Sonsuz Tutsak

1.Gölge

13.1.2024

Fantastik , gizem ve gerilim dolu bir hikaye olacaktır. Asıl karakterimiz çoklu kişilik bozukluğu yaşadığından 2 kişiliğine hayat vererek anlatacağım ve ikisinin de kendisine özel yazım şekli bulunmaktadır.

((Lenora Anderson )asıl kişilik daha çok daha masum ve sakin duran)
((Esila Anderson )2. Kişilik , katil ve çok daha acımasız.)

(... )

Elimde tuttuğum bira şişesini sıkıca kavradım ve sertçe başına geçirdim. Şişe başında parçalanırken adam bir inleme sesi çıkardı ve geriye doğru sendeledi. Duvara sertçe çarptığı zaman zedelenen omzumun acısıyla dişlerimi sıktım. Adam kendine gelmiş bana doğru yaklaşırken çevik bir hareketle yerdeki büyük taşı iki elimle kavrayıp kaldırdım. "Yanlış kişiye denk geldin seni aşağılık." Tüm gücümle taşı zaten yerinde sabit duramayan adamın kafasına sertçe geçirdim. Kafası yarılan adamdan etrafa kanlar sıçrarken bedeni yavaşça yere düştü. Yerde yatan iğrenç iri cüssesine bakarken gram acıma duygusu hissetmiyordum, bunu haketmişti. Açılmış gömleğimin iliklerini ilikleyip bu sokaktan çıkan olarak görünüp başıma bela almamak için sokağın sonundaki yüksek tele tırmandım ve bedenimi zorla da olsa karşı tarafa geçirdim. Normalde zorlanmazdım ama omzum bana iş çıkarmıştı.

(Dakikalar önce)

Karanlıkta yavaşça ilerliyor ve sokakta olan tek tük insanla bile yüzyüze gelmemek için başımı yere eğmiş şekilde yürüyordum. Kafamın içinde bir sürü ses vardı her biri ayrı bir ağızdan konuşuyordu. Son zamanlarda daha fazla olmaya başladı , kafamı dağıtmak için telefonumu elime aldım rastgele sosyal medyaya girerek gezinmeye başladım. Kafamı kaldırdığımda eve yakınlaşmıştım fakat burası genellikle ayyaşların gezdiği bir mekandı. Ara sokakta küçük bir bar vardı, zemin katta ise yasa dışı kafes dövüşü yapıyorlardı. Etrafta ne kadar insan varsa zaten bu akşam ki mücadeleyi görmek için orada olmalıydı. Yolun karşısına geçtim tam bir çıkmaz sokağın önünden geçiyordum ki belime iki iri kol sarıldı ve çıkmaz sokağın içine, karanlığa doğru çekti beni.

Ne olduğunu kavrayamamış bir şekilde çığlık atıp çektiği yönün tersine bir atakta bulunmuştum fakat bu kollar benden kat kat güçlüydü. Sonunda beni karanlığa çeken adamın yüzüyle gözlerim buluşunca avazım çıktığı kadar bağırdım. Korkuyla kendimi onun pis ellerinden kurtarmaya çalıştım fakat çalıştığımla kalıyordum.

Kolunu boynumun altından geçirip nefesimi keserken sırtımı ise göğsüne yaslayıp , eliyle de ağzımı kapattı. Dişlerimi sertçe ağzımı kapatan eline geçirdim , acıyla inlerken beni varolan tüm gücüyle yan taraftaki duvara çarptı. Omzum sanki çarpmanın etkisiyle kırılmış gibi acı hissettim, acıyla inleyip tam sokağın çıkışına ilerlemiştim ki leş gibi kokan bedeni beni tekrar sardı ve arkamızdaki tele yasladı. Ruhum orada can çekişiyor , adeta çığlık atarak yardım istiyordu. Hayır ıssız bir sokaktaydım, hayır kimse gelmeyecekti.

Bulunduğumuz çıkmaz sokağın dibinde bir gölge belirdiğini gördüm. Hareket etmiyor, öylece dikiliyordu. Bağırışlarımı duymuş olmalıydı değil mi? Çoğunlukla insanlar biri taciz ediliyor olduğunda sesini çıkarmazlar, seslerini çıkardıklarında haksız duruma düşebilecekleri ihtimali hep akıllarındadır onların. Bunu biliyordum ama her şeyim tehlikedeydi, bana dokunmak isteyeceğini biliyordum ve buna engel olacak kadar gücüm yetmeyeceğini de. Ayyaş bir adam karşısında bile son derece güçsüz kalıyordum çünkü cesaretim yoktu. O sadece isteğini almış olmayacak, benim ruhumu da sömürmüş olacak ve hiç bir şey olmamış gibi ardına bile bakmadan gidecekti ,biliyordum. Onu tekrar nerde bulurdum, bilmiyorum veya bulsam bile ardımda duracak , bana yardım edecek kim vardı?