BEL ALTI VURUŞLARA TERS KÖŞE ŞİİRLER

BEN SENDEN ÖNCE HİÇ ÖLMEDİMKİ

Ben yeni öğrendim.
Hayatın böyle bir şey olduğunu.
Hani yaşıyor muyum yoksa ölümüyüm?
Farkı yok, güneş doğmuş mu, batmış mı?
İçim dışımda, berbat bir şey bu.
Hiç kimse, hiç bir şey, dermanı yok bu ıssızlığın.
Ben yeni öğrendim.
Yemenin içmenin zehir olduğunu.
Nereden bileyimki?
Ben senden önce... hiç ölmedim...

Ben yeni öğrendim.
Nefes alamamanın ne olduğunu.
Koskoca bir yumruğun boğazına gelip tıkanmasını.
Ben yeni öğrendim. En ufak birşey de ağlamasını.
Hiç bir şeyin umrumda olamamasını.
Kalbin beyne takıntısını.
Nereden bileyimki?
Ben senden önce... hiç ölmedim.

Sadece şarkılarda olur sanırdım.
Sadece şiirlerde yazılır, ayrılıklar.
Sadece filmlerde olur, sonra barışırlar...
Düşünmedim başıma geleceğini?
Bu işin böyle biteceğini. Cesedin arkasından ruhunda gideceğini?
Nereden bileyimki?
Ben senden önce... hiç ölmedim.

Ben senden önce bilmiyordum, yaşamanın sadece nefes almak olmadığını.
Bilmiyordum sensiz sabahlarda, güneşin doğmadığını.
Bilmiyordum yaşamak tatsız tuzsuz birşeymiş...
Bilmiyordum sensiz olmazmış herşey...
Çay demlesem tadı yok
Yemek yesem iştah yok.
Kalk ulan, boşver, yaşa desem...
Derman yok.
Nereden bileyimki?
Ben senden önce hiç ölmedim.

Aslında bu dört duvar ne kadarda darmış.
Her tarafı haşere sarmış.
Etrafımda ne kadar yavşak varmış.
Aslında yolun başı bahar,
Sonu hüsranmış...
Ve mevsim son baharmış?
Nereden bileyimki?
Ben senden önce hiç ölmedim...
Hiç ölmedimki...

Yılmaz Tizgöl
31 07 2021
Moskova