Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoofdstuk 9

"Ik wil wel beginnen!" Zei Owen dus. "Uhm... Doen, durven of de waarheid aan Kayleigh. "Waarheid!" Zegt ze dan. "Wie vindt je het knapste van MainStreet? Ze begint te blozen en durft het niet te zeggen, ik zeg voor haar:" ze vindt jou het leukste Owen!" Kayleigh kijkt me dankbaar aan. Owen ging naast Kayleigh zitten en sloeg een arm om haar heen. Ze weten van mij ook dat ik heel erg van zingen hou, maar dat durf ik niet in het openbaar.. Kayleigh vroeg aan mij:" doen, durven of de waarheid?" Ik antwoordde 'durf.' "Durf jij hier een liedje te zingen?" Vroeg ze. "NEE!" Antwoordde ik misschien iets te snel. "Ook niet als ik mee zing?" Vroeg Nils. "Weet ik niet..." "Come on! Kan je wel! Zegt Rein aanmoedigend. Ik liep naar boven en pakte een gitaar en gaf die aan Nils.. "Maar welk nummer dan?" "Als je ticket to the moon doet kunnen wij het refrein zingen en de achtergrond?" Stelde Daan voor.

"Uhm ja is goed!" Daan geeft het ritme een beetje aan met n handen. Toen we klaar waren met zingen, keken ze me met open mond aan. "Wat is er?" Vroeg ik blozend. "Je bent echt goed!" Zegt Rein dan. "Gaan we weer verder?" Vroeg ik om de stilte te verbreken. Ik en Nils gingen naar de keuken om ff een fles cola en een zak chips te pakken. Toen we terug kwamen zagen we zo opeens Owen en Kayleigh zoenen. Op zich best schattig. "Zo zo, Owen FIXERR!" Hij keek ons aan en toen keek hij weer naar Kayleigh en toen weer naar ons en toen weer naar Kayleigh. Owen bloosde en vroeg aan Kayleigh:"wil je m'n meisje zijn?" "JAAAA!" Kayleigh gaf Owen een zoen. Rein pakte heel langzaam Sabrines hand... Sabrine had het al snel door en pakte ook zijn hand. "Zozo, gaat Rein ook al fixen?" Zei Daan

**********
Die volgende ochtend... "Huh waar zijn de jongens?!" Vroeg ik angstig. "Rustig aan! Ze zijn alleen maar een ontbijtje aan het maken, voor ons..." Zegt Sabrine lachend. Ik fluisterde zacht in haar oor:"heb je al met Rein?" "Nee, nog niet!" Antwoordde Sabrine. "We zijn klaar, gaan jullie aan tafel zitten?" Vroeg Rein. We moesten lachen om hoe hij het zei, hij leek namelijk net de Zweedse kok. Maar we gehoorzaamden hem en gingen aan tafel zitten. Nils komt naar me toe lopen en geeft me een ei in de vorm van een hartje. "Hoe heb je dat zo gekregen? Zei ik lachend. Hij fluisterde in mijn oor:"het was meer toeval dan geluk."