ევროპული მეგობრობა?

თავი 1

ტრაგედია... კოშმარი..
ერთმა დღემ... ერთმა დღემ შეიძლება ამოატრიალოს მთელი შენი ცხოვრება..
იმ ერთმა დღემ შეიძლება გადაგიწყვიტოს მომავალი.. დიახ ყველაფერი 7 წლისწინ მოხდა როცა 13ის ვიყავი.

მე.. მელანო მოგესალმებით,
ჯანდაბა..! კამერას ვერვასწორებ რომ ჩაწერა შევძლო, როგორ ვილაპარაკო თუ კონცენტრაცია კამერისკენ მექნება მიმართული?

კამერას ფანჯრის რაფაზე ვაყუდებ, მუხლებზე ვიკეცები და ღიმილიან სახეს ვიჭერ.

- სად გავჩერდი? აა ხო გამარჯობა მე მელანო ვარ.., არა მოიცა ყვირილით არუნდა დავიწყო თორემ ვინმეს შეეშინდება და ფორთხიალს დაიწყებს

ახხ თავიდან ვიწყებ ჩაწერას, დუბლი 3 ჩიკ!

- გამარჯობა მე მელანო ვარ 13 წლის, კიი 13 წლის.. გჯერათ? მე არა რადგან ახლაუკვე თინეიჯერის სტატუსი მაქ, აჰჰჰჰჰ რამაგარია ხო? თინეიჯერი ვარ, ამასკზე დიდიხანია ვოცნებობ, მალე მეც დავიწყებ პრობლემებზე საუბარს და ხასიეთის გამო არავინ გამიჭედავს, მე ხომ თინეიჯერი ვარ!!!! ნუ მოკლედ სად გავჩერდი? ხოო ხო, ტიპიური სკოლის მოსწავლე ვარ მაგრამ სწავლით არ გამოვირჩევი, მეზარება რაა, ბავშობით თუარ დავტკბი აბა მერე რაღათ მინდა გართობა??.  წელს სხვათაშორის სკოლაში რომივედი ყველა გამაღლებული იყო ჩემგარდა, მე არვიცი რატო ვიყავი დაბალი, არადა  მაღალი მშობლები მყავს

მოწყენილი სახით იატაკზე გავწექი და ხელები მუცელზე დავიწყე

- მელანო გაგვიდანდება!!!!

დედაჩემა ბოლო ხმაზე დაიყვირა შემდეგკი გარეთ გავიდა, სწრაფად წამოვხტი  და ტელეფონს  ხელი დავტაცე

- ახლა წავედი სკოლაში მაგვიანდება, კიდევ შემოგიერთდებით ახლო მომავალში

სწრაფად გავარდი და უკანა სკამზე ჩავხტი მანქანაში.
მანქანით დედას დავყავდი, დედაჩემი საკმაოდ ძლიერი ქალია, რადგან მამა მშენებლობისას დაიღუპა და ახლა მარტო მზრდის დედიკო. ყველაფერს ასწრებს, სამსახურში ძალიან იღლება, ადვოკატია მაგრამ მაინც ცდილობს ყურადღება არ მომაკლოს, სულ ერთს იმეორებს: " მელანო არიტირო მამაშენს არუყვარს შენი ცრემლები".
სიმართლე გითხრათ მამა არცმახსოვს როგორი იყო 5 წლის ვიყავი  ვარსკვლავად რომიქცა და ახლა ყოველ ღამე ვარსკვლავებს ვუყურებ რადგან მგონია იქ სადღაც მამა მართლაა.