Wish You Were Mine

Chapter 15

    SAGLIT natahimik si Jace. Shock. Nasa harapan niya ang bestfriend for how many years na umiiyak. She just told him she love him. He don't know what to do, how to react, what to say. 

    Umiiyak pa rin si Mae pero sinisikap niyang pakalmahin ang sarili. Nasa harapan pa rin niya si Jace na hindi pa rin kumikibo. To be honest, she doesn't know how to face him after that. Nakayuko siya at ayaw tignan ang reaction ni Jace.

JACE: I know. We love each other thats why were friends.

     May-maya ay sabi nito. Hinarap niya si Jace. Blanko ang reaction.

MAE: You don't get it Jace. I love you... Loved you more than.. a friend.

    Nagkaroon ulit ng konting katahimikan. Binasag ni Jace iyon.

JACE: B-but I love Rachel.

MAE: I know. And I'm sorry.

     Pagkasabi nun ay tuluyan na siyang pumasok sa loob ng bahay at iniwan si Jace. Pagkapasok ng kwarto ay umiiyak pa rin siya. She wasn't expecting that. She doesn't have the intention to tell Jace the fuss behind all this ignoring thing she made. And now she regret that those words came out from her mouth. How will she face Jace now? Pano na ang pinoprotektahan niyang friendship na siya mismo ang nanira? She really made a mess!

     Narinig niya ang pag-andar ng kotse ni Jace mula sa bintana niya. Naka-alis na rin ito. Nahiga siya sa kama niya at umiiyak pa rin.

SAMANTALA...

    Kanina pa nakarating si Jace sa apartment niya subalit ang utak niya ay nakila Mae parin. He still can't believe what he heard from Mae. She love him. Loved him as a man. For how long she's been keeping that? He must have hurt her a lot. So this is why she's keeping a distance from him. To save whatever she can save from their friendship. But how will he face her? How will he respond to her feelings? What will happen now?

JACE: Oh God! Jace! What have you done?!?

*         *          *         *

   MARTES ng umaga. Ang araw ng pag-alis ni Erica. At nag-request ito na present dapat ang lahat sa paghatid sa kanya. Si Rachel ay nauna na ng ilang araw dito. Nagpunta ng magisa si Mae sa airport dahil may photoshoot daw si Steven ng umagang iyon. Sisikapin naman daw nitong makahabol pagkatapos ng shoot nito.

    Ilang araw na din ang nakalipas matapos ang gabing yun. Hindi pa niya nasasabi kay Steven ang nangyari. Hindi pa din siya pumapasok sa trabaho. Puro text lang ang gamit niya pang-communication sa work at sa mga kaibigan. No one knows what happened between Jace and her. She looks awful and terrible in front of her mirror. She cried a lot. Every night ata umiiyak siya. Everytime na sumagi sa isip niya ang gabing iyon ay umiinit ang mga mga niya and the next thing she knew she's already crying.

      Sinikap niyang itago sa make up ang itsura niya. Mugtong mga mata, pale skin and gloomy aura. Nagpractice pa ito sa harap ng salamin ng mga facial expressions pag nakita si Jace. Magpapanggap siyang walang nangyari. Pagkatapos i-kondisyon ang sarili ay umalis na siya ng bahay.

      Nadatnan niya sina Peter, Lisa at Leo sa airport. Nakahinga siya ng maluwag ng hindi makita si Jace. May time pa siya para i-prepare ang sarili.

MAE: Erica!

ERICA: Mae!

     Lumapit ito at niyakap siya.

ERICA: Mag-isa ka lang? 

MAE: Oo eh. May photoshoot si Steven eh.