"ဟဲ့ ... ဆရာကကောင်းလား"
"ဘာကောင်းလားတုန်း၊ နင် မေးလိုက်မှဖြင့် တုတ်ထိုးအိုးပေါက်နဲ့ဟာ"
ဂျူတီချိန်းပြီးလို့ အိမ်ပြန်တော့မည့်လူကို အောက်ထပ်ထိဆွဲခေါ်ပြီးမေးသည့် တင်နီလာဝင်း။ မျက်လုံးတွေကလည်း သိချင်ဇောနှင့် အရောင်တွေဝင်းတောက်နေတာ နေကိုမော့ကြည့်နေရသည့်အတိုင်း။ ဘုန်းလျှံ ရည်းစားရလျှင် သူတို့ရည်းစားရတာထက် ပျော်ကြသည့်သူတွေဖြစ်၏။
"နင်ကလည်း ကောင်းလားဆိုတာမှာ အဓိပ္ပါယ်အများကြီးပါတယ်လေ။ ချစ်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သဘောကောင်းလား၊ ချစ်စရာကောင်းလား၊ ပြီးတော့ နင်ကအရင်ကဆို ရွယ်တူကောင်လေးတွေနဲ့ပဲ တွဲတာလေ ... အခုဆရာကကျ ငါ့တို့ထက်၁၃နှစ်လောက် ကြီးတာဆိုတော့ ပြောတာဆိုတာ၊ ချစ်ရေးချစ်ရာတွေမှာ အဆင်ပြေလား၊ ကောင်းလား ... ဒါကိုမေးတာ။ နင် တအားမှောင်မနေနဲ့"
"ဪ အဲလိုမေးရင်တော့ ဆရာက အရမ်းကောင်းတယ်"
"နင်တို့ ဘယ်နှခါစားပြီးကြပြီလဲ"
"တင်နီလာဝင်းရေ နင်ဘာတွေမေးနေတာတုန်းဟာ"
ညဂျူတီဝင်ထားရလို့ စုတ်ချာနေသောဆံစတွေကို ဘုန်းလျှံ အားကုန်ထိုးဖွရင်းမေးရသည်။ ပြန်ပါမယ်ဆိုမှ အောက်ထပ်ထိ ခြေထောက်အညောင်းခံ လိုက််မေးနေသော စသုံးလုံး(စပ်စုစိန်)ပါပဲ။
"မဟုတ်ဘူးလေဟာ ... နင်တို့အပြင်ထွက်ပြီး Date တာ၊ ညစာဘာညာစားတာ ဘယ်နှခါလောက်ရှိပြီလဲ မေးတာပါ။ နင်ကမှောင်လိုက်တာ ဟယ် ... တအား"
"ငါကပဲမှောင်တယ်ဖြစ်ရသေးတယ်။ နင်မေးတဲ့အဓိပ္ပါယ် ငါမသိဘူးများမှတ်နေလား။ ဆရာက သိက္ခာရှိ၊ လူရိုးကြီး ... နင် မဟုတ်မဟတ်တွေ လျှောက်မမှောင်နဲ့"
"ဘုန်းလျှံကလည်း ငါ သဘောရိုးနဲ့မေးတာပါ။ ဒါဆို နင်တို့ထပ်စားကြရင် ငါနဲ့မိုးယုကိုခေါ်ဦးနော်"
"ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်နဲ့"
"ခါတိုင်းလည်း နင်ရည်းစားအသစ်ရတိုင်း မိတ်ဆက်ပေးနေကျပဲလေ"
ဘုန်းလျှံ ခိုညည်းကလေးညည်းတော့ တင်နီလာဝင်းက လမ်းလျှောက်တာရပ်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးလုပ်ပြသည်။ ပထမနှစ်ကတည်းက ခင်ကြသည့်သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတော့လည်း တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ဆိုးတာ၊ ကောင်းတာမှန်သမျှ သည်းခံကြသည်။ အလိုလိုက်ကြသည်။ တကယ်ဆို Gay ဖြစ်သည့် ဘုန်းလျှံလိုလူအတွက် တင်နီလာဝင်းနှင့်မိုးယုက ယောက်ျားလေးအပေါင်းအသင်းထက် ပိုကောင်းသောသူငယ်ချင်းမတွေ ဖြစ်၏။
