BODRUM KATI

BODRUM KATI 13.BÖLÜM"GERÇEK,GERİ GELDİ"

Hızlıca eve doğru gittim.Bu gerçek değil,gerçek değil!
-Sence de gerçek değil mi Nancy?
-Sus.Sus!Gerçek değilsin! Senin ve vampirlerinin ruhunu o taşlara geçirdiler.Tekrar çıkamazsın!
-Gerçekten tekrar çıkamaz mıyım?
Sinir krizi geçiriyordum.Birini aramalıydım hızlıca,yoksa kafayı yiyecektim.
-Candy!Hızlıca Mia ile gelin.İsterseniz diğerleri de gelsin ama birkaç kişi gelin işte!
-Noldu Nancy?! Tekrar mı onu gördün?
-Hâlâ görüyorum.Lütfen,kafayı yemek istemiyorum.Psikoloğa gitmek istemiyorum, başkaları tarafından deli olmak istemiyorum. Nolur acele et.
-Tamam.Nerdesin?
-Lucy'nin evine gitmiştim.Ordan kendi evime dönerken ki bir yoldayım.Konum atarım.
-Tamam.Olduğun yerde kal.Birşey söylerse dinleme.
-Tamam.
Telefonu kapattım.Kulaklarımı tıkıyordum.Dediklerini duymak istemiyorum.
Aradan böyle birkaç dakika geçti.Artık duymuyordum,gitmişti.Kulaklarımı açtım.Çok şükür Candy'yi gördüm.
-Nancy?Herşey yolunda mı?
Bir tek o gelmişti.Mia'yı da çağır demiştim de neyse.Önemli olan birinin gelmesiydi.
-İyiyim. Hele şükür geldin.
-Şuan onu görüyor musun?Duyuyor musun?
-Hayır.Kulaklarımı tıkadım.Sonra gitti.
-Pekâlâ.İstersen bizim eve veya sizin eve gidelim.İster misin?
-Bilmiyorum.
-Annem ve babam çalışıyor.İstersen gel birkaç saat bizim eve gidelim.
-Peki.Yeter ki yalnız kalmayayım.Çünkü yalnız kalınca delirmekten korkuyorum.
-Gel.Mia'yı da çağıralım mı?
-Sadece sen ve ben olsak?Yani etrafımda çok kişi istemiyorum.Aslında,kimsenin delirdiğimi bilmesini istemiyorum.Herkes biliyor psikolojimin bozuk olduğunu ama en azından geçti sansınlar.Nolur Candy.Bunu kimseye söyleme.Hep yanımda ol.
Gülümsedi:
-Söz.Kimseye söylemem.En yakın arkadaşımsın Nancy.
-Mia yok mu önce?
-Onu da seviyorum ama sen farklısın.
Böyle böyle sohbet ede ede onun evine vardık.
-Sen içeri geç.Ben sana bir kahve yapayım.Şekerli mi şekersiz mi?
-Şekersiz.Biraz başım ağrıyor.
-Tamam.Sen çekinme,uzan.Televizyonu aç istersen.
-Tamam.
Koltuğa uzandım.Televizyonu açtım ama hiçbir şey yoktu.Yani,boş şeyler vardı.Giderek başım ağrıyordu.
-Kahveler geldii!!!
-Kendine de mi yaptın,dedim yerimden doğrularak.
-Evet.Ya Nancy,şuraya uzansana!
-Peki doktorum,dedim gülerek.Başım çatlıyordu.
-Al bakalım şunu.Afiyet olsun.
-Teşekkürler Candy.
-İstersen bu gece bizde kal?
-Yok artık.Hayır,zahmet çıkartamam.Ben gideyim artık.
-Nancy,ne zahmetinden bahsediyorsun?Kal diyorsam kal işte.
-Peki.Ben,biraz uyuyabilir miyim?
-Tabii ki.İster burada,ister odamda uyu.
-Teşekkürler.
-Ne demek.
Sonra nasıl uyudum bilmiyorum bile..Günlerdir gözüme uyku girmiyordu.Ama şimdi gözlerimin kapanmasıyla uyudum.
------------
Uyandım.Fakat yattığım odada değildim.Kaldırdım başımı.Kapı açıldı.
-Nancy,sana yemek getirdim.
Kim dedi tahmin edin.Lucas!Bunlar gerçek değildi biliyorum ama kafayı yedim artık!
-Sen gerçek değilsin Lucas.
-Çok yakında yanımda olacaksın.Bu işi diğerlerine görünmeden halledeceğim.Ha,onlardan intikam alacağım da.
Tanrım sen yardım et!Bu gerçek değil,uğraşamam bunla.
-Hep seni izledim Nancy.Seni ele geçireceğim.Diğerleri tamamen senin ruh hastası olduğunu düşünene kadar bunu devam ettireceğim.Seni dışlamaya başladıklarında,deli olduğunu düşündüklerinde seni ele geçireceğim.Onlara da en büyük cezaları vereceğim.Rocky'yi öldürmeyeceğim ama,Mike'ı da.Mike benim sadık vampirim olacak.Rocky'ye eziyet çektireceğim-
-Sus artık be!SUS!NASIL SUSARSIN SEN!
Mutfağa gittim.Bunu susturmanın başka yolu yoktu,elime bir bıçak aldım.
-Nancy,tekrar düşün!Bana doğru bıçak savurmaya veya saplamaya kalkarsan ancak çevrendekilere zarar verirsin.Deli derler sana.
-Sus!
-Nancy,dur!
Lucas dur diye bağırıyordu.Ona bıçak sallamaya devam ediyordum.Sonunda kolumu tutup bir tokat attı.O an aklım başıma geldi.Lucas'a değil,Candy'e zarar veriyordum.
Tek hatırladığım,kafamı duvara çarptığım..
--------
-Nancy,iyi misin?
-Candy?
-Hayır.Ben Rocky.Benim sesimi Candy'nin sesine nasıl benzetiyorsun?dedi gülerek.Tabii gülüyor muydu pek emin değilim.
-Ee nasılsın?
-Nerdeyiz?
-Hastanede.Annen baban çok telaşlı.Sanırım bir daha görüşmemize izin vermeyecek.
-Neden vermesin ki?Ayrıca ayağa kalkmak istiyorum.
-Şimdi değil.Bu gece burada kalacakmışsın.Kafan kanamış.Duvara çarpmı-
Devamını getiremedi.Üzülmüştü galiba.
-Annem babam nerede?Napıyorlar?
-Çıldırdılar.Yani tam böyle demek istemezdim ama durumun özeti bu.Şimdi onlarla görüşeceksin.
-Luca-
-Sus!Onun adını ağzına alma.Onun yüzünden böylesin.
-Şey..Anneme ve babama der misin?Şuan çok yorgunum.Kafam çok acıyor.Biraz uyuyacağım.
-Aslında pek izin vermeyebilirler.Yani..Şuan buradayım diye çıldırıyorlar.
-O zaman hep çıldıracaklar.
-Neden?
-Hep burada kalacaksın çünkü.Değil mi?
-Yani istersen kalırım.
-Teşekkürler Rocky.
-Asıl sana teşekkürler Nancy.
-Ben naptım ki?
Bu soruyu sorduktan sonra başka bir yere baktı.
-Boşver,sonra öğreneceksin.
Sonra geçip hastane yatağının yanındaki koltuğa oturdu.
----------
~Gece~