Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoofdstuk 19

Ik had dorst en ging een colaatje bestellen, tot dan ik Nils zag staan... Zoenend met een ander. De tranen sprongen in mijn ogen en Daan zag het, hij rende achter mij aan. "ROOS, WAAR BEN JE?" Hoorde ik Daan hijgend zeggen. "WAT MOET JE!" Zei ik huilend. Daan liep de kamer van mij en Nils in. Hij liep naar me toe. Ik zat op het bed met m'n hoofd in m'n handen. "Wat is er nou?" Vroeg Daan. "N-n" ik kwam niet verder. "Heeft het te maken met Nils?" Ik knik. "Maar wat deed hij dan?" "H-h-hij zoende een a-ander, ik dacht dat hij van me hield!" "Nee! Sirieus?!" Ja sirieus, denk je dat ik zomaar naar boven ren en dan naar boven ga huilen?" "Daar heb je een punt.

"Daan kan ik bij jou slapen?" Vroeg ik. "Ja dat kan wel!" "Maar nu is het jou beurt!" Zei ik toen ik uitgehuild was. Hij keek me vragend aan. "Kom op je weet het zelf ook, waarom ben jij zo down de laatste tijd?" "Ik heb als enige geen vriendin, ik ben gewoon zo alleen, jij zit de hele tijd met Nils, en Rein en Owen met Sabrine en Kayleigh."

"En Yaela dan? Je vindt haar toch leuk?" Daan knikt. "Maar als ik bij haar ben voelt het net alsof ik alles verkeerd doe..."

Die avond

We waren aan het eten, ik zat naast Rein en Owen. Ik had alvast mijn spullen bij Daan gezet, zodat ik geen vragen kon krijgen. Na het eten kwam Nils naar me toe en zei:"wat is er nou?" "Alsof je dat zelf niet weet! JE ZAT GEWOON EEN FUCKING ANDER MEISJE TE ZOENEN!" Zeg ik dan boos en verdrietig tegelijk. "Maar ik zoende haar niet! Zij zoende mij!" "NEE, EN DAAROM GA JE HAAR DOORSLIKKEN! ROT TOCH OP!"

Ik loop weg maar hij pakt m'n pols, "denk je echt dat ik niet meer van je hou?!" Zegt Nils met tranen in z'n ogen. "Eigelijk wel ja!" Zeg ik dan. "Wat ik net ook al zei:'zij zoende mij, ik haar niet!'" "Je ging anders wel vrolijk mee!" Hij geeft mij een zoen nu, ik zoen niet terug. "WTF BEZIELT JOU!" Ik ren nu zo snel mogelijk naar de kamer van Daan.

"Heb je het hem vertelt?" Ik knik, het enige dat ik kan doen is huilen. Daan loopt naar me toe en wrijft met z'n hand over mijn rug. "Gaat het wel? Je oogt wat bleekjes." "Nou, nu je het zegt, ik voel me best wel misselijk." "Ga anders ff slapen!" Zegt Daan. "Ja, goed idee." Na een paar minuten ben ik klaar. En ga ik op het bed liggen. "Slaaplekker." Zeg ik. "Slaaplekker! Alles komt wel weer goed!" En nadat Daan dat zei viel ik vrijwel meteen ik slaap.