He was holding her hand habang nakahiga ang babae sa ibabaw ng kama niya. Maputla parin ito at halos anim na oras ng tulog.
The doctor already left after injecting something in her arms and checking her.
He brought her hand to his lips and kissed it. He have no idea what kind of sick joke the two of us is participating but he is tired of it. After that accident, everything changed on him.
It's not true that he doesn't care about Alexandrea, it's more on he can't face her because of his situation. Also the fact that he blames himself for that accident.
He always has someone to watch over her while she's in coma. And god knows how much he begs him just to make Alexandrea alive. And when she woke up he didn't have an idea that she lost her memory. He is too focus on his own self pity to really dig in about her situation.
"I'm sorry love." He whispered.
What happened awhile ago scared the fuck out of him. He can't bare the painful scream from her habang umiiyak ito at nakasapo ang kamay sa ulo. Gusto niyang sapakin ang sarili dahil baka may nasabi siya na nagpatrigger sa ala ala nito.
And he hated the fact that he can't do anything for her. Ni ang buhatin ito ay di niya magawa. All he could do is to just look at her. He is a fcking useless human being.
"Anak."
Napatingin siya sa pinto ng kwarto at nakita ang mama niya. May dala itong tray ng pagkain.
"Eat first so you can drink your medicine." Malumanay na sabi nito bago tumingin kay Alexandrea. "She will be ok Callum. The doctor said her vitals is ok."
"I don't want her to suffer mom." Sabi niya habang nakatitig sa dalaga.
"Iho, the pain she had might be some memories that's coming back."
"I prefer to have her not to remember me if that will make her ok. I was terrified of what happened awhile ago. I hate seeing her in pain."
"Oh iho." His mom said bago siya niyakap sa gilid ng mailapag ang tray na dala sa bedside table. "I'm sorry for bringing her here. Gusto ka niyang makita at mapilit siya. I am the reason why this happened today. I just thought that maybe after seeing each other something might change."
Bumuntong hininga siya bago humigpit ang kapit kay Alexandrea. Then he remembered her reaction upon knowing his situation. Wala siyang makitang awa sa mga mata nito. Pagtataka o pangingilala oo.
May rekognasyon sa mga mata nito pero tila pinipilit nitong alalahanin kung sino siya. And it hurts. Masakit ang di ka makilala ng mahal mo.
Yes he loves her. He still loves her. But he is not the right man for her. Ayaw niya itong mahirapan sa piling niya.
Pagpisil sa kamay niya ang nagpabalik sa kanya sa realidad at agad na bumalik ang pag aalala ng makitang nagigising na si Alexandrea.
The moment she opened her eyes aya agad iyong dumeretso sa kanya.
"C-callum."
Pilit siyang ngumiti dito bago pinisil ang kamay nitong hawak niya.
"How are you feeling?"
Umupo ito at mabilis naman ang mama niyang alalayan ito bago nagpaalam ang mama niya na iwan silang dalawa.
"Nanghihina ako." Sabi nito bago siya tiningnan. "Sinungaling ka." Sabi nito na ikinagulat niya. "Sinungaling ka Callum."
"What?"
Kita niya ang pangingilid ng luha nito bago ito tuluyang umiyak na ikinabahala niya. Fck is she hurting again?
"Love what's wrong?" He asks at ikinagalit niya ang sitwasyon niya ngayon. Fck he can't even walk towards her to comport her.
"What we have is real." Sabi nito bago siya tiningnan sa mata. "I remember that you asked me to be your real girlfriend. Bakit ka nagsinungaling?"
"You remember everything?" Tanong niya at umiling ito.
"No. Pero naalala ko nung tinanong mo akong maging real girlfriend mo."
Bumuntong hininga siya bago binitawan ang kamay nito.
"Can't you see me Alexandrea? I'm different now. Hindi ko na magagawa ang mga nagawa ko dati sayo. Fck I can't even walk towards you and hug you. Mas mabuti na yung walang tayo. Na malaya kang makahanap ng lalaking kayang maglakad ng normal at hindi embaledo."
Alexandrea looks at her bago ito bumaba sa kama at lumapit sa kanya at sa gulat niya ay yumakap ito sa kanya.
"Gusto kitang sapakin." Bulong nito na dinig niya. "Do you really think hadlang ang sitwasyon mo sa kung ano ang meron tayo?" Tanong nito bago tiningnan ang mga mata niya. "Answer me Callum, do you love me?"
Hindi siya agad nakasagot kaya nadismaya ito bago umupo sa kama sa harap niya.
"Kasi kung oo, mananatili ako. I don't care kung naka wheelchair ka."
"Why Alexandrea?"
"Mahal kita sapat na ba yun?" Sabi nito na ikinalaki ng mga mata niya.
Did he hear her right?
"Di man kita naalala ng tuluyan pero sapat na ang naalala ko para malaman kong mahal kita. So answer me Callum do you love me? Because I love you. This heart of mine loves you."
Napakurap siya at iiling sana ng matitigan niya ang mga mata ng dalaga. Napalunok siya bago dahan dahang sumagot.
"Y-yes. I love you love."
