"ကိုကို အင့္ ... ပိုက္ဆံႏွစ္ရာ၊ သမီးကို ေရခဲမုန႔္ေလးတစ္ဗူး ဝယ္ေပးပါလား"
လက္မွာေတာင္ အေၾကာေဆးပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ ကိုးႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလး နိုးနိုးက သူ႔ကိုငါးဆယ္တန္ေလးရြက္ ကမ္းေပးလာသည္။ အစပထမေတာ့ ဘုန္းလၽွံေမာင္ ေၾကာင္သြားေသးတာ။ ၿပီးမွ မနက္ခင္းက နိုးနိုးေလးအေမ ဆူေငါက္ေနတာကို ျပန္အမွတ္ရမိသည္။ ေခ်ာင္းကလည္းဆိုးေနေတာ့ အေမျဖစ္သူက ဘယ္ေကၽြးခ်င္ပါ့မလဲ။
ခုေတာ့ အေမအိမ္ျပန္တုန္းခဏ သူ႔ကိုလူမိုက္ငွားေနတာျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး Posting ျဖစ္ေသာ ရန္ကင္းကေလးေဆး႐ုံကိုက်ပါၿပီဆိုကတည္းက ဖ်ားနာသူကေလးေတြအႀကိဳက္ သူကအလိုက္ေဆာင္ေပးရသူ။ မုန႔္လိုခ်င္ရင္ ဝယ္ေပးသလို၊ ကစားစရာဆိုလည္း ပိုက္ဆံေတာင္စိုက္ဝယ္ေပးတတ္တာ။ အလိုလိုက္လြန္းလို႔လည္း ကေလးေတြခ်စ္ၾကတာ။ အခုေတာ့ မတည့္တဲ့ေရခဲမုန႔္ကို ေတာင္းဆိုေနပါေပါ့ ... ဘယ့္ႏွယ္ေဖ်ာင္းဖ်ရပါ့။
"သမီးရဲ့ ေရခဲမုန႔္စားမဲ့အစား တျခားဟာစားပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဟိုဖက္ကုတင္က စိစိကိုဝယ္ေပးသလိုမ်ိဳး Lego အ႐ုပ္ဝယ္ေပးရမလား။ ကိုကို ကူဆက္ေပးမယ္ေလ"
"ဟင့္အင္း၊ ဟင့္အင္း။ သမီးက စေတာ္ဘယ္ရီေရခဲမုန႔္ပဲစားမွာ"
"ဘယ္သူလဲေဟ့ စေတာ္ဘယ္ရီေရခဲမုန႔္စားခ်င္တာ။ ေဆး႐ုံမွာေနရင္ ဂ်ီမက်ရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား"
ေၾကာက္လန႔္ဖြယ္ဟိန္းေဟာက္သံႀကီးျဖင့္ ဝင္လာသူမွာ တင္နီလာဝင္းျဖစ္သည္။ နိုးနိုးက ငါးဆယ္တန္ေတြျပန္ယူကာ အသာေလးလွဲအိပ္သြားသည္။
ဘုန္းလၽွံ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘီလူးမလိုမာန္ဖီထားေနရာက မ်က္စိစုံမွိတ္ျပကာ တစ္ဖက္သြားေစသည္။ သူ ဂ်ဴတီခ်ိန္းရေတာ့မွာကိုး။ သို႔ေပမဲ့ ကုတင္ေပၚက နိုးနိုးေလးကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ တင္နီလာဝင္းျဖဲေဟာက္လို႔ မ်က္ရည္ကဝဲေနၿပီ။
"အရမ္းမဆူပါနဲ႔ဟ၊ သမီး မနက္ျဖန္အ႐ုပ္ဝယ္ခဲ့မယ္ေနာ္"
သည္ေဆး႐ုံမွာ ကေလးေတြက ဘုန္းလၽွံေမာင္ကိုခ်စ္သေလာက္ တင္နီလာဝင္းကိုေတာ့ ျမင္ရင္မ်က္ႏွာလႊဲၾကသည္ထိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ဒါလည္းတစ္မ်ိဳးေကာင္းတာက မဟုတ္တာကို ရစ္ခံစရာမလိုေတာ့။
