Heather | bxb | friendzone

12🎤Sevgilim

12| Sevgilim

DumanxEmir

Duman: balkona çık

emir evde olduğunu biliyorum sabah sılanın sesini duydum

Görüldü

Emir: hay sıçayım gırtlağına abla|

Duman: balkona çıkıyo musun yoksa cama çıkıp bağırayım mı

Emir: çıkamam burdan söyle

Duman: yüzünü görmem lazım

Emir: benimde seni görmem lazım|

yorgunum duman

Duman: çıkmıyo musun

Emir: hayır

ve bağırma sakın 

Duman çevrimdışı

.

Odamın içinde tırnağımı kemirirken volta atmaya başladım. Ne diyecektim bu çocuğa? Nasıl yüzüne bakacaktım? Kusura bakma Duman ya aşık oluverdim ama boş ver unuturum ne yapalım, mı?

Sıçtım. Sıçtım batırdım.

Balkonumdan gelen hışırtılarla olduğum yerde durup sese kulak verdim. Hemen ardından ardına kadar açık balkonumun kapısından Duman'ın girmesiyle anlamıştım ki, Duman kafayı sıyırmıştı. Siktir, siktir, siktir.

Yutkunup kocaman olmuş gözlerimle öylece yüzüne bakarken, o üzerini silkeleyip üzerime yürümeye başladı. Adımlarım geri giderken, onun bedeni üzerime üzerime geliyordu. Sırtım duvarla buluştuğunda tek yaptığım gözlerimi kapatmak oldu. Hazır değildim, diyeceği hiçbir şeye hazır değildim. Böyle bir durumda ne yapabilirdim ki?

Saçlarımın arasında hissettiğim parmaklarla yavaşça araladım sımsıkı kapattığım elalarımı. Duman göz teması için başını biraz eğmiş, yoğun kahvelerini yüzümde dolaştırıyordu. "Emir..."

"Ef-efendim." dedim mırıltıdan farksız sesimle.

Derin bir nefes alıp "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" dedi az önceki uysal sesine tezat kızgınlıkla.

Bedenimin ürperdiğini ve korktuğumu hissettim. Neyden korktuğumu bile bilmeden sadece korktum. "N-ne?"

"Emir..." diye bağırarak sanki yer varmış gibi bir adım daha yaklaştı "...nasıl yaparsın bunu ya?" Başımı eğebildiğim kadar eğip kaçındım suçlayıcı kahvelerinden. "Gerçekten anlamıyorum seni." dedi sesi biraz olsun alçalırken. Gözlerim dolarken kendimi ağlamamak için tuttum, yumruklarımı sıkıp bekledim. "Nasıl Emir, nasıl benden kaçarsın?"

Beklediğim cümle kesinlikle bu değildi. "Hı?"

Oflayarak saçlarını karıştırdı. "Hadi o gece çekip gittin, sonra niye haber vermedin? Seni kaç defa aradığımı gördün mü? Evinize kadar geldim sen Baran'da kalmışsın. Arıyorum açan yok yazıyorum bakan yok. Ne kadar merak ettiğimi biliyor musun? Üstelik engelledin beni..." işaret parmağını çeneme yerleştirip başımı kaldırmamı sağladı, elalarımla kahveleri buluştuğunda tüm vücudumun bir kez daha titrediğini hissettim "...neden beni engelliyorsun yavrum? Neden konuşamıyoruz biz seninle. Yazlığa kalmaya gittiğini bile kendi kuzenimden öğreniyorum. Ahu söylemese ne kadar merak edeceğimi düşünemedin mi?"

Gözlerimi kaçırıp "Uzaklaşmak istemiştim." dedim.

"İste..." dedi "İste ama beni de unutma."

"U-unutmadım be-"

"Tamam..." diyerek sözümü kesti "...boş ver. Başka bir şeyden daha bahsetmemiz gerekmiyor mu?"

Gerekmiyor bence tabi ama... "Bilmem."

Yüzüne yerleştirdiği sırıtmasıyla iyice yaklaştı bana. Artık bedenlerimizin arasındaki mesafe sıfıra inmişti. "Madem, bir yalan söyledin..." dudaklarını yanağıma sürterek kulağıma eğildi ve fısıldadı "...o zaman arkasında dur." Ben heyecandan zor nefes alırken o geri çekilip gülümsedi. "Öyle değil mi sevgilim?"

Gözlerim irice açılırken telaşla ellerimi havaya kaldırıp salladım. "O-o öyle değil!"

Başını sallayarak onayladı "Hıhım. Neyse yarın okulda görüşürüz." Arkasına dönüp birkaç adım atmıştı ki "Ah unutuyordum..." diyerek geri döndü aniden yanağıma sulu bir öpücük bırakıp "...yarın okulda görüşürüz sevgilim." dedi ve gülümseyerek geldiği gibi balkonumdan kendi odasının balkonuna atlayarak gitti. 

Ben de ne yapayım, düşüp bayılmışım.

.

dumanın bahsettiği yalan faruğun ahsene söylediği emirle duman sevgili muhabbeti aslında emir söylemedi ama duman bunu bilmiyo :D

duman beyin fiziğini bırakıyoriri