The Villainess

45: attempt

[Han Hyo Joo - Love, Lies]

***

Cameron

As soon as the last question was answered. Tinapos na ni Miss Katrina ang seminar. Halos tumakbo naman ako makaalis lang sa auditorium.

"Miss Cameron!" tawag sa akin ni Miss Aila. Wala sa loob na lumapit ako sa kanila. May kausap siyang ilang lalaking mga around 40's ang edad.

"This is Miss Cameron Nieves, the co-founder of Musicians' Tomorrow. Miss Cameron, these gentlemen expressed their interest in sponsoring." saad nito. Isa isa ko silang kinawayan and gave them my business card.

After ko silang makausap ay aligaga kong tinawagan si Diva ngunit hindi ito sumasagot. I cursed and ran outside the auditorium.

"Cami." tawag sa akin. Hindi ko kailangang lumingon para lang makilala kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Kilalang kilala ko ito.

"Cameron." ulit nito. Narindi ang pandinig ko sa paraan ng pagtawag nito sa pangalan ko. Ang kapal talaga ng mukha nito.

"Yes? I'm Cameron Nieves, what can I do for you?" I asked in a professional manner. Ayokong makitaan niya ako ng kahit anong emosyon.

"Cami....what happened?" malungkot na tanong nito.

"You should ask that to yourself, Mister. I don't know you." saad ko at tinalikuran ito.

"I-Is it true?" he stuttered.

"I-s it true? That you have kids? Lahat ng sinabi mo? Cami..." his voice is begging pero masyadong ng matigas ang puso ko para nakaramdam ng kahit ano para sa kaniya.

"Look here, Hiro," something glinted from his eyed when I called his name.

"I don't have anything to say nor explain to you. Our connection was cut off the moment you chose her over me. So please, do not act like we know each other because I'm so disgusted to see your face that I want to gouge my eyes out and wash it using holy water. And stop acting like you care, cause you never did. Kasi kung oo, hindi mo sana ako tinalikuran matapos ang lahat lahat ng pinagsamahan natin na parang wala lang." nanginig ang buong katawan ko dahil sa galit. Ang kapal. Ang kapal kapal ng mukha nitong iharap sa akin ang traydor niyang mukha.

"Cami, hinanap ka namin. Ang tagal ka naming hinanap." lumuluhang saad nito.

"And so?" he looks like his knees will give out any second from now.

"Cam..."

"Aren't you glad that I disappeared? Wala ng hahadlang sa inyo. Wala ng mang-gugulo sa inyo. Ano pa bang gusto niyo sa akin, ha? Kinuha niyo na lahat! Sinira niyo na lahat! Wala kayong itinara sa akin kundi poot at sakit! Iniwan niyo ako! Tangina niyo! You knew what they did! You proposed that damned game and you did what? Matapos mong makuha ang gusto mo, you blamed me for it! Ang kapal ng pagmumukha mo. Ang kapal ng mukha mo para tawagin ang pangalan ko. Nandidiri ako sa inyo, mga hayop kayo!" iyak ko sa sobrang galit. He took a step forward, tried to reach for me but I pushed him away.

"Stay away from me! Stay away from me." I started screaming hysterically. He panicked.

"I'm sorry. I'm sorry, Cami. Please, patawarin mo 'ko." iyak nito. That was the last straw.

"No! I would never forgive you! All of you! Pare pareho lang kayong iniwan niyo akong mag-isa! Tangina ninyong lahat. Bitawan mo ako!" sigaw ko ng muli ako nitong hawakan ganit ang nanginginig nitong mga kamay.

"He loves you. Mahal ka niya, Cami. Please. Makinig ka sa akin." bullshit!

"Liar! Mga sinungaling! You vowed! Pareho kayong nangako sa akin pero anong ginawa niyo? Ha?! Ginago niyo ako! Played with me then tossed me aside like some rag doll you're done playing with." I fell down on my knees at tinabon sa mukha ang mga nanginginig na mga kamay.