မင်းအသံလေးသာ နားဆင်ချင်/ その声が聞きたい

CHP - 2.2

UNICODE

အပိုင်း (၂.၂)

ဆာတိုးရီမှာ နံဘေးအခန်းမှ ရေကျသံကို ကြားလိုက်၏။ ထို့နောက် ဆိုးစုခဲ ပြန်လာလေသည်။ ဆိုးစုခဲမှာ ဆိုဖာစပရိန်နှင့် ဆော့စကားနေသည့် ဆာတိုးရီအား မသင်္ကာဖွယ် ကြည့်နေတော့၏။

"ဘယ်လိုလဲ? အခုရော သက်သာသွားပြီလား?"

"အင်း"

ဝေခွဲမရဖြစ်နေသည့်မျက်နှာအမူအရာမျိုးဖြင့် ဆိုးစုခဲက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေသည့်ဆာတိုးရီအား ကြည့်လိုက်သည်။

"ခဏလောက်ခွင့်ပြု"

ဆိုးစုခဲက ဆာတိုးရီ၏မျက်နှာအား အမြဲဖုံးကွယ်ထားသည့် ရှေ့ဆံပင်အရှည်များကို လက်ချောင်းများဖြင့် ပင့်တင်လိုက်၏။ ဆာတိုးရီမှာ သူ၏နဖူးထက် လေတစ်ဝှေ့တိုက်ခတ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

"!"

ဆိုးစုခဲက ခေါင်းမသိမသာစောင်းလိုက်၏။

(အသားအရောင်ကတော့ အရင်လောက် ဖြူဖတ်ဖြူရော်မဖြစ်တော့ဘူး။)

ဆာတိုးရီက လန့်ဖျပ်သွားလေသည်။ ဆိုးစုခဲအား ကျောက်ရုပ်နှယ်တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်ဘဲ မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ငေးကြည့်နေ၏။ တစ်စုံတစ်ဦးနှင့် ထိုကဲ့သို့ အကြည့်ချင်းဆုံဖြစ်ခြင်းဟာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။

ဆိုးစုခဲက ဆာတိုးရီ၏အကြည့်ကို သတိထားမိသွားပြီး တစ်စုံတစ်ရာအား သဘောပေါက်သွားသည့်နှယ် မျက်တောင်တခတ်ခတ်လုပ်၏။ ထို့နောက် အူတိအူကြောင်ဖြင့် အခြားဘက်သို့ ကြည့်လိုက်လေသည်။

"ရုတ်တရက်နဖူးစမ်းမိတဲ့အတွက် ဆောရီး"

ပြီးလျှင် ဆာတိုးရီဘက် ပြန်လှည့်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားလေသည်။

(လန့်သွားတာပဲ။ ဖန်သားလို ကြည်တောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ အကြည့်ခံလိုက်ရတော့။)

ဆာတိုးရီသည် ဆိုးစုခဲ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေကြောင်းအရိပ်အယောင်ကို အာရုံခံမိသည့်အခိုက် စိတ်ပျက်အားလျော့သွားရသည်။ ဆိုးစုခဲမှာ သူ့အကြည့်ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားရသည်ဟု တွေးကာ သက်ပြင်းအလီလီချနေမိ၏။