Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoodstuk 20

Die volgende ochtend {POV Nils}
"Wat ben ik een eikel! Ik heb gewoon het fucking mooiste meisje van de wereld laten zitten, en dan denkt ze ook nog dat ik niet van haar hou! Ik haat mezelf!" En dan zie ik haar nog deze hele 2 weken en op school. Ik wil dat ze weet dat ik van haar hou! Ik ga een lied voor haar schrijven.

POV Rosa
Ik ben net wakker. Daan zit op z'n telefoon.. "Ook goeiemorge!" Zeg ik op een plat Rotterdams accent. "Zo ey beetje Rotterdams?" Zegt Daan lachend. Ik grinnik. "Maar goedemorgen! Heb je een beetje kunnen slapen?" Vraagt Daan. "Heel even maar. In het begin 2 uur en net 2 uur." Zeg ik dan. "Je zit er echt mee he?" "Ja, ik ben al fucking 4 jaar verliefd op m'n idool, mijn eerste liefde, mijn eerste vriendje.., dan heb ik wat met hem, gaat hij vreemd.

Eerste vriendje? Hoe kan een meisje zoals jij nou geen eerdere vriendjes hebben gehad?" "Door Laura, ik zit al bij haar in de klas sinds de 1e, we waren Bffs, maar ze kreeg verkeerde vrienden. Ze wist al mijn geheimen en zwakke punten, dus ik was haar doelwit." "Ze gebruikt jou.." Mompelt Daan denkend.

Ik weet hoe ze jou niet meer kan pesten! Ze heeft jou vroeger gebruikt, daar kan je haar mee terug pakken!" Ik kijk hem vragend aan. Jullie waren Bffs en zij weet dus al jou geheimen, maar jij ook die van haar. Daar moet je haar mee terug pakken!" "Ik snap hem inderdaad, dat kan ik doen!" Zeg ik dan "Maar hoe zit het nou met Nils?" "Het blijkt te zijn dat zij hem zoende, maar Nils deed wel even vrolijk mee. Ik weet niet of ik hem wel moet vergeven...." Ik zucht. "Denk er gewoon nog even overna, iedereen weet dat Nils van jou houdt en jij van hem, zullen we gaan ontbijten?" "Ja is goed, maar ik neem wel muziek mee, ik denk beter op muziek!" Daan lacht en als we omgekleed zijn lopen we naar beneden toe."

Ik zie Nils zitten, hij heeft rode ogen, ik ook... Heeft hij ook gehuild? Blijkbaar. "Roos, kan ik je even spreken?" Ik knik en loop naar hem toe. "Ik wil je dit geven." Ik neem het aan, en hij loopt weer weg. Ik liep niet terug naar de tafel maar naar boven. Ik zette de cd aan die hij mij gaf. Er zit ook een brief bij. Daarin staat het volgende:

Lieve Rosa,
Ik mis je! Ik wil je weer naast me hebben, elkaar zoenen en dat er op foute mensen binnen komen. Elkaar knuffelen wanneer het nodig is. Ik ken je nu zo goed dat je dit leest en de cd ook aan staan.

Er komt een klein lachje op mijn gezicht, maar ik lees verder.

Weetje nog? Ik heb dit lied speciaal voor jou op een cd gezet, ik wil dat je weet dat ik nog steeds van je hou! Heel veel zelfs. Het was zo leuk om samen te zingen! Ik wil veel vaker met jou zingen. 'De kleine dingen ~ Nielson' ja ons eerste lied samen die je nu luistert. Alsjeblieft vergeef me, door jou voel ik me beter! Ik kan lachen met jou, of huilen, zingen, kietelen, zoenen, knuffelen, slapen en zo nog veel meer dingen. Ik hou zielsveel van je. Ik ben nog liever bij jou dan bij m'n moeder. Die zoen was een ongeluk. En ja ik ging erin mee, maar ik weet niet waarom! IK BEN ZO'N EIKEL! Alsjeblieft geef me nog een kans! Ik heb deze brief vannacht geschreven, ik kon niet slapen, jij vast ook niet. Ik besloot te gaan schrijven. Ik zit nu gwn fucking te huilen, nu ik deze brief schrijf. En ik huil bijna nooit vraag maar aan: Rein, Owen of Daan. Ik wil samen met jou zijn, lekker een film kijken, met een pakje winegums erbij. Wat ik zei toen ik je voorstelde aan de boys 'zij is het mooiste meisje die ik ooit heb gezien' ik loog niet een meende het en zei het vanuit mijn hart. Ik kan deze brief wel nog langer maken maar het heeft geen nut. Ik wil zeggen dat het me spijt! Ik weet dat wat ik heb gedaan fout is...Ik ga het zo doen... Ik beloof geen enkel ander meisje (behalve mijn moeder) te zoenen, behalve als het uit is... Ik wil echt dat je weet dat elke keer dat ik zei 'ik hou van je' dat ik het meende. Als je vanavond nog steeds bij Daan slaapt, weet ik dat het uit is...

Ik hou van je, knuffels, kusjes van Nils
-xxx-

De tranen sprongen in m'n ogen dit is zo lief! Niemand heeft ooit zo'n lieve brief naar mij geschreven. Daan komt binnen en ziet mij huilen. "Wat is er?" "Lees dit." Zeg ik. Daan leest de brief en krijgt ook een traan in z'n oog, maar laat het niet merken. "Jezus man, wat een brief, die is echt heel lief! Ga je bij hem terug? "Weet ik niet, wat hij heeft gedaan is echt fout, maar ik zou zo graag weer in z'n armen willen liggen!" Ik pak de brief die Nils schreef, daan geeft me een knuffel. En ja hoor, Nils kwam binnen. "Uhm, Roos? Heb je met Daan?" "Nee! Ik knuffel hem alleen...." "Oke.." Nils loopt naar binnen, en ik trek het niet meer...