BEL ALTI VURUŞLARA TERS KÖŞE ŞİİRLER

YAŞ ON SEKİZ

Yaş on sekiz...
Hayatın başı demek.
Yaşama sevinci kaplar insanı sebepsizce.
En büyük sorunlar bile,
bir gecede...
Terk edip gider sessizce.

Hiç ölmeyecek gibidir insan.

Ekmekler taze.
Yemekler enfes.
Tüm güzel şeyler seninle alır nefes.

Pamuk helvalar, patlamış mısırlar, külahta dondurmalar.
Yediğinden tat alırsın.
Hep böyle olacak sanırsın.

Ömrünün baharı bu, başka nasıl olsun ki?
Ayva, erik çiçek açar.
Mis kokulu tomurcuklar.
Hayat işte bu çağlarda,
Tek düze kusursuz.
Kimse edemez seni huzursuz.

Yorulmak nedir bilmezsin.
İçindeki sevinci gizlemezsin.
Aklın bir karış havada.
İçine sığmayan arzular.
Tamda bu zamanlar başlar.
En tatlı hatıralar, en güzel aşklar.

Denizin mavisi otların yeşili.
Çiçeklerin her rengi.
Kelebekler, uçuç böcekleri.

O baştan çıkaran havalar.
Nazlı bir gelin gibi süzülür havada uçurtmalar.

Uzaktan geçen gemilerin direkleri.
Yelkenliler mavnalar.
Vapurların kornaları.
Martıların çığlıkları.
Seyyar satıcıların naraları.
Baş döndürür Bu yaşların aşkları.

Az uyur çok gezersin.
Sabahlarsın sebepsiz.
Arkadaşlar değerlidir.
Nasihatlar gereksiz.

O olmuş, bu olmuş, yok şöyle yok böyle.
Şu sarışına, bir bak hele.
Üzerinde tiril tiril bir şile.

Rüzgara karışan parfüm kokusu.
Ya kabul etmezse korkusu.

Geceleri göze girmeyen uykular.

Ahhhh.
Ne güzeldir o... heyecanlanmalar.

Gördün mü şu rüzgarda saçlarını savuran kumralı.
Sanki bir bahar dalı.

Aşk peşinde geçer günler.
Bir gün Sarıyer de.
Bir gün Çamlıca tepesinde.
Ya şu kara gözlerini süzen esmer.
Sanki tiyatro sahnesinde.

Yada bir vapurun güvertesinde.
Bir iki düğmesi açılmış gömlek yakası.
Sert rüzgarlarda yüzüne vuran denizin tuzu, kokusu
Boğazın karşı yakası.

Sivri yaka, yumurta topuk, İspanyol paça cakası.
Uzun saç fiyakası.

Papatyalardan taç yaparsın
Seviyor mu sevmiyor mu?, diye sorarsın.

Kafayı hep bu işlere yorarsın.

Küçücük.
masum bir öpücük.
Yüreğinin tam ortasında, koca bir davul çalarsın!
Yaşadığını anlarsın.

Her yaşadığın gün bugün için anıdır.
Günler aylar su gibi geçer.
Geçip giden yıllar sadece yeni yıl heyecanıdır

Dersinki aman be ne fark eder?
Aslında insan...
O kadar yavaş ölür ki...
Yaşıyorum zanneder.

Yılmaz Tizgöl
Modkova
29 05 2021