Eve vardığımda yorgunluktan ölüyordum. Kan ter içinde gelmiş olmalıyım ki annem:
"Noldu oğlum iyi misin??" Dedi. Ben ise
"iyiyim anne bir şey yok..." Dedim anneme olanları anlatmak istiyordum ama anlayışlı biri değildi. Beni okuldan alması için yalvarmam gerekiyordu. Ama bir daha o minho denilen hayvanı görmek istemiyordum. Şansımı denemeliydim
"Anne..."
"Bugün ne oldu tahmin ettt!"
"Ben.."
" Yakın bir lokantada işe alındım!💖"
Bu noktadan sonra ona söylesem de söylemesem de bir şey değişmeyecekti. Bölgedeki tek okul bu okuldu ve babamın işi yüzünden daha yeni taşındık... İmkanı yoktu artık.
"Ya... Ne güzel.."
"Hayırdır moralin bozuk gibi?"
"Yoo bir şey yok anneciğim"
"He iyi olmasında.😊😊😊"
Neden anlamıyorsun anne bir şeyler oldu işte. Ben de sana anlatmayacağım sen anlayana kadar. Arkamı dönüp hızlı adımlarla odama çıktım. Çözüm yolu arıyordum en azından anneme sınıfımı değiştirmesini isteyebilirdim. Ama artık tam zamanlı işi var okula gelemez. İzin günlerinde de kesinlike komşularla kaynaşmak amaçlı gider bir yerlere OFFF. Bu çocuğa nasıl katlanacağım onun planını yapmam lazımdı. Hem yanında oturuyorum hem köleliğini yapıyordum. Bu.. ADİL DEĞİL. BÖYLE YSŞAMAK İSTEMİYORUN OKULA GİTMEK İSTEMİYORUM AAAAĞĞĞ BİDA BENİ DOĞURMA ANNEH...*
Mental çöküş yaşarken mesaj spamı sesi geldi. Telefonu alıp baktığımda 331 mesaj vardı. Ya sapıktı ya da rastgele bir gruba eklenmiştim. Doğru olan 2. Varsayımımdı. Grubun adı ayrı bir olaydı. (11/A VIP leri) Gruba bastığımda bilinmeyen bir numara 331 kere han jisung yazdığını gördüm. Bu da neydi şimdi kimdi bu sapık... Hemen gruptan çıkacaktım ki ismim dışında bir mesaj geldi.
0531xxxxxxx: Sonunda gördün lan. Neyle bu kadar meşguldün merak ediyorum.
Ben:Kimsiniz?
Bunu sormam tamamen saçmalıktı. Bu aptal konuşma tarzı ondan başkasına ait değildi. Asıl sorun numaramı nasıl almıştı. Kimseye vermemek için gayret ediyordum. Sadece sınıf grubu açılsın diye sınıf başkanına vermiştim. Kesin ona da zorbalık ederek aldı o ilkel yaban.
Bunu yazmam üzerine bir arama geldi. Elim ayağım birbirine karıştı neredeyse korkudan ölecektim. Sakinleşince telefonu sessize aldım. Tabii ki açmayacaktım bruh. 15 dk sonra meraktan bakayım dedim. Telefonu elime aldım. 69 cevapsız arama vardı....
İyice gerildim artık buna dayanamadım ve açtım
"SONUNDA"
"..."
"Bana bak bir daha telefonu açmazsan seni yerle bir ederim çocuk. Kafanı keser okulun girişindeki tellere saplarım. Anladın mı lan beni?!"
Tüylerim diken diken oldu. Bu insanlık dışıydı. Cevaplamazsam suratına kapatırsam evimi bulur yakardı bu! Rabbim.. lütfen yardım et bana.
"A- Anladım.."
"Heh güzel. Bir daha beni bu kadar uğraştırma. Neyse yarın yanında para getir. Dediğimi yapmayı sakım ha unutma. Yoksa fena olur." Dedi ve suratıma kapattı. Şimdi de paramı mı alacaktı? Öyle bir şeye izin vermeyecektim. Kesinlikle unuttuğumu ona bir şekilde söyleyecektim. İğrenç biri. Ah. En kısa zamanda ölür umarım. Firavun. iblis. Repin oğlu. Psikopat herif.Onu kafamdan atıp ders çalışmaya gittim. 2 saat sonra annem seslendi.
"Haaaan. Yemek hazır çabuk gel!"
Acıktığımı farketmedim bile koşarak aşağı gittim.
.
.
.
Saate baktığımda 10u gösteriyordu. Yatağıma gitme zamanı gelip geçiyordu. Kafamı yastığa koyduğum an bilincim kapandı.Biraz ara bölüm gibi oldu ama sonraki bölümde daha çok şeyler olacak desteğinizi bekliyorum. 😍😊🤩
ŞİMDİ OKUDUĞUN
unusual life of Han Jisung (minsung<3)
Fanfiction0kul hayatım mahvoldu. senden nefret ediyorum Minho... *Zorba Minho😎 *Inek Han👨🏫