Sanal Ortam

"Kaçan kovalanır..."

Uzun süre sonra tekrardan merhaba... bir süredir tatildeyim ve bu yüzden aramak zorunda kaldım diğer sorunlardan bahsetmiyorum bile. Özür dilerim bu kadar uzun ara verdiğim için:/

Bu arada Sanal Ortam karakterlerine tiktok hesabı açtım
Ahsen: ahsen.akay
Yiğit: yiğit.bolat

iyi okumalar🤎

Yiğit çalan telefonuyla, benim kimin aradığına bakmama izin vermeden hızlıca telefonu açıp kulağına götürdü. "Alo, Niçin aradınız?" Sesi ima yaparmışçasına çıkıyordu, bu yüzden tek kaşımı kaldırarak ona bakmaya başladım. "Evet. Size sonra döneceğim, görüşmek üzere."
Yiğit telefonu kapatırken gelen bağıran adam sesleriyle biraz olsun ürktüm me Yiğit'in, sesleri duyduğumu görünce ağzından "kahretsin!" Diye bir fısıltı çıktı.

Dakikalar sonra kendimi hızlıca benden kaçmaya çalışan Yiğit'i "Artık kaçış yok Yiğit! Her şeyi anlatacaksın." Diyerek kovalarken buldum.

Yiğit hızlıca merdivenleri çıkmaya başladı ve bende onu takip ettim. Yiğit'i her şeyi anlatması konusunda sıkboğaz ederken Yiğit tahammülsüzce arkasını döndü be kollarımdan tutarak beni bir odaya soktu. Odaya girince beni bir koltuğa oturttu ve yanıma oturdu.

"Bak Ahsen sana bir kere söyleyeceğim ve senin beni anlayacağını düşünüyorum." Diyerek gözlerimin içine baktı.

"Anlat bakalım."Diyerek aynı sertlikle yeşil gözlerinin derinliklerine baktım.

"Ahsen... Sana bunu anlatamam. Senin iyiliğin için, bizim iyiliğimiz için." Diyerek gözümün içine yalvarırcasına baktı ama bu beni etkilemedi. Ne demek bizim iyiliğimiz?

Sinirle ayağa kalktım ve "Yiğit sen neyden bahsediyorsun? Biz diye bir şey yok! Benim iyiliğimi düşünmek sana mı kaldı? Bu dediğine göre olayın benimle bir alakası var ve sen anlatmadığın sürece hiç hoş şeyler olmayacak!" Dedim.

Yiğit'in yüzü sinirle karışık endişeli bir hal aldı ve elini havaya kaldırarak oturmamı ima etti.
"Ne demek biz diye bir şey yok? Ahsen, sakin ol ve şuraya otur lütfen. Bak zamanı gelince sana herşeyi anlatacağım." Kendini sakin olmaya zorluyordu ama onun siniri umrumda değildi.

Sinirle odadan çıktım ve Yiğit peşimden ilerlerken odama doğru ilerleyip kapımı açtığım gibi arkamdan bir el benim elimi kavrayıp kapıyı kapadı.

"Ahsen. Lütfen güzelim bana güven." Dedi Yiğit gözlerime bakarak.

Artık kimin ne düşündüğünü umursamıyordum ve Yiğit'i ittirerek hemen odaya girdim ve kapıyı kilitledim. Yiğit arkamdan kapıya vurup çıkmamı söylerken onu dinlemeyip yatağıma oturdum ve ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım. Yiğit beni defalarca yemek için çağırdı kapıyı kıracağını söyledi korkacağımdan dolayı yapamadı. Böylece gece oldu ve ben çoktan bir plan kurmuştum...

Bazı zamanlar gelir ve dersin ki, 'Evet bu zaman o zaman. Artık vakti geldi! Kurtulma zamanı.' işte şuan tam olarak o zamanlardan biri. Kurtulacağım ben, bu durumdan her türlü zorlukla kurtulacağım. Gerekirse tüm dünya dursun karşımda, ben güçlü olup kendimi tasdiklediğim sürece kendime yeterim.