The Masked Nerd (Nerd Boys Series #4)

EPILOGUE (2)

Dedicated to: GonFreecs545913

OLLIVANDER SIMS

Lumipas ang ilang linggo na naging mas malapit pa kami a isa't-isa tulad ng gusto kong mangyari. Kadalasan hindi ako umaalis sa kan'yang tabi para lang makasama s'ya. Palagi akong nakadikit sa kan'ya animo'y iiwan n'ya ako bigla.

May pagkakataon na gusto kong sabihin sa kan'ya ang lahat tungkol sa akin. 'Yon nga lang, matatanggap ba n'ya ako? Natatakot ako.

“Anong favor?” tanong ko.

“C-Can you describe your appearance or looks? Mata lang kasi ang nakikita ko sa 'yo.” Umiwas s'ya ng tingin na ikinabahala ko, pinipisil n'ya ang kamay kong hawak n'ya kaya napanatag ako.

Alam kong itatanong n'ya ito. Naging malapit na kami kaya bakit hindi pa n'ya ako tuluyang kilala? Tanong ko iyan sa sarili ngunit sinasapawan ng pangamba ang dibdib ko sa tuwing iniisip ko ang bagay na iyon.

Dinala ko s'ya sa 'king dibdib at niyakap s'ya sa beywang. Hindi naman s'ya nagprotesta kaya nakasanayan ko nang gawin ito. Nagiging mahinahon ang isip ko sa tuwing yakap ko s'ya o hawak ko ang kan'yang nga kamay.

Tumikhim ako. “S-Sure, simple lang naman mukha ko. Maputi, makinis at walang dimple.”

May peklat sa panga at gilid ng labi... Gusto kong dagdagan ngunit baka mandari s'ya.

“Sapat na iyon.” Ngumiti s'ya sa sa 'kin. “Eh, buhok mo?”

Naningkit ang mga mata nang makitang parang kumikinang ang kan'yang mga mata.

“Hindi gano'n kaikli at hindi rin mahaba ang buhok ko. May hibla sa 'king buhok na kulay puti.”

Tila naging sabik s'ya sa ano man ang sasabihin ko. Para 'bang matagal na n'ya itong hinihintay.

“Kita mo siguro na kulay abo ang mga mata ko,” ani ko.

Kumapit s'ya sa balikat ko at nilapit ang mukha sa 'kin. Nagulat ako at inalalayan ito sa beywang dahil kung hindi, baka masalo ko ang kan'yang mga labi.

“I like your eyes,” bulong n'ya habang titig na titig sa 'kin. “Hazel brown 'yong akin pero mas maganda 'yong sa 'yo.”

Mas gusto ko ang kan'yang mga mata. Ordinaryo lang para sa iba ngunit sa akin, parang dinadala ako sa ibang planeta.

“I like your eyes more. Sa tuwing tumitingin ako rito, parang dinadala ako sa ibang dimension. Pareho ba tayo, Senka?” tanong ko sa huli.

Dahan-dahan s'yang tumango na mas lalong ikinangiti ko. Normal pa ba ang tibok ng aking puso ngayon? Para kasing tumakbo ako sa mahabang kalsada.

~•~•~•~

Nagdaan ang araw na palagi kaming magkasama. Ramdam kong napapalapit na ako sa kan'ya at hindi ko inaasahang mabilis akong nakapasok sa kan'yang buhay.

Nahalata rin n'ya ang pagiging clingy ko, para kasing naglo-loading pa ang utak ko tuwing kasama s'ya. Parang simula pa lang ito sa amin.

“May iba ka yatang babae,” bigla n'yang bulalas na ikinatingin ko sa kan'ya, napangiti ako ng malapad sa likod ng aking mask.

“Ano?! Totoo 'no?” histerikal n'yang tanong, umupo s'ya sa 'king labi at inagaw ang laptop. “Saan dit— what's this?”

Salubong ang kilay at nakangiwi s'ya habang tinitignan ang nasa laptop. Mahina akong napatawa dahil sa kan'yang itsura.