddess with a twisted personality and that's me. A foreign soul who took her body on the day she was born. How unlucky she is. The real Nailah couldn't even enjoy her life as she supposed to because I took it from her. Well, if she does... I bet she'll get mad.
"Nailah, ginabi ka na naman. Hindi ba sinabi ko na sa'yong siya lang ang papatayin mo?"
Napalingon ako sa pinto at nakita ang lalaking kumopkop sa akin. Ngumiti ako. "Tito, wala akong pagpipilian. Kailangan nilang mamatay lahat."
Napabuntong hininga siya at may inihagis sa akin. "Magpalit ka dahil hindi ka kaaya-ayang tingnan. Haa... Hindi ko na alam kung tama ba ang desisyon kong ipasok ka sa trabahong ito. Habang tumatagal ay nawawala ka na sa sarili mo, Nailah. Nag-aalala na sa'yo ang iyong ama kaya dapat—"
"Huwag niyo po akong pangunahan, tito. Ako ang magdedesisyon kung sino ang nararapat na mamatay sa aking mga kamay. Isa pa... Hindi ba ito ang gusto niyo? Ang ubusin sila?"
Mukha siyang natigilan kaya napangisi ako. "Nakita mo na? Hindi ka makapagsalita dahil totoo. Huwag niyo na pong pansinin si ama dahil nagkaroon na kayo ng kasunduan. Hindi ba ang kapalit ng kalayaan ko ay... maging mamamatay tao? Kaya bakit mo ako pinapakialaman?"
"...Nag-aalala lang naman kami sa kaligtasan mo, Nailah. Ikaw na lang ang natitira sa angkan ng iyong ina. Tandaan mong ang mga kawal mula sa palasyo ay naiiba kaysa sa labas. Hindi mo sila kakayanin." Napangiti ako. Minamaliit niya ba ang kakayahan ko? I'm a professional assassin and no one in this era could match my skills.
"Huwag kang mag-alala tito dahil marami akong kayang gawin na hindi nila kaya. Ang trabahong ito ay talagang
nababagay sa akin kaya... Natutuwa ako sa tuwing may napapatay ako—"
"Nailah!" Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat. "Pakiusap, tigilan mo na ang pagkahumaling mo sa pagpatay! Ang misyon mo lang ang dapat mong sundin dahil nadadamay ang mga inosenteng tao sa ginagawa mo!"
Tinanggal ko ang mga kamay niya at malamig siyang tiningnan. "Tumigil? Kayo po ang nagdala ng trabahong ito sa akin, tito. Hindi ako titigil hangga't hindi ko naipaghihiganti ang ginawa nila sa aking ina at aming angkan!" Tama. Maganda nga iyong dahilan kahit wala naman talaga akong pakialam sa nagluwal sa akin sa mundong ito. I'm inside a novel anyway and I want to kill people as many as I want.
"Alam ko pero—"
"Tito, pwede bang umalis ka na? Gusto ko na pong magpahinga."
After I took a bath and changed my clothes, I lay on my bed. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod at pananakit ng katawan ko. Medyo nahirapan ako sa misyon ko ngayong araw dahil marami pala ang um-attend sa birthday ng manyakis na iyon.
Ugh! The way he stared at me and lick his lips disgust me! I disguised myself as a dancer earlier and I'm trying hard not the slash his neck while I'm dancing. Pero hindi na nakapaghintay ang matandang iyon at agad na ipinatigil ang sayaw at idinala ako sa tent.
Thanks to his already hard groin, I was able to kill him, his entire people, wives, and children. Hoho, I killed them too. Hindi ba sinabi ko naman na wala akong pinalagpas? Those children would be a nuisance for me in the future that's why I end their life. Mas maganda nga iyon dahil nakasama nila ang mga magulang nila sa kabilang buhay. They should thank me right?
Tinitigan ko ang mga kamay ko na marami ng buhay na kinuha. However, I feel nothing but only bloodlust. I sighed. I guess habang buhay na akong ganito.
———
I was born in the slum area where there's no sign of hope. We only rely on rotten foods, the things we steal, and the money we receive from strangers on the streets. It was a hard life for a child like me whose mother doesn't love her child. I don't even know who my father was because my mother is a prostitute. She sells her body to any man just to live while we suffer from physical abuse that we receive from her.
"Ikaw na bata ka! Bakit sampu lang ang napalimos mo, ha?!" She slapped me twice and pulled my hair. Napangiwi ako dahil parang matatanggal na ang anit ko sa lakas ng pagkakasabunot niya sa akin.
"Sorry po mama — Aray ko po! W-Wala po kasing tao kanina!" Lalo pa niyang hinila ang buhok ko kaya napaiyak na ako habang sinusubukang tanggalin ang mga kamay niya rito.
"Anong walang tao?! Pinagloloko mo ba ako? Hala sige wala kang pagkain ngayong gabi!" Kinaladkad niya ako papalabas ng sira-sira naming bahay at sinarahan ng pinto.
Napaluhod na lang ako at napahawak sa ulo ko.
'Bakit siya pa ang naging nanay ko? Bakit? Ano po bang nagawa kong mali?'
Hindi ako nakatulog dahil sa gutom. Buong araw kasi akong namalimos sa kalsada habang tirik na tirik ang araw. Pagod na pagod ako pero ito pa ang inabot ko sa kaniya.
Malalim na ang gabi nang dahang dahang bumukas ang pinto ng aming tirahan na gawa sa yero.
"Ate... Ito tinapay oh, kainin mo. Itinabi ko talaga 'yan para sa'yo." Napangiti ako at malugod na tinanggap ito sa kaniya.
"Salamat." Tumango siya bago isara ang pinto. Siya nga pala ang nakababata kong kapatid. Pito talaga kami pero dalawa na lang kaming natira dahil ibinenta na ni mama iyong iba naming kapatid. Minsan naiisip ko na sana ako na lang ang ibenta niya para hindi ko nararanasan ang hirap ng buhay.
Luhaan kong kinain ang tinapay na halatang bulok na. Wala akong pakialam kung sumakit man ang tiyan ko basta mabusog lang ako. Isa pa itinabi ito ng kapatid ko para sa akin kaya wala akong karapatang magreklamo o mamili ng kakainin.
Niyakap ko ang sarili ko nang maubos ko ang tinapay. Nilalamig na ako at nauubos na ng kagat ng lamok. Nakakatakot pa dahil sa mga pagala galang aso rito sa amin. Nakakasulasok din ang amoy dahil malapit kami sa dumping site. Hindi talaga mabuti para sa aming kalusugan ang tumira rito pero wala kaming pagpipilian. Ayaw naman namin tumira sa kalsada kung saan maaari kaming paalisin sa aming tinutulugan.
Nagising na lang ako sa malakas na sampal sa pisngi ko. Pang-ilang beses na ba ito? Siguro namamaga na ang pisngi ko ngayon. Mahapdi pa kasi.
"Ano ba! Kanina pa kita tinatawag pero hindi ka man lang gumising! Hoy! Tumayo ka at bumili ka ng soft drinks at tinapay doon kila Nenang!" Kaaga-aga boses pa niya ang narinig ko. Halos araw-araw na lang ganito at nakakasawa na.
Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa papag at kinuha ang pera kay mama. Malayo ang bilihan dito sa amin pero kailangan kong sumunod dahil baka sabunutan na naman niya ako. Masakit pa kasi ang anit ko dahil maraming buhok ang nabunot noong sinabunutan niya ako kagabi.
Nang makabalik ako ay binuksan ko ang pinto. Medyo nahirapan pa ako dahil parang may nakaharang. "Mama ito na po ang...."
"Oh? Nandiyan ka na pala. Akin na nang makainom na si tito mo." Nabitawan ko ang binili kong soft drinks dahil sa gulat.
"Mama... Ano pong ginawa niyo kay Mika!" Napuno ng galit at pagdadalamhati ang puso ko nang makita ang kalagayan ng kapatid ko. "Mga wala kayong puso!"
Binalot niya ng kumot ang hubad niyang katawan at nilapitan ako. Sinabunutan niya ako at hinila papunta sa higaan kung nasaan ang kapatid kong wala ring damit. Nasa ibabaw naman niya ang walang hiyang lalaki na mukhang nasasarapan pa sa paglapastangan sa kapatid ko na wala ng buhay.
Nakatulala lang ako nang pilit akong pinahiga ni mama sa higaan. Napangisi naman ang lalaki nang marinig ang sinabi ni mama.
"Talaga? Ipapalaspag mo siya sa akin?"
"Oo! Basta bayaran mo ako ng libo!"
"Sige ba!"
Nagngitngit ang mga ngipin ko. Mga wala silang puso! Wala silang awa! Bakit nila ginawa iyon sa kapatid kong walang kamalay malay? Kagabi lang ay kausap ko siya pero ngayon...
"Mika... Pinatay ninyo si Mika!"
"Shh! Huwag kang umiyak bata. Sigarado akong masasarapan ka mamaya." Umalis siya sa pagkakapatong sa kapatid ko at lumipat sa akin.
Sinimulan niyang hilain ang shorts ko pababa pero ng mga sandaling iyon ay may nag-udyok sa akin na kunin ang gunting sa tabi ko at isaksak ito sa mata ng lalaki na siya namang ginawa ko. Napasigaw ito at lumayo sa akin habang hawak ang kanang mata kung saan umaagos ang sariwang dugo.
"Walang hiya ka! Aray ko! Aray!" Napaluhod ang lalaki dahil sa matinding sakit. Dapat lang sa'yo yan!
Nang matauhan si mama sa nangyari ay bigla niya akong sinakal. "Anong ginawa mo! Gusto mo bang makulong ha! Pera na nga naging bato pa! Papatayin kitang bata ka tutal wala ka namang silbi!" Hinigpitan niya ang pagkakasakal sa akin kaya hindi na ako nagdalawang isip na saksakin din ang maganda niyang pisngi. Awtomatikong napaupo siya sa tabi ko habang nakahawak sa pisngi niyang nabutas.
Bumangon at tumayo ako. Galit ko siyang tinitigan habang mariin ang pagkakahawak sa gunting na punong puno ng dugo. "Ikaw pa man din ang nagluwal sa amin pero nasikmura mong gawin sa amin ito! Kinamumunghian kita!"
Nang araw na iyon ay nagawa kong patayin ang dalawang taong pumatay sa kapatid ko. Mahal na mahal ko siya dahil siya na lang ang nagpapasaya sa akin pero ngayon wala na siya.
Isang matangkad na lalaki ang pumasok sa loob ng aming bahay. Nakasuot siya ng purong itim na kasuotan kasama na roon ang salamin at bilog niyang sumbrero. Mukha siyang artistahin dahil maputi siya kaya hindi ko alam kung namamalik mata lang ba ako. Wala pa akong nakikitang mayamang tao na nagawi rito sa amin.
"Oh my... Looks like you made a mess here child. They're brutally killed by... You isn't it?" Hindi ako sumagot dahil hindi ko naman siya naiintindihan. Mahigpit ko na lang na niyakap ang bangkay ng kapatid ko na pinatungan ko ng kumot. Hindi na siya nahinga pero umaasa akong mabubuhay siya kung yayakapin ko siya.
Umupo ang lalaki at pinagmasdan ang bangkay ng lalaking gumahasa sa kapatid ko. "Interesting... Ang paraan mo ng pagpaslang ay natatangi at nakakakilabot, bata. Gutay na gutay ang katawan nila kaya masasabi kong matindi ang galit mo sa kanila hindi ba? Sila ba ang dahilan kung bakit namatay ang kapatid mo?"
Nilingon niya ako kaya tumango ako. Tinitigan ko naman ang kapatid kong nakadilat pa pero ang itim sa mga mata niya ay napupunta na sa ilalim. "Sila ang dahilan kung bakit namatay ang kapatid ko. Dapat lang sa kanila na mamatay dahil wala silang awa."
Tumayo siya at humalukipkip. "Hmm by any chance ilang taon ka na ba at ang kapatid mo?"
"...Eleven at nine naman ang kapatid ko."
"Napakabata niyo pa... Ah alam ko na! Gusto mo bang sumama sa akin? Marami ka pang mapapatay na katulad nila."
Napatingin ako sa kaniya at umiling. "Ayoko. Gusto kong katabi ko lang ang kapatid ko."
"Naku bata... Ipinapangako kong aalagaan ka namin. Ililibing din namin ang kapatid mo at susunugin namin ang bangkay ng dalawang ito. Ano pumapayag ka ba?"
That's how I became an assassin. They persuaded, recruited, and trained me to be a killer. It's no big deal for me since I love watching my target when they suffer to die from various reasons that I caused them. Nevertheless, I thought... The organization would be my family as long as I serve them well and obey their orders but in the end, they betrayed me. They told me that I will get promoted but they killed me on my way to the headquarters.
Pinakinabangan nila ako pero sa huli ay they disposed me like I was nothing to them. Am I just a tool? I grew up in their side and believed that they'll save me from loneliness but... Here I am inside a novel. I don't know how it happened but I'm actually inside it. Hmm, do I have emotions back then? I guess I don't have as I don't quite remember my past life. It seems like some memories stayed and some do not.
"Nailah, may bagong misyon sa atin si amo!" Napatigil ako sa paghahagis ng kutsilyo sa puno at nilingon ang hinihingal na si Kashmera. Tsk, ang baba talaga ng stamina niya.
"Ano iyon?" Katatapos niya lang ako pagalitan kagabi tapos ngayon may bago na namang misyon? It seems like he can't trust others but only me. Well, wala namang problema sa akin since I'm still on bloodlust. If I don't vent this out... I might loose control of myself.
"Ang misyon natin ay pasukin ang palasyo at paslangin si Halem na kalaban ng kasalukuyang paraon."
Okay, the palace is not that bad. I might enjoy killing higher nobles right? Their expressions while dying would be priceless!
⚘KishinRyumei
BINABASA MO ANG
The Assassin is the Pharaoh's Property
Historical Fiction[ ON HOLD MUNA ] Reincarnated Series #2 She's an assassin who kills without mercy. Wala siyang awa pagdating sa pagpatay dahil simula pagkabata ay iyon na ang buhay niya. She was raised destined to be an assassin anyway and mercy is not in her vocab...
