From the Start

Chapter 4

"My heart is not available."

Before the service ended, they called in all the trainees. I am one of them. We were asked to go to one of our smaller hall where we hold other meetings or classes.

"Ok, disciples, magpakilala na kayo. Others are new and we also have some visitors. Let's start from the front." Sabi ni Kuya Erric, isa sa mga Youth Pastors namin.

"My name is Scott. 18 yrs old. College student. Single." Pagsisimula ng isa sa trainees katulad namin. Nasundan pa ng lima. Ganun lang ang pagpapakilala.

"Yung mga susunod dagdagan niyo naman ng kaunti pa tungkol sa mga sarili niyo. Like your hobbies or college course, etc. Para mas makilala pa kayo." Paalala ni Kuya Erric samin.

At ako na pala. Medyo mahiyain ako, pero kaya ko naman to.

"Hi, my name is Lynette, turning twenty and an only child. I am a Fine Arts student. I like to sing and I love to play some musical instruments. Single but my heart's not available." Narinig ko ang paghiyaw ng 'oh' and 'wooh' ng ilan. Lalo na from the visitors. May naririnig pa siyang bulungan na “Sayang Bro, late na ko. Taken na yata.” Pinagwalang bahala ko na lang. Panigurado biruan lang.

"Gumaganyan ka na Lynette ha." Narinig kong biro ni Kulit at siya pala ang kasunod ko dahil tinabihan niya ako ng magsipag-upo kanina. Tumayo siya at pumunta sa unahan.

"Hi po sa inyong lahat, sa mga dati na at bago naming makakasama. Ako po si Ezrael. Twenty-one years old. Graduating in Architecture... Sana graduating na din sa panliligaw kay Lynette." Sabi nito na sinamahan pa ng pagkindat sa akin at pagsaludo. I pouted which made him laughed aloud. Mas malakas na kantyaw ang tinamo nito sa mga taong naroroon.

Nilamukos ko yung maliliit na papel sa harap ko at binato sa kanya pagkalapit sa upuan namin.

"You're crazier than I thought Ez! Paano kung maniwala yung mga yun? Naku ikaw talaga. Buti na lang wala sila Mommy at Daddy dito kundi napingot ka na." Pinanggigilan ko na hampasin ang balikat niya.

"Ayieee!!! Ang sweet nila diba? Kaya naman pala hindi na available ang heart ni Sis Lynette. Goodluck with that Bro Ezrael! Sana maka-graduate ka na nga." Tukso pa ni Kuya Erric na sinamahan pa ng ibang trainees.

"Isama niyo na po sa mga prayers niyo yan ha. Please." Dagdag pa ni Kulit Ezrael. Muli ko siyang nahampas ng marahan sa braso. Tinatawanan lang ako nito. But I couldn’t help but smile. That is what I really admire in his character. He can lighten up the mood of everyone. Just like now, because of him, the atmosphere has been brighter and even the new comers had been more at ease with us.

Matapos magpakilala ng lahat ng trainees, inanunsiyo lang ni Kuya Erric ang final venue kung saan gaganapin ang Love talk para sa Valentines Day special ng church namin. It will be all about the hardships of love and what you do about it when you are in the broken-heart stage. Sana magawa ko yung part ko. Si Ezrael naman, ayun, nakikipagkulitan sa mga churchmates namin.

Sa kalagitnaan ng pagmumunimuni ko habang naka-upo pa rin sa silya ko, lumapit ang magkasintahan. Naunang bumati si Shania. Tahimik lang si Lance. I smiled as they approached me.

"Nakakatuwa naman yung manliligaw mo Lynette. Bagay na bagay kayo. Ang cute niyo tingnan na dalawa." Tuwang-tuwa na tukso ni Shania sa akin. She really looks beautiful and sweet.

"Ah, yun ba. Maligalig lang talaga yung isang yun." Nahihiyang sabi ko kay Shania. For some reason, I wasn't able to correct her that Ezrael is not really courting me. Hindi ko din matingnan si Lance. Simula ng ma-realize ko na may kakaiba na sa nararamdaman ko sa kanya, hindi ko magawang maging komportable. Kahit mga tingin niya lang, nag-da-dive ang puso ko. Although I wanted him around, mas gusto ko pang medyo malayo siya katulad kanina. Kinakabahan ako na nandiyan siya sa malapit. Mabuti na lang dumating si Ez. And as usual, with his jolly personality, he introduced himself with the two.

"Hi, Lance. Do you still remember me? We were classmates sa UP before you went to States. And Shania, right? Hi, pleased to meet you." Inabot muna nito ang kamay kay Lance at pagkatapos kay Shania na hindi tinanggihan ng dalawa.

"I remember you. Ikaw, yung classmate ko na lapitin ng girls sa university. I didn't know you come in the same church as ours." Lance told Ezrael with a smile. Muli lang na humalakhak si Ezrael pagkatapos ay inakbayan ako.

"My family comes in a different timing so we never met here before. But I am glad with one time na nag-shift kami ng time of service. I met this wonderful girl and since then siya na lang ang gusto kong pumansin sa akin simula ng makilala ko siya. And you know who she is." Lumingon siya sakin. Ezrael said those seriously with a wry smile while looking at me. Tinampal ko nga ng mahina sa pisngi.

"Gising na Ez. Nananaginip ka na ata eh." Bilang ganti, kinurot naman ni Ezrael ang dalawang pisngi ko sabay pitik sa tungki ng ilong ko.

"When will you accept that none of these are jokes?" Ezrael said straight to my face.

Isang tikhim ang narinig namin galing kay Lance. Oo nga pala nandiyan lang sila. Halos nawala sa isip ko na nandiyan lang sila ng hindi masyadong umiimik na si Shania.

"Lynce, I think Tito and Tita are already looking for us." I looked at where Lance eyes pointed at and saw my parents waving.

"Sige, Kulit, mauuna na ko. Uuwi na siguro kami." I tried to be freed from Ezrael's grip on my shoulder but I can't.

"Hatid na kita dun para mabati ko din sila." Hindi ko na pinigilan kasi mukha namang hindi papapigil ang isang to.

"Iba ang kakulitan mo ngayon Ez ha." I said and he just shrugged his shoulders.

When we reached my parents, he greeted them and shocked them well when before he left he gave me a peck in the cheeks.

I was left speechless and my parents’ faces were epic and unexplainable. Lance face was grim and Shania is just plain shocked.

"M-mom, D-dad... I d-didn't.." Hindi ko natapos ang sasabihin ko.

"Let's talk about it at home, baby." Naunang naglakad ang parents ko. Napahawak ako sa batok ko at napakagat-labi. Sa isip ko, walang humpay na pinaghahampas ko si Ezrael. Humanda talaga sa akin yun.

I glanced at the couple. Lance’s face is still grim while Shania is smiling like she's trying to tease and console me at the same time.

"Don't worry Lynette. I am sure hindi ka papagalitan nila Tito at Tita. Baka nga tuksuhin ka pa nun eh." Shania said.

"I hope so. See you later guys." Sumunod na rin akong maglakad kanila Mommy at Daddy. 

Hindi ko na sila nilingon pa kahit pakiramdam ko may nakatitig sa akin mula sa likod. Isipin ko man na wala lang tong nararamdaman to, kahit paano hindi ko maiwasan ang umasa. Pero malabo talaga.

When I got home, I wasn't prepared for the things to come.

-----------------------------
Vote and comment