Heather | bxb | friendzone

9🎤Heather

9| Heather

1 Ay Sonra

Baran'ın bitmek tükenmek bilmeyen yalvarmaları en sonunda pes ettirmişti. Beyefendi arkadaşlarıyla taa anasının gözündeki bir barda çalacakmış, yalnız gitmeyeyim gel beni izlersin dedi durdu tüm hafta boyunca. Ne kadar reddetsem de o kadar çok ısrar etmişti ki kabul etmek zorunda kalmıştım.

Sonuç olarak şu an barda, sahne arkasında Baran'la beraber geciken solist arkadaşını bekliyordum. "Nerede kaldı bu çocuk ya?" diyerek volta atıyordu.

"Şarkısız çalın?" dedim ortaya durumu kurtarmak için.

Esmer baterist çocuk "Olmaz hazırlığımız yok." dedi.

Biraz düşündükten sonra "Başkası söylesin şarkıyı?" dedim.

Bu seferde beni reddeden gitarist çocuk olmuştu. "Hiçbirimizde o ses yok."

O sırada volta atıp duran Baran aniden durup bana döndü parlayan gözleriyle. "Emir'den başka..."

"Hiç bana öyle bakma..." dedim kaşlarımı çatarak "...tabi ki sahneye çıkmayacağım."

Baran hızlı adımlarla yanıma gelip koluma yapıştı iki eliyle. "Sadece bir şarkı, lütfen?" 

Başımı iki yana salladım hızla. "Söyleyeceğiniz şarkıyı bilmiyorum Baran, bırak kolumu."

"Hepimizin bildiği bir şarkıyı çalarız." dedi gözlerini kırpıştırarak.

.

Nasıl oldu da şu an sahnenin önünde mikrofonun boyunu ayarlıyorum bilmiyorum. Az önce keçi inadım tutmuştu oysaki. Ne ara Baran beni kendi bestelediğim şarkımı çalmam için ikna etmişti, ne ara bunu kabul etmiştim, ne ara herkes okeylemişti hiçbir fikrim yok. Sadece birkaç dakika içinde olmuştu her şey ve şimdi son onay için Baran'a bakıyordum.

Tüm hazırlıklar bittiği için eliyle tamam işareti yapıp gitarının tellerinin üzerinde gezdirdi elindeki penayı. 

Derin bir nefes alıp kalabalıkta gözlerimi gezdirip parmaklarımın ucundaki mikrofonu sıktım.

"Aralık ayının üçü, hala hatırlıyorum." sözler dudaklarımdan çıktıktan sonra gözlerimi kapatıp her şeyi akışına bıraktım. Bu kendi şarkımı söylediğim ilk seferdi ve kusursuz olması gerekiyordu.

"Senin kazağını giydim,
Bende daha güzel durduğunu söyledin.
Keşke senden ne kadar hoşlandığımı bilseydin...
Ama ben senin gözlerine bakıyorum, o yanındayken.

Kahve bakışların ne güzel bir manzara,
Mavi gökyüzünden bile daha parlak.
O seni büyülemiş,
Ben öldüğüm esnada.

Neden beni öpmek isteyesin ki?
Onun yarısı kadar bile güzel değilken...
Ona kazağını verdin,
Ve onu daha çok seviyorsun.
Keşke o olsaydım ben.

Elini tutup yanında durduğunda onu izliyorum,
Kolunu omzuna atıyorsun,
Bense gitgide duygusuzlaşıyorum.
Ama ondan nasıl nefret edebilirim ki?
O melek gibi biri
Sonra ise ölmüş olmasını diliyorum, o yanındayken...

Kahve bakışların ne güzel bir manzara,
Mavi gökyüzünden bile daha parlak.
O seni büyülemiş,
Ben öldüğüm esnada.

Neden beni öpmek isteyesin ki?
Onun yarısı kadar bile güzel değilken...
Ona kazağını verdin,
Ve onu daha çok seviyorsun.
Keşke o olsaydım ben.

Keşke, o olsaydım ben.

Neden beni öpmek isteyesin ki?
Onun yarısı kadar bile güzel değilken...
Ona kazağını verdin,
Ve onu daha çok seviyorsun.
Keşke o olsaydım ben."

Titrek nefesimle beraber araladım gözlerimi. Bardaki kalabalık alkışlarken gözlerim onca insana rağmen tek bir kişiyi buldu. Tebessüm eden dudaklarım titrerken gözlerim dolmuştu. Duman neden buradaydı?

Duman, neden buradaydı? Ve yüzündeki o çözemediğim bakış da neyin nesiydi?

.