"The uncrowned heiress of my family, a ran away princess, she's the combination of every bad thing."
***
Cameron Hart, tasted hell when she was a kid. Since then, she had always been the villainess in her sister's life. After getting fed up with he...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Cameron
"Mommy, are you okay?" Violet's voice broke my reverie. She was looking at me worriedly. Nang igala ko ang aking paningin, they were all looking at me, their faces were painted with concern. I managed to release a smile. Varron, and Blue were looking at us mula sa tubig, habang nasa buhanginan naman ako, binabantayan ang mga gamit namin. I was not in the mood para maligo kaya nagpa-iwan nalang ako.
"Mommy's, okay. Sige na, balik ka na doon kina Kuya and Daddy mo. " I told my daughter and caressed her hair. Tumango tango ito bago ako binigyan ng isang halik sa pisngi tsaka ito bumalik sa tubig. Ako naman ay sinundan ang anak ng tingin ng may ngiti pa rin sa labi. But when they turned their backs on me, my smile disappeared.
A beep from my phone made me hunch over my side kung nasaan ang cellphone ko. Dinampot ko iyon at tiningnan kung sino ang nag-message. But there was no new message from my phone, in fact, kay Varron palang cellphone ang tumunog. My brow raised when I saw Bridgette's name from the screen.
Kung ibato ko kaya itong cellphone ni Varron?
"Tangina talaga nitong si Varron, oh." bulong ko sa sarili and was about to put his phone back when I heard his voice.
"It's 1007." agad akong napalingon. He was right behind my back habang buhat ang kambal sa magkabilang braso niya. Wow, ayos ah.
"I don't need that. I just heard your phone beep. Didn't mean to snoop on your phone." pagdadahilan ko agad.
"That's why I'm telling you the passcode. I have nothing to hide, Cameron." he said bago binaba ang kambal na naging abala sa paglalaro sa buhanginan.
"Yeah, except for the fact that you have Bridgette's number?" gusto kong batukan ang sarili dahil sa sinabi. What the fck, Cameron?!!
"What did she say?" parang wala lang dito na nalaman kong nakikipag-usap ito sa kaaway ko. Napairap ako at binato sa kaniya ang cellphone niya. Rinig ko pang napaaray ito, buti nga.
"Cameron?!" hindi ko ito pinansin at kinuha ang cellphone ko na nag-beep. It was call from Josh. Baka may irereport about sa foundation.
"Yes, Josh?" bungad ko pagkasagot ng tawag. Nahagip ng mata ko ang biglang pagsimangot ni Varron. Tinaasan ko ito ng kilay and mouther 'what?'. Ang buang ay inirapan lamang ako. Aba, aba!
[Was I interrupting something, Ma'am?] magalang na tanong nito kaya natawa ako.
"Nah, nasa labas ka ng mga bata. So, what is it?" tanong ko at hindi pinansin ang patuloy na pagsimangot ni Varron. Buang talaga bakit hindi niya nalang bantayan ang kambal at samahan sa paglalalaro.
[Someone called the foundation just now. Nagpakilalang kapatid niyo raw, Samuel ang pangalan]
Waves of emotion resurfaced when I heard his name. Kuya Samuel. I was torn between answering Josh and hanging up. Bakit siya tumawag sa foundation? What does he want? Hindi mapakali ang utak ko sa dami ng tanong na gustong sabihin ngunit walang lumabas na salita sa bibig ko. I felt a hand enveloped my shaking hands. It was Varron, with his face full of worry.