Chapter 1:
Hi! I’m Hanzo Orouboros V. Eigenmann III, pero kilala sa pangalang Vhong Navarro. Nagtataka kayo kung bakit? Malalaman niyo din mamaya. By the way, I’m 22 years old Korean but I’m considering myself as a filipino. That’s why I chose to live here in the Philippines for good. Im an actor, host and a dancer. I have my one and only brother named Hankian Veneventura V. Eigenmann IV also known as Jake Vargas, you will know why later. Haha. He’s 15 years old also an actor. Sakin na siya lumaki, ako na ang tumayong nanay, tatay, lolo, lola, tito, tita at kuya niya. Ayaw ko kaseng maranasan niya ang naranasan ko sa tatay ko eh. Bakit? Eto, basahin niyo ang kwento;
-Mr. Ludvig Y. Eigenmann Jr. he’s my lolo. Isa siya sa may mga global company sa buong bansa. Anak niya lang naman ang pinakamamahal kong tatay! Si Mr. Lucas Eigenmann II. I can’t call him Dad! Dahil wala akong tatay na DEMONYO . Oo as in, D-E-M-O-N-Y-O, at isa pa to! Si Mrs. Noraini C. Voleyn ang nanay kong hindi kami kayang ipaglaban. Alam niyo? (syempre hindi pa!) Simula nung ipinanganak ako sa mundong to hindi pa ako nakaramdam ng pag-aaruga at pag-mamahal ng isang magulang. Ang kwento kase saking ni Mr. Kim (isa sa mga pinagkakatiwalaa ng pamilyang Eigenmann) simula daw nung ipinanganak ako siya na daw yung nag-alaga sakin, dahil ang nanay ko busy sa kaka-hunting kay Lucas dahil nga nang bababae ang gagu! Tapos ang kwento pa niya saken, hindi daw ako tanggap ni Lucas dahil hindi ko daw siya kamukha! Anak daw ako sa labas ng nanay ko! Ang babaw ng dahilan noh? Makitid kase utak eh, pasensya na. And I was 5 years old nung umalis si Mr. Kim sa bahay namin, syempre may pamilya din naman yung tao. At simula nun wala ng mag babantay sakin, wala ng magtatangol sakin kaya simula nun naging delubyo na ang buhay ko. At nung 5 years old ako, nasaksihan ko kung pano saktan ni Lucas ang nanay ko, tuwing uuwi siya galing sa opisina, at tuwing umuuwi siya ng lasing. Nagsawa ako sa ganung routine ng buhay ko, ayaw ko nang makakita ng ganun. Kaya simula nun nag stay nalang ako sa mini-library sa bahay namin, nag enjoy naman ako. Kaya nung ineenroll nila ako bilang kinder, overqualified daw ako kaya kumuha ako ng excellaration test napasa ko naman yun kaya nakapag grade 1 na ako. Talino ko diba? Haha. Pero kasabay nun sinumulan narin akong bugbugin ng tatay ko. Lagi niya akong sinasaktan kahit wala naman akong ginagawang masama, lagi niyang sinasabi na anak daw ako sa labas . Pero 3 beses na kami nag pa DNA test pero sa kasawiang palad panay positive. -,- Eh mas gugustuhin ko pang malaman na ampon lang ako eh. Atleast siguro yung totoong magulang ko, eh mamahalin naman ako. Kahit mahirap lang sila, magta-trabaho nalang ako. Kaya ko naman eh.
2 years na ang lumipas pero ganun parin kami. Ako nasa library , si Lucas busy parin sa trabaho niya. Thank God! Haha. At yung nanay ko? Hindi ko alam kung ano yung pinagkaka-abalahan niya eh. Hindi ko naman kase siya pinapansin okaya kinakausap baski siya ganun siya sakin. Walang kwentang nanay noh? Psh! -.- Ang sakit ngang isipin na siya dapat yung nag-aalaga sakin kapag may sakit ako, nag tatanggol sakin kapag binubugbog ako ni Lucas, nag mamahal sakin. Pero ano? Wala eh… wala talaga.
7 months na ang lumipas nung malaman naming na buntis si mommy kay Lucas. Langhiya! Hindi na nga sila nagmamahalan nakuha pang magka-anak. Tanda-tanda na eh, libog libog pa! Mga tao nga naman oh! Hanggang sa ipinanganak nga yung kapatid ko, pangalan niya Hank. Ako nagbigay nun! Haha. Ayun ganun din, katulad nung ginawa nila sakin. Ipupusit tapos iiwan na sa mga yaya. Hindi man nga lang ata niya tinignan eh. Grabe! Kaya nag decide ako na kila Lolo nalang tumira, tutal mabait naman sila samin. Dun na kami lumaki hanggang sa natapos ako ng college at nag-artista. Ayaw ko nga mag trabaho sa companya, ayaw ko makita si Lucas noh!
Fast forward tayo --->
Nandito ako ngayon sa Pilipinas, dito ko na pinagpatuloy yung buhay ko. Nag artista ako sa Korea kaso hindi ako naging Masaya kase lagi nila akong pinipilit na tigilan na yung pagiging artista at mag trabaho sa kumpanya. Kaya nung naimbitahan ako minsan sa isang noontime show tuwing Sunday dito sa Pilipinas eeh, sa nakikita ko Masaya naman dito kaya napag desisyunan ko na dito nalang mag stay. Pero bago yun pinapalitan ko na muna yung pangalan ko ng Vhong Navarro tinataguan ko kase yung pamilya ko eh. Si Hank naman nasa US ngayon tinatapos yung pag-aaral niya, pero pupunta din siya dito sa Pilipinas para mag artista, gusto niya din eh. Pero bago ako syempre pumunta dito, pinag aralan ko muna ng maigi yung tagalog para hindi ako mahirapan sa pakikipag usap dito. Hindi naman ako nahirapan sa pag-aaral, madali lang naman eh. Marunong na nga ako eh, para nakong Pilipino pero sa pronouncation medjo tagilid pa tayo. Hahaha.
At yan na ang kwento ko, mahaba pa sana yan, kaso tinatamad nako mag kwento eh. Haha. So back to reality tayo. Andito ako ngayon sa condo ko sa isang five star hotel ng biglang mag ring ang cellphone ko, hinanap ko naman ito kaagad at ayun na nga nakita ko na. Ay? Si Babes nag text, bakit kaya? Basahin ko na, hindi ko naman kase malalaman kung ipagpapatuloy ko ang pakikipag usap kay voice over. Haha.
Babe’s Text: Hey kuya! Good Morning! Eat your breakfast before going to work. Take care. I love you kuya. :*
Aww. Ang sweet naman ng kapatid ko. Kinilig naman ako dun. Haha. Ah, oo nga pala! Oo, babes yun. Yun kase yung tawagan namin eh. Wala lang, para maiba lang. Haha. Replyan ko na nga ang babes ko.
Vhong’s text: Hey babe! I miss you na. Study hard para maka graduate ka na agad ng mapuntahan mo na ko dito sa Pilipinas. I’m excited to see you. I love you too babe! Mwah!. :* Haha.
Oh diba? Pang bakla lang mga text namin. Haha. Hindi na din siya nag reply, pumasok na siguro. Nag-aral na din siya mag tagalong, excited eh. Haha. Nag ayos na nga ako para pumunta sa ABS-CBN, pipirma na ako ng kontrata ko.
