"စဝ်ရေ စဝ်ကယ်ပါအုံး ကာရံသတိမေ့နေလို့"
"ဘာ ကလေး မြန်မြန်လာ ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဝမ်းလျှောလွန်ပီးသတိမေ့သွားတာ"
"ကျစ် တကိုယ်လုံးလဲပေနေပီ"
"မင်းတို့အပြင်ထွက် ငါသန့်ရှင်းပေးလိုက်မယ် အိမ်ပြန်ကြတော့"
"ဒါမယ့်"
"ငါပြန်လို့ပြောနေတယ် အိပ်မက်မြူ နဲ့မိုးည"
စဝ်အော်လိုက်မှနှစ်ယောက်လုံးအိမ်ပြန်သွားကြသည်.....
"ဘာတွေအစားမှားလို့အဲ့လောက်ထိဖြစ်သွားရတာလဲကောင်လေးရာ ကြည့်ပါအုံး ကိုယ့်အသက်လေးက ဖြူဖတ်နေတာပဲ စိတ်ပူအောင်လုပ်တယ်"
သန့်ရှင်းပီးဆေးထိုးကာ ပုလင်းချိတ်ပေးထားလိုက်သည်.........
သတိမေ့နေတဲ့လူကတော့ခုထိမနိုးသေး...ဝမ်းလျှောတာလဲသက်သာသွားပီ
စဝ်လဲကာရံလက်လေးကိုင်ရင်းကုတင်ဘေးမှာတင်အိပ်ပျော်သွားသည်.......
====================
*အား ဗိုက်အောင့်လိုက်တာ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ*
"ဟင် ဒေါက်တာ"
"ဟမ် အသက် နိုးပီလား"
"ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်"
"မကြောက်နဲ့နော်အဆင်ပြေသွားမှာ"
"ကြောက်တယ်လို့လဲမပြောမိပါဘူး ဝမ်းလျှောရင်းသတိမေ့သွားတာထင်တယ်"
(အော် အေးပါ)
"တခုခုအစားမှားသေးလား"
"ဘာမှမမှား"
*နွားနို့သောက်လိုက်တာကဖြစ်သွားတာဟုတ်တယ် ဒေါက်တာမြူကပိုးဟပ်လာခြောက်ခိုင်းပီးတော့ ဟမ် ငါထင်တာမှန်နေတာလား*
"အသက် တစ်ခုခုအစားမှားလားလို့"
"အာ နွားနို့တွေသောက်ပီးဖြစ်သွားတာထင်တယ်"
"ဂရုစိုက်လေကွာ"
"အင်းပါဗျာ နောက်ဂရုစိုက်ပါ့မယ်"
