Onsra

2.Bölüm

                                  "
Yıllar geçdikce bakış açımız değişir her şeye.Küçüklüğümüzde sorulan sorulara şimdi farklı cevaplar veriyoruz.Çünki hayatı anladık.Yeni duygular kazandık. Bunun yanı sıra bazen zamanında kendimizi paraladığımız şeylere şimdi susarak cevap veriyoruz.O zaman doğru bildiklerimizin yalnış olduğunuda anladık.Yapılan her yanlışı düzetmeye çalışanda oldu, yeniden o yalnışı tekrarlayanda.
Bir zamanlar her kese güvenirken şimdi her şeye şüpheyle yanaşıyoruz.Zamanında anlamsız gelen şeyler şimdi bir hazine gibi görünür gözümüze.Yalnış anlaşıldığımızda o yalnış anlaşılmanı düzeltmeye çalışdık birde. Şimdiyse yapılan yanlış anlaşılmaları inkar bile etmeye çalışmıyoruz.Neyin doğru neyin yalnış olduğunu zaman bize gösterdi.Mutlu olmağın diğer her şeyden üstün olduğunuda......

                                 "

Şuan gerçekten gördüklerimin rüya olmasını diliyorum.Nasıl kapı deliğinden bakıpta bunu göremedim ki.
Şuan karşımda yanağı patlamış,gözünün altı mosmor olmuş Ömer dikilmişti.Kafamı aşağı eydim ve kanlar içindeki elini görüp "Bu halin ne senin Ömer" diye bağırdım.

"-Bağırma millet duyacak kızım.İzin versende geçeyim içeri.Ayakta zor duruyorum" dedi.

Kolunu boynuma atıp içeri geçirmeye çalıştım.
Koltuğa uzatıp,ilk yardım çantasını getirdim.Yaralarını bir güzel temizleyip mutfağa geçtim. Çay ve bisküvi getirip karşısına oturdum.Ona bakmamağa çalışıyordum.
İkimizdende çıt çıkmıyordu.Sessizdik.Bir azda durgun.
Sanki bedenlerimiz burda ama düşüncelerimiz farklı bir yerdeydi.
Bu sessizlik bozulmayacak sandım.Çünki hep ben sohbet açardım.Ben konuşmadığım sürece ondanda ses çıkmazdı.Galiba benim değiştiğim gibi oda değişmişti.

"Senin yanından gitdikden sonra içki içip kafamı dağıtmak istedim.Birisi canımı sıktı.Ve kavga etdim bu kadar." -dedi .

Hiçbirşey söylemedim.Ne söyleye bilirdimki.Bu güne kadar hep söyledim.
Aynı konular üstünde bin defa söylendim.Ne değişti hiçbirşey.

Geothe'nin de dediği gibi....
~Boşunadır duymayan kulaklara söylenen akıllıca sözler.

Sevdiğimiz insanlara zarar gelmesini,üzülmesini istemiyoruz hepimiz.Bu yüzden onun yapdığı şeyi yapmaması için söylenip dururuz.Çok didinsekte, yine yapacağını bilsekte ona yol gösteririz.

Mesela ben küçükken kışın çorap giymezdim.Annemde " Öykü giy şunları hasta olucaksın derdi".
Hiç dinlemezdim.İnsan oğlu hep kendine zarar verecek şeyleri seçer işte.

Bende bu yüzden " Sıcak anne bana napıyım,bir şey olmaz merak etme sen" diyip geçişdirirdim.
Sonra hasta olup pişman olurdum.Annemin sözünü dinleyeceğim artık derdim. Çünki aldığım zararın farkındaydım.Ama yine kendi bildiğimi yapardım.İşte bütün insanların aynı hatasıda bu işte.Ders çıkarsak bile yapdığımız yalnışları tekrarlamaya devam ederiz.Bize zararlı gelen şeyleri severiz çünki.

"Bir şey söylemeyecekmisin"- dedi.
-"Ne dememi bekliyosun?"
-"Ne bileyim hep derdin ya öfkene hakim ol,kafana estiği her şeyi yapma diye"
-"Belkide bu yüzden bir şey söylemiyorumdur.Çünki yine dediyimi yapmayacaksın.Artık söylenmek istemiyorum. Ne yaparsan yap işte."

Dudaklarını araladı bir şey söyleyecekti ama tekrar kapatdı.Oda biliyordu.Konuşsamda bir şey değişmeyeceğini.

Çaylarımızı içmeye devam etdik.Karnımın gurultusuyla ortamdakı sessizlik bozuldu bu sefer.

"Acıktın galiba" dedi.
-"Evet.Sen gelmeden tamda önce yicektim yemeğimi.Sen de acıktıysan eğer sofrayı kurayım"
-"Olur yardım edeyim mi?"
-" Eh hayır demem" deyip önden mutfağa geçdim.