Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoofdstuk 11

Pov Rosa
"Nils kan je ff komen?" "Ja tuurlijk!" Zegt Nils dan. "Zozo Nils ik zal maar snel gaan hoor." Zegt Rein. "Rein pestkop!" Zegt Sabrine lachend en ze geeft hem een zoen. "Uhm wat wou je me zeggen?" Zegt Nils als ze op de gang staan. "Kijk dit gesprek!" Ik laat Nils mijn whatsapp gesprek zien tussen mij en Laura.

L: lag je nou in het ziekenhuis?!
R: ja ik lag in het ziekenhuis, maar wat gaat jou dat aan!
L: nou, eigelijk niets. Ik wou dat je dood was namelijk!
R: WAT?!
L: ik wil dat je dood bent.
R: DOE NORMAAL!
L: hoezo sletterige mainiac!
R: HOU OP!
L: morgen ga jij eraan!

"Ik ga jou redden! Kom op dit kan je wel aan!" Ik krijg tranen in mijn ogen. "Dat is het probleem, ik kan het niet. Ik rende als een Mogool de trap op, maar Nils was te snel.

POV Nils
"Wat is er nou?" Vraagt Nils. "Ik wil gewoon alleen zijn!" Zegt ze botter dan verwacht. Ze doet de deur achter haar op slot. Wat is er toch, ik ben er voor haar maar toch.. Er moet nog iets anders zijn.
Ik ga op de trap zitten wachtend tot Rosa naar buiten komt. Na 20 minuten, komt ze uit de badkamer. Ik loop naar haar toe en zeg:" Roos, wat is er nou? Ik weet dat er meer is, maar je het niet durft te vertellen!" "Nee er is niets!" Liegt ze. "Roos, kom op! Ik zie dat je liegt!" Zegt Nils nu ligt geïrriteerd.

POV Rosa
Ik weet dat ik aan het liegen ben, maar moet ik nou de waarheid vertellen dan...? "Oke, dus je wilt de waarheid weten?" Zeg ik. "Ja!" Zegt Nils. Ik loop naar de trap toe en ga op een traptreden zitten. Er rolt een traan over m'n wang. Ik wordt thuis ook gepest, door mijn pa, hij drinkt teveel en slaat en schopt me dan. Vandaar dat ik altijd hier wil zijn. Ik sta op en loop weer naar de badkamer, Nils loopt achter me aan. Mag ik misschien een handdoek? Ik maak de handdoek die Nils me heeft gegeven nat en maak m'n arm ermee schoon.

POV Nils
"Oke deze zag ik niet aankomen!" Zegt Ik dan. "Je snijd jezelf! Hoe kon ik dat niet zien!" "Doordat ik er foundation op heb gedaan, anders gaan mensen vragen stellen...." "Hoe-hoe lang doe je dit al?" Vroeg ik. "Toen ik het ziekenhuis uit kwam." Antwoord ze. Ik pak haar bij d'r pols en zeg:" waarom doe je dit?!" Ik voel dat de tranen in mijn ogen prikken. "Ik weet het niet!" De tranen rollen over haar wangen... "Als je het niet weet, STOP DAN, DOE HET VOOR MIJ!" "Oke ik stop met mezelf snijden!" Zegt ze. "En beloof me dat je voortaan alles tegen me zegt!" "Als jij dat ook doet!" Kaatst ze terug. Ik kijk haar vragend aan. "Nou als ik alles moet vertellen, mag jij ook wel wat zeggen.." Zegt ze dan.