თავი 2

1K 46 0
                                    

თვალები ნელა გავახილე და ირგვლივ სულ სითეთრე დავინახე, მეგონა სამოთხე იყო მაგრამ პალატის თეთრი მოსაწყენი კედლები აღმოჩდა.
ოთახში მარტო ვიყავი სუნთქვა ცოტათი მიჭირდა, კარებს გავყურებდი და ველოდებოდი დედაჩემს, რომელიც აცრემლებული თვალებით შემოვიდა და გვერით მომიჯდა
- როგორ ხარ დედი
- რამჭირს?
- გულის არითმიაა პატარავ

ჩემი ხელი მის ხელებში მოიქცია და ნაზად მაკოცა, ლოყაზე მიიდო, თვალს არმაშორებდა.

- მოვკვდები?
- გულის შეტევა არმოგკლავს დედი, მაგაზე არიფიქრო ახლა კარგად ხარ, უბრალოდ ძალიან არუნდა გადაიტვირთო.
- ვაჩე მოვიდა?
- ვაჩეს დედას დავურეკე და მოგიკითხა
- და ვაჩემ?
- ვაჩემ არვიცი იცის თუარა

გული დამწყდა რომ სხვა ბავშვებივით ენერგიისგან ვერდავიცლებოდი და ვერვირბენდი გაოფლიანებდამდე რადგან შეიძლებოდა მოვმკვარიყავი.
კი!! თქვენ გგონიათ არ დავსერჩე რაარის არითმია ან გულის შეტევა? სახლში მისვლისთანავე ეგ დავსერჩე და დიდად გახარებული ვერდავრჩი, ყოველთვის მზად უნდა ვიყო სიკვდილისთვის რადგან ნებისმიერ წუთს შეიძლება შემომიტიოს გულმა და სულუნდა ვიმკურნალო.
საშინლად დამღლელი იქნება ესყველაფერი.

საწოლზე ვიწექი როცა ჩემი ოთახის კარებზე კაკუნი გაისმა
- შემოდით

ვაჩე დავინახე აცრემლებული თვალებით.
ნელა შემოვიდა და საწოლზე გვერდით მომიჯდა, თავიდან დუმდა მაგრამ გაბედა ხმის ამოღება

- როგორ ხარ
- ჩიტივით, შენ?
- მეც...
ცოტახანი ისევ დუმდა მაგრამ მალევე დაარღვია სიჩიმე

- რაღაც უნდა გითხრა
- რაიყო ვაჩიკო
- ჩვენ ერთად ვეღარ ვიქნებით შენი ავად ყოფნის გამო, რადგან  საშიშია ახლა შენთვის ესყველაფერი და მეც ვეცდები შენგან შორს ვიყო მელანო

სიტყვებში სევდა შეერი და სწრაფადვდე გავარდა ჩემი ოთახიდან.
იმდროს მირჩევნოდა გულს დაერტყა ვიდრე ჩემი 9 წლის წინ გაჩენილი მეგობარი და არა მარტო მეგობარი! ჩემი ბიჭი დამეკარგა.
ეს წყეული დაავადება!!!

ევროპული მეგობრობა?Where stories live. Discover now