ညဘက္မွာက်က္စားတဲ့ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕အသံကတစ္ဂ်ီဂ်ီတဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္လို႔....ေ႐ႊဝါေရာင္မွိန္ျပျပလင္းေနတဲ့လမင္းႀကီးကလည္းၾကယ္ေတြစုံညီေနတဲ့ေကာင္းကယ္ယံမွာထင္းထင္းႀကီးသာေနလ်က္..ေငြေရာင္လမင္းႀကီးရဲ႕အရွိန္အဝါေၾကာင့္ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း႐ြာလမ္းမႀကီးမွာထင္းလင္းေနခဲ့တယ္။လေရာင္ကိုေမာ္ဖူးေနၾကတဲ့႐ြာလမ္းမႀကီးေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီကေတာပန္းေလးေတြ..လက္ခ်င္းတြဲကာေလွ်ာက္လာရင္းတစ္ေနရာအေရာက္ရပ္တန့္လိုက္ၾကတယ္။
"ေမာင္"
"ရႉးးး"
". .."
ပြင့္ဟလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံကိုလက္ျငႇိုးေလးသုံးကာသူဖိကပ္လိုက္တယ္။ေဘးဘီကိုေဝ့ၾကည့္ၿပီးအနားကခ်ဳံပုတ္ေလးထဲမ်က္စပစ္ျပကာ..
"တစ္ေကာင္ေကာင္ရွိတယ္"
"ေမာင္ရယ္ ဒါက႐ြာေလ ေတာေကာင္တစ္ေကာင္ေကာင္ျဖစ္မွာပါ"
"ေမာင့္အရိုင္းအသာေန ေမာင္ဖမ္းျပမယ္"
"အဆိပ္ရွိေနတဲ့သတၱဝါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ လာပါ ဆက္သြားရေအာင္"
"မဟုတ္ဘူး ခဏပဲေစာင့္ပါ ေမာင္ဖမ္းျပမယ္"
"ဟင္းးသတိထား"
"အြန္းအြန္း"
စိုးရိမ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသားကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီးခ်ဳံပုတ္ေလးနားကပ္သြားတယ္။အသာအယာပဲၿဖဲလိုက္ၿပီးၾကည့္မိေတာ့..
"ဟင္"
"ဘာလဲေမာင္"
"ေမာင့္အရိုင္း ယုန္ေလး ယုန္ေပါက္ေလး"
"ယုန္ ဘယ္မွာလဲ"
"လာၾကည့္"
လေရာင္ေၾကာင့္ပတ္ဝန္းက်င္ကထင္းေနေပမယ့္ ထိုယုန္ေပါက္ေလးကိုအရိုင္းသိပ္မျမင္ရဘူး အေၾကာင္းကယုန္မဲေလးျဖစ္ေနလို႔.
"ေမာင္တို႔သူ႕ကိုၾကည့္ေနတာေတာင္မေျပးနိုင္ေတာ့ဘူး ဒဏ္ရာရထားတယ္ထင္တယ္"
"ေမာင္ကယုန္သားစားခ်င္လို႔လား"
"အမ္"
*ဒဏ္ရာရေနတဲ့ယုန္ကိုသတ္စားမယ္ အခုေမာင့္အရိုင္းကဒီယုန္ေလးကိုသတ္စားမယ္လို႔ေျပာေနတာလား အား ေမာင့္အရိုင္းကေမာင္ထင္တာထက္ေတာင္ႏွလုံးသားမရွိဘူး *
![{မောင့်အရိုင်းပင်}[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/311510420-64-k351969.jpg)