Verslaafd aan een herinnering ft. Nils Käller

Hoofdstuk 30

"Maar hoe moet het nou verder? Ik wil wel normaal kunnen doen tegen Rein..." Zeg ik dan tegen Nils. "De enige oplossing is door een vriendin voor Rein te vinden..." "Het kan, maar is dat niet triest?" "Dan zoekt hij zelf een vriendin..."zegt Nils dan.

"Moeten we niet naar het vliegtuig gaan?" Vraag ik dan. "Ohjaa dat moet ook nog!"

• 3 uur later in het vliegtuig •

Sabrine komt naar me toe lopen. "Oke, ik wou het nog even zeker weten.. Wie is Laura nou precies?" Vroeg Sabrine. "De pestkop van de klas!" "En wie is de gepeste in de klas dan?" "Ik" "nee! Dat kan niet!" Zegt Sabrine dan. "Blijkbaar wel.." Nils die naast me zat stond op en liep naar de wc. "Weet Nils dat je binnenkort jarig bent?"

Ik schudde m'n hoofd. "Hoezo weet hij dat niet?" "Ik heb eigelijk geen idee!" "Wat weet ik niet?" Zegt Nils dan. "Dat ik binnenkort jarig ben..." "Waarom zeg je dat niet gewoon?" "Dat komt raar over vind ik." Nils gaat naast me zitten en ik leun met mijn hoofd op z'n schouder. Niet veel later val ik in slaap.

"Roos? Wakker worden we gaan landen!" Fluistert Nils in m'n oor. Ik wordt langzamerhand een beetje wakker.. "Nils?" "Wat is er?" "Ik hou van je!" "Ik ook van jou!" Met die woorden drukt hij z'n lippen tegen de mijne.

"Nils, ik zo even naar m'n eigen huis, want ik ben echt heel moe!" "Is goed!" Even later ben ik thuis. M'n pa is weg gelukkig! Maar ik weet niet waar m'n ma is... "Mam? Mam waar ben je?" Ik loop naar de keuken het is helemaal stil.. Er mist een mes, bij de messen... "FUCK!" Ik ren naar Nils z'n huis. "Hoi mevrouw is Nils er?" "Ja hij is thuis moet ik hem even roepen?" "Ja graag!" "Ey Roos wat is er?" "M'n ma... Ik kan haar niet vinden en er is een mes weg bij de keuken!" Ben je al boven wezen kijken? Ik schud m'n hoofd. "Ik was te bang en ben eigelijk meteen hierheen gegaan..." "Please kan je mee?!" "Is goed!" "Mam ik ben ff weg!" roept Nils nog na.

Nils geeft me een knuffel. Er rollen tranen over m'n wangen. "Roos, rustig maar alles gaat goed komen!" We lopen rustig naar boven daar is ook helemaal niemand. Ik loop naar m'n kamer waar ik een briefje zie liggen.

Lieve Roos,
Ik ben het mama, ik ben weg van huis... Ik heb ook aangifte gedaan tegen je vader! Hij zit in de gevangenis dus daar hoef je niet bang voor te zijn, ik denk dat je het al hebt gezien dat er een mes weg is uit de keuken. Die heb ik meegenomen, ik zit in het parkje maar kom alsjeblieft niet naar me toe! Het doet me alleen maar pijn. Het huis is nu zo goed als van jou alleen. Veel geluk en plezier samen met Nils. Ik weet wel dat jullie wat hadden want we hebben tegenwoordig een sleutelgat waar je doorheen kan kijken...

Groetjes van Mama!
-Xxx-

"Nee! Nee! Nee! Dit mag niet gebeuren!" Nils pakt de brief en leest hem. "We gaan nu naar het park!" Zeg ik vastbesloten. Bij het park aangekomen zie ik m'n moeder zitten. "Mam?" Vraag ik. Haar oog is blauw en haar wang helemaal rood. "Mam? Wat is er gebeurd!" "Je vader geeft mij getrapt, omdat jij er niet was was ik het volgende slachtoffer." "Waarom ben je weg van huis?" "Ik kan daar niet meer in wonen, daar zijn teveel dingen gebeurt, we gaan verhuizen!" Zegt ze dan. "WAT! Maar ik kan Nils nog wel blijven zien toch?" "Ja, het is dit appartement daarboven!" Ze wijst naar de flat achter ons.

Ik ren huilend weg. Zo snel dat zelfs Nils me niet kan inhalen. Ik ren naar m'n geheimen plek. De straat uitrennen, linksaf en dan het bos in dan zie je een boomhut en dan daarin klimmen, die heb ik lang geleden met m'n pa gebouwd toen hij nog normaal was.

"ROOS? ROOS WAAR BEN JE?" Hoorde ik Nils roepen. Ik appte Denise en Ilse want zei hielpen ook met de hut. 'Code 4' typte ik. 'We komen eraan!' Kreeg ik terug. 'Kijk uit er is ook een 'code 8' aanwezig!'
Denise en Ilse komen binnen. "Niemand heeft ons gezien!" Zegt Denise dan. "Maar wat is er nou?" Zegt Ilse. "M'n pa is opgepakt en zit in de bak, m'n ma wilt verhuizen... Maar dat wil ik niet... Want misschien moet ik dan nu alle klusjes doen en heb ik geen vrije tijd over om Nils te zien!"

"Wat was code 8 ook alweer?" "Dat er iemand je is achtervolgd en niet weet waar je bent, maar toch dat hij/zij je kan vinden...."