Het verleden maakt de toekomst

Hoofdstuk 8

Pov Eric
De zonnen stralen die door het gordijn kwamen hadden ervoor gezorgd dat ik wakker was geworden. Brigitte lag nog steeds in mijn armen hoe we ook in slaap waren gevallen. Ik wist niet veel meer van gister avond, maar op een of andere manier wist ik precies goed te herinneren wat er tussen ons gebeurd was.
Het was anders dan de vorige keer. De vorige keer had geen van ons beide besef wat we aan het doen waren. Nu leek het alsof we er beide om smeekte. Sterker nog Brigitte was niet dronken geweest. Zij had evenmin niets van alchohol op. Zoveel vragen spookte rond door mijn hoofd. Waarom was alles zo ingewikkeld.
Ik voelde aan Brigitte haar bewegingen dat ze wakker was. "Goedemorgen" zei ik met een schoren, typische ochtend stem. Ze glimlachte zacht en zei "goedemorgen" terug. Na nog even in bed gelegen te hebben besloot ik aanstalten te maken om te gaan douche. Aangezien we best voort moesten doen, omdat de chef had gezegd vroeg te willen vertrekken naar het kantoor zodat we nog even uit konden rusten voor we weer moesten beginnen met werken.
Toen ik uit de douche kwam had Brigitte haar al klaar gemaakt ze hoefde enkel nog haar tanden te poetsen. Toen ik naar mijn koffer liep met de bedoeling om hem in te pakken, zag ik dat Brigitte dat al had gedaan. Ik kreeg meteen een glimlach op mijn gezicht en zei "ma schatteke toch, zo lief". Ze glimlachte lief. Ik liep naar haar toe en gaf haar een stevige knuffel en een kus op haar haren. Ze begon hard te lachen. Ik hield zoveel van haar, van haar lach, van haar stem, gewoon enkel en alleen van Brigitte.

Pov Brigitte
Na een lange terugreis, waarin we voor mij gevoel meer in de file hadden gestaan dan daadwerkelijk gereden te hebben, kwamen we aan op het commissariaat. Iedereen keek de chef raar aan toen hij vroeg of we allemaal mee naar binnen wilde komen. Hij had ons eerder vandaag gezegd dat we deze dag nog vrij waren en morgen pas hoefde beginnen met werken. We deden wat hij vroeg en liepen dan met ze allen het commissariaat binnen. "Mannekes geen zorgen, jullie hoeven niet te werken" zei de chef met een lach. "Ik wil jullie aan iemand voorstellen, al denk ik niet dat dat nog moet. Ik wil jullie namelijk voorstellen aan onze tijdelijke rechercheur. Aangezien Brigitte niet meer de baan op mag." Zei de chef en wees naar de deur van zijn kantoor. "Ines" klonk het bij vrijwel iedereen door hun mond. Ines was bij ons weggegaan nadat ze een undercover zaak had gekregen in het buitenland. Zij was wel de laatste die ik had verwacht als nieuwe collega. Ik stond op en nam haar op mijn beurt in omhelzing. "Amai dat is lang geleden" zei ik tegen haar. Ze knikte "toen ik hoorde dat dit korps een inval zocht vanwege een zwangerschap, was jij wel de laatste waarvan ik dat had verwacht." Ik begon zachtjes te lachen "dingen gebeuren hè." Zei ik en haalde zachtjes mijn schouders op.
Na nog enige tijd gekletst te hebben ging iedereen langzamerhand naar huis. Eric liep naar mij toe en zei "zullen wij ook gaan?" Ik knikte als teken van toestemming en zei dan iedereen gedag. Aangezien ik een paar dagen terug voor onze teambuilding met Eric mee was gereden had ik nu ook geen auto staan bij het commissariaat. Ik stapte in de auto en al snel begonnen we te praten over de geweldige teambuilding die we hadden gehad. We hadden echt geluk gehad met een korps dat zoveel om elkaar gaf en het zo leuk had met elkaar tijdens de werkuren, maar ook buiten de werkuren om. Na enige tijd kwamen we aan op mijn oprit "kom je nog even mee naar binnen?" Vroeg ik. Eric knikte en stapte uit de auto. Ik pakte mijn valies uit de koffer en liep dan samen met Eric mijn huis binnen. Wat was het altijd heerlijk om weer thuis te zijn na een weekendje weg te zijn geweest. Ik zetten mijn valies in de gang en liep dan rechtstreeks door naar de woonkamer en plofte neer op de zetel. Eric begon te lachen en deed direct zijn schoenen uit om snel mijn voorbeeld te volgen. "Och jong kijk is uit" zei ik, omdat hij zich recht boven mij benen neer liet vallen. "Sorry" zei hij met een ondeugende lach. Hij legde zich neer op de zetel en trok mij tot bij hem in zijn armen. Ik genoot zo van zijn aanrakingen. Na uren zo gelegen te hebben, uitgeput van het intensieve weekend weg. Besloot ik te kijken wat ik in huis had voor te eten. Eric stond op en liep ook richting de keuken waar ik stond te staren naar de open koelkast. "Lust jij augurken?" Zei ik lachend terwijl ik een pot augurken in de lucht hield. Eric begon te lachen en zei "bon zullen we maar gewoon een pizza bestellen" ik knikte en zei dat dat wel een beter idee was.