Tılsım (DÜZENLENİYOR)

3. Bölüm

Medyada Lâra SİLAHSIZ🤍

...

"Bu arada ben Emre."

"Sizi hırsız sanan birisiyle tanışmak istediğinize emin misin?"

"Eminim hanımefendi, ben olsam bende hırsız sanardım. Hatta karşımdaki kişi kadın değilse yumruk bile atabilirdim."

"Peki, bana yumruk atmayacağına söz verirsen seninle tanışabilirim."

Sırıtmıştı, oldukça samimi birine benziyordu.

"Hayatım boyunca bir kadına tokat atmaya hevesli değilim."

"O zaman tanışabiliriz. Bende Lâra, tanıştığımıza memnun oldum Emre."

"Bende memnun oldum."

...

İşte bu anı işime yarayabilirdi. İlk tanıştığımız ânı hatırlamak ilk adıma işaretti. Diğer anılarda sırasıyla gelirse şifre çözülecekti.

Sanırım ben bu şifreyi Azra'nın anlattıklarıyla çözemeyeceğim. Aklıma önceki anılarda geçen anı defterim geldi.

Anı defterimle kalemimi çıkartıp yazmaya başladım. "Benimle kalmak senin elinde değil miydi Emre? Neden bize bunu yapıyorsun?"

Evet ya, o defter. Her şeyimi o deftere yazıyor olmalıyım. Bu demek oluyor ki her şeyi hatırlamak için ya o defteri ya da Emre'yi bulmam gerekecek. Ama o defteri bulmak, Emre'yi bulmaktan daha zormuş gibime geliyor...

Emre'ye dair birazda olsa bir şeyler hatırlıyordum, ama deftere dair ufacık bir ipucu bile yoktu. Aramaya nereden başlayacaktım ki? Belki küçük bir anımı daha hatırlasam bulacaktım. O anı benim beynime ne zaman geri dönecekti, işte orasını bilmiyordum.

Şunu fark etmiştim ki abimlere gidemezdim ama yine Azra'nın yanına gitmeyide istemiyordum: Onlara yük olurdum. Eve ise hiç gidemezdim. Ya nereye gidecektim?

Yanımda param yoktu. Bir, en fazla iki kez basabileceğim akbilim, telefonum, çantam ve elimde tuttuğum ceketim haricinde hiçbir şeyim yoktu. Ne yani, güvenebileceğimi düşündüğüm kişileri kaybetmiş olmam yetmedi, şimdide evimi mi kaybetmiştim?

"Ahh, ne yapacağım ben? Nerede kalacağım şimdi? Hayat, benimle dalga mı geçiyorsun? Cidden ben neyin içine düştüm şu an?"

Yanımdan bir aracın geçmesiyle lanet okumaya başlamıştım çünkü üstümdeki kıyafetlerimi çamur içinde bırakmıştı. Tahmin edersiniz ki yanımda kıyafetimde yoktu. Ne yapıcaktım şimdi ben?

"Hey, dursana!"

Arabayı süren kişi az ilerde durdu ve camdan bana baktı. Gözünde gözlük vardı, saçları dağınıktı. Sanırım banyodan çıkıp saçını kurutmadan kendini dışarı atmıştı.

"Ne istiyorsun, cüce?"

Bunu sorduğunda aslında bakmadığına emindim, sadece bakıyormuş gibi yapıyordu. Çünkü boy oranım kısa değildi, en azından bence 1.60 cm boy bir kız için yeterliydi.

"Birincisi ben cüce değilim; Bana gerçekten baksaydın bunu anlardın. İkincisi, üstümü çamura buladın, bana yardım etmek zorundasın."

Bu konuşmam hiçbir işe yaramamıştı çünkü hâlâ bana bakmıyordu.

"Sevgilin buluşmanızda seni beğenmezse yenisine geçersin merak etme."

Bu adam az önce beni erkek avcısı yerine mi koymuştu? Umarım bana öyle gelmiştir.