Hangisi daha zor? Yazmak mı, konuşmak mı? Herkes için farklı cevapları var. Ama benim için ikiside zor. Çünkü hep susturuldum, konuşturulmadım. Yazmak istedim yazdım yazdığım herşey bulunup atıldı yakıldı. İşte benim gerçeklerim. Sen çocuksun konuşamazsın, sen kızsın söz sahibi olamazsın, sen kadınsın evinle ilgileneceksin, sen annesin senin önceliğin kocan ve çocukların. Benim gibi olmayan varmı bilemiyorum. Oysaki ben konuşmak, bildiklerimi paylaşmak isterdim hep. Şimdi 34 yaşındayım hala aynı çevredeyim. Niçin bizlere değer verilmiyor, niçin bizler önemsenmiyoruz? Niçin bizler söz sahibi olamıyoruz? Bazen birşey söylerken yanlış mı söylüyorum yoksa diye düşünmeden kendimi alamıyorum. Öyle insanlar öyle kadınlar var ki özgüvenleri tavan. Bende öyle olmak için neler vermezdim ki. Ama Maalesef olamam. Çünkü bizler hor görülen, küçük düşürülen, aşağılalan nesilleriz. Bizler hiç değer görmedik ki, bizler oturup dinlenilmedik ki. Bizler kimiz ya hakikaten kimiz? Şuan bile çok fazla değil miyiz bizler. Niye böyleyiz? Niçin bize dikta edilrn, zorla benimsetilen, diretilerek aşılanan benliklerimizden vekarakterlerimzden hiç kopup ayrılamıypruz?
