Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoofdstuk 35

"Lieve schat hoe heet je?" Vroeg Marco nadat ik klaar was met zingen. "Rosa Moon." Zei ik. "En hou oud ben je?" "17" "zo jong en dan nu al zo'n stem, wauw!" Zei Nick. "Ik wil heel graag dat je in ons team komt, want deze stem is niet meer gezond, dat kan Nick je ook nog wat leren op de gitaar!" Zei Simon. "Ja eigelijk heb ik niets aan toe te voegen, dit was gewoon zo perfect! Alles precies goed! Het enige dat ik wil vragen, is of je in m'n team komt!" "Nou, lieve schat, ik heb hier niets op aan te merken, ik zeg alleen 1 ding ga op je gevoel af!" "Dan kies ik voor... Nick en Simon. "YEAHH!" Zei Nick en sprong z'n stoel uit! Ik liep naar ze toe en gaf ze een knuffel. Nu liep ik naar boven en deed ik een deur open. Daar stonden Ilse, Denise, Sabrine, Nils, Wendy en Martijn. Ik rende op Nils af en gaf en sprong op hem (knuffel).

Hij gaf me een zoen. "Ik zei het toch!" Zegt Nils die me weer op de grond zet. "Dat ging wel heel goed!" Zegt Wendy. "Wat vond je er zelf van?" "Ja, het was echt heel gaaf! Want zoiets maak je echt niet vaak mee!" Antwoord ik. "Tot de volgende keer dan! En veel plezier samen!" "Bedankt!"

Ik post een foto van mij en Nils op insta. Opeens gewoon +8000 volgers! Met allemaal reacties als:
-Veel geluk samen
-Hopelijk geniet je ervan
-Ik wil jou zijn
Binnen 1 seconde ofzo meteen 877 likes ofzo!" In die hele tijd dat ik in coma lag hadden Nils en de boys gewoon een nieuw album gemaakt! Echt zo mooi! Toen ik bij Nils thuis was, kreeg ik een mailtje binnen van RTL boulevard of ik mee ging met de jongens van MainStreet... Ik liep naar Nils toe en hij zei:"moet je doen!" Hij gaf een kusje op m'n voorhoofd.

Die avond reed ik met Nils mee naar RTL boulevard. We hebben de hele weg niets tegen elkaar gezegt. "Nils is er iets?" Vroeg ik toen we in onze kleedkamer stonden. "Nee, maar ik heb zo'n raar gevoel.. Alsof het uit is tussen ons..." "Maar dat is het niet!" Ik geef hem soennieten houdt me vast bij m'n heupen en ik hou m'n handen op z'n schouders. Op dat moment kwamen Rein, Daan en Owen binnen. Hij trok zich terug. Ik legde m'n hoofd op z'n schouder. Hij knuffelde mij. "Is er is?" Vroeg Rein. "Nee, ik heb gewoon koppijn.." Hij gooide een paracetamol. "Dankje!"

"Komen jullie?" Hoorden we achter ons. Het was een mannetje.. "Ja we komen!" Ik schoot in de lach. "Wat is er?" Vroeg Nils. "Dat mannetje was nog kleiner dan Rein." Nu begonnen Owen, Nils en Daan ook te lachen. Rein probeerde me te pakken. "Nils, help!" "Jij hebt geluk dametje!" Zegt Rein lachend. We lopen naar binnen. "Hier hebben we de jongens van MainStreet en Rosa Moon." Zei Jan Kooijman. "Hey!" "Heey!" Zeiden we terug. "We gaan eerst deze kant op." "De tortelduifjes!" "Haha!" "Hoe lang kennen jullie elkaar nu?" "Een jaar geloof ik.. Toch?" Nils knikt. Nils slaat een arm om me heen. "Wie van jullie is nog single?" Daan steekt z'n hand op. "Dus de rest heeft al een vriendin?" Ze knikken en Nils geeft een kus op m'n hoofd. "Maar jongens jullie nieuwe album is dus al uit?" "Ja dat klopt!" Zegt Rein.
"Bij welk nummer vinden jullie dat er een groot verhaal achter zit?" "Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek als ik 'dear kitty' zeg." "Maar Rosa, jij hebt dus in coma gelegen... Mag ik vragen hoe dat kwam?" "Liever niet, het ligt nogal gevoelig.." "Hoe vond je het om 'de kleine dingen' te zingen van Nielson?" "Ik vond het echt super gaaf!"
Zo ging het nog wel even door op het eind moesten we met z'n allen tegelijk het refrein van Ticket To The Moon zingen...
'If got a ticket to the moon,
For only me and only you
And we can fly
Like red balloons
Wild and free
Are you coming too?
I've got a ticket to the moon

Zo sloten we de aflevering af. We liepen weer naar de kleedkamer. Toen we daar binnen waren legde Rein me op de grond en begint me te kietelen. "Deze kreeg je nog!" Nils grinnikt. "REEEIIINNNN SUKKEELLL STTOOPPP!!" "Hoe noemde jij me?" "SSUUKKKKEEELLL!" Zeg ik lachend. "Nu heb je de kietelDOOD!" "NEEE REIIIINNNN STTOOPPP!" "NIILLSS HELLPPP!" Zeg ik lachend. "Alleen als je dat kan zeggen zonder te lachen..." Zegt hij lachend. "KAAAANNN IKKK NIIEEETT, DAAAAN??" "Sorry! De 4 code..." Ik begon te hoesten nu. "Rein stop maar!" Zeg Owen. Rein stond op en stak een hand uit. Hij trok me omhoog en ik zei lachend:"jullie zijn zo gemeen!"