Need

0.4

Yemek için sözleştikleri restoranta geldiğinde gerilmişti Jimin. Jaemin'le yemek yemek ona böyle hissettirmemeliydi ama parmağındaki yüzük onu kelepçelenmişti sanki. Jimin ve Jaemin, çocukluk arkadaşıydı. İkisi de üzerlerinde yapılan anlaşmadan habersiz birlikte harika bir çocukluk geçirmişlerdi fakat ilk kızgınlıklarından sonra aileleri onların eşlenmesi gerektiğini söylemişti. Yaşadıkları ülkenin kanunu buydu. Sürü liderleri kimlerin eşlenmesi gerektiğine karar verir ve ona uyulurdu. Ona uymayan sürüden atılırdı.

Aralarında yapılan 'söz' Jimin'in Jaemin'e karşı istemsizce cephe almasını sağlamıştı. Ne kendisi kabullenmişti onu ne de kurdu kabullenmişti. Jaemin onun sadece arkadaşıydı. Birlikte güzel vakit geçirdiği arkadaşıydı. İstemediği için hareketleri değişiyor, Jaemin'i kırıyordu fakat içinden gelmiyordu işte. Kaderine boyun eğmek istemiyordu ki kalbi ve kurdu başkasını isterken Jaemin'le olabileceğini sanmıyordu.

Jaemin, güzel bir yere rezervasyon yaptırmıştı. Ailesi, güçlü bir aileydi ve Jaemin bundan faydalanmaktan asla çekinmezdi. Kendisi bilerek Busan'da okumaya karar vermişti fakat Jimin ondan kaçabilmek için Busan hariç her yeri yazmıştı.

"Üzgünüm, çok beklettim mi?" Gelen sesle irkilmişti Jimin. Yapmacık bir gülümseme verdi ve Jaemin'in karşı sandalyesine oturmasını izledi.

"Hayır, yeni geldim bende." Hızlıca yemekleri sipariş ettiler. Ortamda rahatsız edici bir sessizlik vardı.

"Nasıl gidiyor?"

"Aynı. Bıraktığın gibi. Senin?"

"Benim de." Üzülüyordu bir yandan da. Jaemin'le eskiden sürekli gülerler, şakalar yaparlardı. Yemekleri geldi, sessizce yediler. Ardından Jaemin derin bir nefes aldı.

"Jimin, seni buraya çağırmamın bir nedeni var aslında."

"Dinliyorum." Korkmuştu Jimin. Ya hemen nişanı yapmak isterse? Ya da eşlenmek? Bunu kabul edemezdi Jimin.

"Bu evliliği, eşlenmeyi istemediğinin farkındayım. Artık Zorla benimle iletişime geçtiğinin, bir arada olmak istememenin farkındayım." Gözleri dolmuştu Jaemin'in.

"Jaemin, ben üzgünüm."

"Üzgün olma lütfen. Sana kızmıyorum, kızamıyorum çünkü biz çok yakın iki arkadaştık. Bir anda bizi böyle bir duruma düşürdüler."

"Seni hiç bir zaman arkadaştan öte göremedim."

"Biliyorum. Ben çalıştım, seni sevmeye, duygusal anlamda bir şey hissetmeye çalıştım ama bende yapamadım Jimin." Bu cümle Jimin'de bir umut doğurmuştu.

"Jimin, ben seninle eşleşmek istemiyorum." Tek nefeste söylemişti ve o an üzerine bir rahatlık çökmüştü. İkisinin de.

"Ben başka birisine aşığım. Ona aşıkken bunu yapamam."

"Sen, sen benden çok cesaretlisin Jaemin. Ben henüz bunu yapacak bir güç bulamıyordum kendimde."

"Ne senin arkadaşlığını daha fazla kaybetmek istiyorum ne de onu." Jimin'in kurdu şu an tabiri caizse sevinçten havalara uçmuştu.

"Peki ya ailemiz, onlar bunu kabul etmeyecek." Omuzları çöktü Jaemin'in.

"Farkındayım ama bu beni durdurmayacak. Her halükarda yanında olacağım senin. Bunu birlikte halledeceğiz. Bana yalnızca bir kaç gün vermeni istiyorum. Her şeyi ayarlayacağım." Seviçle gülümsesi Jimin. Şu an üzerindeki rahatlığı tarif edemezdi. Artık onu kelepçeleyen birisi yoktu. Artık özgürdü Jimin. Artık istediği kişiyi sevebilirdi, ona söyleyebilirdi.

—
Elalem ne der?

Jimin:
Acil toplanın
Çok önemli bir şey oldu

Namjoon:
Ne oldu
Jaemin yemekte kötü bir şey mi dedi
Erken mi evlenmek istedi
Ne oldu jimin yazsana

Hoseok:
Ya yazıyo işte
Darlamasana çocuğu

Jimin:
Jaemin ve ben
Bu işi bitirdik

Hoseok:
Ne

Namjoon:
NE

Jimin:
Yemekte konuştuk
Kendisi de istemiyormuş bu evliliği
Aşık olduğu birisi varmış
Ben halledicem aileleri dedi

Namjoon:
Bir dakika bir dakika
Baştan anlatsana şu işi

Jimin:
İşte dedi senin davranışlarının farkındayım
Zorla bizi bu hale getirdiler
Seni farklı görmeye çalıştım ama yapmadım
Başkasına aşığım

Hoseok:
Vay anasını
Harbi cesaretli çocukmuş
Boşuna bu zamana kadar nefret besledik joon

Jimin:
Bende aynısını dedim
Bir kaç gün ver bana dedi
Daha sonra ailelerle konuşacağız
Sonra artık özgürüm

Namjoon:
O kadar çok sevindim ki anlatamam
Umuyorum ki
Bundan sonra çok mutlu olursun

Jimin:
Olacağım hyung
Eminim