ევროპული მეგობრობა?

თავი 3

მისკენ არცკი გამიხედავს ისე მომიჯდა გვერდით და თავი  ცისკენ ამართა.
- მაღლა მამაჩემს არა, ჩემს ადგილს ვეძებ მომავალში
- შენ იქ არაფერი გესაქმება, ჩემთან უნდა იყო მომავალშიც

მისკენ მივატრიალე თავი და დავინახე, თვალდახუჭული უსუსური ბიჭი, რომელიც ფუჭ ოცნებებს აგებდა

- დამცინი?
- რატომ გგონია რომ დაგცინი
- სიტუაციის გაანალიზება გიჭირს

ჩემ პასუხს პასი ვერჩაურტყა და თემა მალევე გადაიტანა

- გელოდებოდი..

ჩემკენ შემოტრიალდა და ყურიდან თმა გადამიწია. ღმერთო ისეთი ნაზი და თან უხეში ხელი ქონდა..

- რატომ მიმატოვე? რატომ დამტოვე მაშინ როცა ასე მჭირდებოდი!!!?

ხმამაღალი ტონითღა ვლაპარაკობდი და ვერვაკავებდი ცრემლებს რომელიც არსაიდან მოდიოდა თვალის უპეებიდან.

ცოტახანი დუმდა...
- შემეშინდა

მისმა პასუხმა სრულიად გამაკვირვვა, არველოდი ამ პასუხს და მზადაც არვიყავი

- შეგეშინდა?

ნიკაპ აკანკალებული მზერას არვაშორებდი და ვცდილობდი პასუხები მის თვალებში მეპოვნა.
მოულოდნელად წამოდგა, ჩემ წინ ჩაიმუხლა და ცრელმი მომწმინდა

- შემეშინდა მელ! შემეშინდა რომ შეიძლებოდა ოდესღაც მიზეზი გავმხდარიყავი შენი გულის გაჩერების! შემეშინდა რომ შეიძლებოდა დამეკარგე და ვიფიქრე, ვიფიქრე თუ მისგან შორს ვიქნები მისთვისვე აჯობებსთქო

- შენ ჩემს გულზე მაინც იმოქმედე..
- ვიცი, ვიცი და დამიჯერე რაც დრო გადიოდა მითუფრო ღრმავდებოდა ჭრილობა ჩემში, მითუფრო არმასვენებდა ნამუსი რადგან ახსნაცკი ვერ შევძელი ისე წავედი შენგან. დამიჯერე... გთხოვ დამიჯერე.. ყველაფერს ვნანობ და რომშემეძლოს დროის უკან დაბრუნება 13 წლის ასაკისას ცოლად მოგიყვანდი და ისე გაცხოვრებდი არგექნებოდა შიში იმის რომ რაიმეს ვერ მოესწრებოდი