Sanal ortamda bir sevgili yapıp bunun gazabına uğradığınız oldu mu hiç? İşte bu kitapta bunu okuyacaksınız. Bu kitapta güven, acıma, üzüntü gibi duygular yok. Takıntılı olan gençten kaçan bir kızın hikayesi...
Bölüme başlamadan önce bir duyuru yapmak istiyorum nedenini bilmediğim bir şekilde yorumlara cevap veremiyorum ama bütün yorumlarınızı okuyorum güzel yorum yazıp destek olan herkese çok teşekkür ederim🤍
(Bu arada bölümde ara ara romantik sahneler olabilir)
Belimden çekti ve o hızla ikimizde yere düştük. Yaklaşık 30 saniye yerde öylece birbirimize baktık sonrasında ise onu iterek yerden kalktım, üstümü silkelemeye başladım oda benim gibi kalkıp üstünü silkeledi. Kafası aşağıya eğikken gözlerini bana bakmak için çevirdi ve "Hâlâ atlamak istiyor musun?" Dedi. Ama bunu o kadar masum ve tatlı söyledi ki bir an ondan etkilendim. Bu dediğine hiç bir şey demeden dudaklarımı büzerek üstümü silkelemeye devam ettim o ise bu hareketime sadece sırıtmakla yetindi. Birden başımın döndüğünü hissettim ve sarsıldım yere düşecekken düşmemek için Yiğit'in koluna tutunarak bir elimi başıma koydum "İyi misin? Birşey mi oldu?" Diye endişeyle bana sorular sorarken ona cevap verecek halimin olmadığını hissettim, ve yavaş yavaş bilincimin kapandığını...
Yiğit'in ağzından:
Ahsen aniden kollarımın arasına yığıldı o an kalbim durmuş gibi hissettim, ne yapacağımı şaşırdım. Hemen onu kucağıma alıp evime götürdüm. Bunu ona benim yaptığım aklıma geldikçe sinirden deliriyordum. Onu gerçekten çok seviyordum, biliyorum bu sevgi değil takıntı ama yapabileceğim birşey yok ona çok bağlandım. Onu evime götürdüğümde boş bir odaya onu yatırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ahsen'i götürdüğü oda)
O yatarken yaklaşık 5 dakika hiç gözlerimi ayırmadan onu izledim anlayamıyordum, ben neden yanında erkek sinek bile görsem onu bu kadar kıskanıyordum? Neden başı bile ağrısa üzüntüden kahroluyordum? Ben onu izlerken o tatlı tatlı uyumaya devam ediyordu. O an aklıma ona buluştuğumuzda hediye edeceğimi söylediğim bir şey geldi ve kutuyu getirip yatağının yanına koydum içindeki dürtüyle, belki bir daha yapamam korkusuyla gidip alnını öptüm ve odadan çıkıp kendi odama giderek uyudum.
Ahsen'in ağzından:
Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu ama nerede olduğumu anlayamadım. Bir yataktaydım ama burası hiç tanıdık değildi. Yatakta isteksizce ve korkuyla doğrulduğum sırada mütevazi ama bir o kadar da şık bir oda ile karşılaştım. Yoğun baş ağrıma rağmen ayağa kalktım ve odadan çıkarken bir kutu gördüm, üstünde "Ahsen'e" yazıyordu merak ettiğim için açıp içine baktım. İçinde çok hoş bir elbise ve bir not vardı. Notta şunlar yazıyordu:
Sevgili Ahsen; Biliyorum artık benden hiç hoşlanmıyorsun hatta belki nefret bile ediyorsun ama lütfen bu elbiseyi giy bu sana bahsettiğim elbise, sana çok yakışacağına eminim. Sevgilerle, Yiğit...
O anda aklıma eski konuşmamız geldi "Flashback"
-Ahsen eğer bir gün buluşursak sana bir elbise vereceğim onun içinde melek gibi görüneceksin
-umarım bir gün buluşuruz ve sen bana o elbiseyi verirsin ahahah
-umarım güzelim.
Duygulandığımı hissettim, onunla buluşmayı çok istiyordum fakat bu şekilde değil... Tabii ki o elbiseyi giyip karşısına çıkmayacaktım ama deneyip kendim görsem birşey olmaz diye düşünerek elbiseyi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ahsen'in elbisesi)
Garip ama elbise çok hoşuma gitmişti. Odanın köşesinde kendime bakarken birden kapı açıldı ve içeriye tahmin ettiğim kişi girdi... Üzerinde çok hoş bir palto vardı onun dışında tamamen simsiyahtı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yiğit'in kıyafeti)
O aniden girince irkildim "Yaklaşma bana!" Bunu dememle sırıttı. Bu çocuğu hiç anlayamıyorum, bunda gülünecek ne var? Önce sırıttı sonra bana doğru gelmeye başladı, ne yapacağımı şaşırdım yan taraftan bir kitap alıp ona doğrulttum "Sana yaklaşma dedim" bunu yapmamla alaycı bir şekilde korkuyormuş gibi yaparak ellerini havaya kaldırdı. "Ah lütfen Ahsen hanım beni bağışlayın." Dedi alaycı bir sesle. Bu beni sinirlendirdi. "Komik değilsin" diyerek kitabi indirdiğim anda gelip belimi tuttu ve beni kendine çekti. Ben şokumu atlatamadan tek kaşını kaldırarak "Elbiseyi giymişsin" dedi "sadece merak ettiğim için giyd-" "Gayet güzel olmuşsun" dedi. "Senin beni güzel bulup bulmaman umrumda mı sence?" "Bundan birkaç gün önce öyle demiyordun ama" "bundan birkaç gün önce beni kaçırmamıştın ama?" Ben bunu diyince yüzü biraz üzüntülü bir hâl aldı. "Beni buna sen mecbur bıraktın" "Ne? Ne yaptım ben?" İnanamıyorum şimdi de beni mi suçluyordu? "Aslında tam olarak senin suçun değil" "Tabii ki de benim suçum değil!" "Ahsen... sözümü kesme" "Allah, Allah şu işe bak çok korktum, kesersem ne olacak?" "Sadece beni dinle. Ben seni tahmin edemiyeceğin kadar çok seviyorum ama bu sevgim bir süre sonra takıntıya dönüştü, şuan kiminle konuşsan, kime baksan, kim sana baksa o kişiyi öldürmek istiyorum. Bu istemsizce oluyor kendimi düzeltemiyorum. O arkadaşının verdiği peluş oyuncakta kamera vardı, oradan seni izlediğimi inkar etmeyeceğim. Sırf seninle yakın olmak için bütün arkadaşlarınla tanıştım seni tanıyan herkesi tanıyorum Ahsen... Neden yaptığımı bilmiyorum ama bildiğim tek şey seni çok seviyorum." Yiğit'in söylediği her kelime kalbime bir ok gibi saplanıyor acı acı sesler çıkarıyordu adeta. Benim aşık olduğum adam bana nasıl takıntılı olabilir? "Bak Yiğit, ben de seni çok sevdim inan en az senin kadar aşıktım ben sana. Ama senin bu hislerin aşk değil. Sağlıklı düşünemi-" Diyecekken dışarıdan "YİĞİT!" Diye bir bağırma sesi duyuldu...
Bölüm buraya kadardı bu hafta yeni bölüm gelmeyebilir kendinize iyi bakın düşüncelerinizi ve tavsiyelerinizi yorumlarda belirtin cevap veremesemde okuyorum<3🤍
