Çocukluğumuzu hatırlarım sevgilim... Koşup oynarken ki gülme seslerini. Şimdi ise suspussun. Neden sevdiğim? Neden taptığım sesinden mahrum bıraktın beni?
Uzaktan izlerim seni hep. Belki farkında olmadan konuşursun da senin o güzel sesini duyarım diye. Bir kere sevdiğim, bir kerecik ismimi söylesen? Bir kerecik bir kelime etsen olmaz mı sevdiğim? En azından küçük bir gülümseme... Artık üzüldüğünü görmek istemiyorum senin sevdiğim. O gün aklına geldikçe sessiz sessiz ağlamanı, bunu saklama için de kendini odaya kilitlemeni istemiyorum artık sevdiğim. Keşke yine 6 yaşındaki gibi gülsen sevdiğim. Artık gülümsemen de siliniyor aklımdan...
İstemiyorum artık. İstemiyorum tek fotoğrafına bakıp güldüğünü. Bir kere de kollarımın arasında gülümse sen ya sevdiğim? Gülümsesen de tüm dünya lar benim olsa o an. Ha sevdiğim? O Güzel dudaklarının arasından bir kelime istesem? Evet desen bana. Ben sorayım da, sen lütfen reddetme, lütfen bırakma beni çünkü benim de sana ihtiyacım var.Aynı senin gibi. Seni seviyorum sevdiğim. Seni dünyalar kadar çok seviyorum. Görsen mi artık beni? Karşılık versen mi sevgime? Yemin ediyorum sevdiğim, yemin ediyorum ki o güzel gözlerinden yaş akıttırmayacağım. Yemin ediyorum ki seni hep seveceğim. Sen de yemin et bana karşılık vereceğine. Yemin et bana ve ben de seveyim ruhunu. Bakayım içindeki yaralara tek tek. Ruhun ruhuma değmeden ölürsem gözüm açık gideceğim sevdiğim. Seni seviyorum. Neden benim değilsin sevdiğim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silence
FanfictionTAMAMLANDI! Güzel bir çocukluk, güzel ama suspus bir gençlik ve ortaya çıkan o temiz duygu... #Angst/Mutlu son #BxB #Romantik bir hikaye...
